Σήμερα, στη στήλη "Στα βαθιά", φιλοξενώ την ποιήτρια Εύα Γεωργίου. Η καλεσμένη μου κατάγεται από τη Δερύνεια Αμμοχώστου. Σπούδασε «Διοίκηση Ξενοδοχειακών και Τουριστικών επιχειρήσεων» και τώρα φοιτεί στη Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, στον κλάδο "Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό", με κατεύθυνση τη Φιλολογία. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή. Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε συλλογικά βιβλία, στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί. Έχει βραβευθεί για έργα της σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Η ποίησή της είναι λυρική, αφηγηματική, υπαρξιακή. Ο λόγος της είναι πληθωρικός, πολύχρωμος, αρμονικός. Η γραφή της διαπνέεται από ανθρωπισμό κι ισχυρή ευαισθησία. Την αφορούν τα κοινωνικά αδιέξοδα, οι πληγές της κυπριακής τραγωδίας, η αγάπη, οι σχέσεις, η επαφή με τον βαθύτερο εαυτό. Θα σας παρουσιάσω δέκα υπέροχα ποιήματά της!
ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ
Τι να πεις για μια πόλη
που μόνο λύκοι
τις νύχτες oουρλιάζουν,
για μια έρημη πόλη
πού σε απρόσμενο θέρος
το βλέμμα σταμάτησε.
Μαύρο Ιούλη τραγουδά
και Αττίλα Αύγουστο μήνα βρυχάται.
Στα ερείπια ο ήλιος χάθηκε,
οι νεκροί δεν κοιμούνται.
Θρυμματισμένα οστά
μεταναστεύουν για την κηδεία τους
μόνιμα, στο άλλο μισό.
Έγκλειστες πορτοκαλιές
σε αυλές καρποφορούν
εκεί που μόνο ερπετά σέρνονται
και κατοικούν ακάλεστα
στο σώμα που χάσαμε.
Ποιο μαρτύριο καθηλώνει
την ψυχή και την κάνει τόσο ανήμπορη
να δραπετεύει;
Aναπάντητα γιατί εισχωρούνε παντού
μα δεν χωρούν άλλους νεκρούς τα φέρετρα.
Με πόθους φιλιώνει η απόγνωση
μα εξασθενεί η κραυγή.
Φοβάμαι μην σωπάσει για πάντα
ΑΡΓΕΙ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ
Ανάμεσα σε δύο γυάλινα σπίτια
η νύχτα σέρνεται,
πότε στο ένα πότε στο άλλο
κλείνοντας το μάτι στον χρόνο
Ακούραστος ο καθρέφτης
σου γνέφει κάθε φορά
πως κάτι πλησιάζει,
ένα ξάφνιασμα στην ακοίμητη ψυχή.
Δεν λογαριάζει κανένα κρύο,
κάτι σαν ανταρσία μέσα στην ζοφερή νύχτα.
Αντανακλά ό,τι χαλά την σιγαλιά της,
με τις αισθήσεις μιλά στην κόχη
Σταγόνες ξεθωριασμένης μνήμης
κυλάνε ανενόχλητες,
πέπλο πυκνής ομίχλης πλανιέται,
μα την ξεγελά η σκιά των αειθαλή.
Αμφίβολος αγέρας στην περιπλάνηση
τσακίζει την γαλανόλευκη.
Μόνο φαντάσματα
βλέπουν κατάματα την αλήθεια.
Είναι που το ξημέρωμα αργεί τόσο.
ΜΙΣH ΑΝΟΙΞΗ
Παράθυρο ανοιχτό,
ίσως κάποια ξεχασμένη
πυγολαμπίδα
από το κρησφύγετό της
φτερουγίσει
να φαντάξει η νύχτα.
Ανύπαρκτη μυρωδιά,
το ζουμπούλι
δεν αναστήθηκε
ούτε η γαρδένια.
Άνοιξη, μισή.
Ορφάνεψε ο χρόνος,
ξέμειναν τα πεφταστέρια
σε άγνωστους ουρανούς.
Λίγη θάλασσα.
Περίλυπα λιγοστά
χελιδόνια μόνο στο φως της μέρας.
Λειψά τα μαγιάτικα στεφάνια
θα πενθήσει πάλι η Πρωτομαγιά
κι οι ποιητές έγκλειστοι
στην απόγνωση της χαμένης άνοιξης.
ΑΝΟΙΞΗ
Ίδια, κάποτε θα με βρεις.
Όπως με άφησες.
Με άσπρο σχισμένο jean
και με αμάνικο λουλουδέ μπλουζάκι,
με άσπρη κορδέλα, σαν πλεξούδα.
Στην ίδια καρέκλα,
στο μοναδικό μου πρόχειρο σαλόνι.
Λίγα άσπρα μαλλιά
μονάχα θα αντικρίσεις.
Μην τρομάξεις, η μόδα,
αγάπη μου,αυτό είναι όλο.
Στην μόνιμή μου εποχή ζω,
ιδέα δεν έχω, έξω αν βρέχει.
Γέμισα βάζα με λουλούδια αθάνατα,
έτσι, για να ζω μονάχα Άνοιξη.
Αυτή με αναγέννησε,
αυτή θα με πάρει μαζί της.
ΜΑΖΙ
Θέλω να γράψω ένα ποίημα
που να χωράει μόνο εσένα.
Να μετράει τα βήματά σου.
Να ξετυλίγει ανεξιχνίαστα ίχνη.
Ματωμένα πόδια ανήμπορα
να τρέχουν στις ταχύτερες διαδρομές.
Χέρια αδύναμα να σφίγγουν παλμό.
Καρδιά πονεμένη σε ασύστολους κτύπους.
Σφραγισμένο χαμόγελο.
Μαυριδερά μάτια χωμένα στις λέξεις.
Άσπρα μαλλιά κρυμμένα σε ψάθινα καπέλα.
Ένα σκυφτό κεφάλι να μετράει σοκάκια.
Ανύπαρκτα παπούτσια…
έτσι κι αλλιώς θυμάμαι,
ξυπόλυτο σε γνώρισα.
Λυρικός στίχος θα γίνεσαι
σε κάθε μου γιορτή
Ύστερα, το πιο όμορφο τραγούδι!
Κι εγώ εδώ, να σε αφουγκράζομαι
ως τα πέρατα της Γης.
ΑΔΕΙΑ ΖΩΗ
Άδειασε η μέρα
Ό,τι είχε... το έδωσε.
Εμείς, πάλι στην αναμονή
της ανατολής..
Ψάξαμε και σήμερα να βρούμε
μια πολύχρωμη βιτρίνα
να ζήσουμε λίγο από το παραμύθι.
Άθλια απόψε η νύχτα.
Κάποτε, έμοιαζε γιορτή μεγάλη.
Αλλιώς την ονειρευτήκαμε.
Αμείλικτο το πρόσωπό της,
μαύρα μαντάτα έφερε
και το φεγγάρι, ανύπαρκτο.
Αύριο, θα σταθούμε ξανά
στη στημένη πια βιτρίνα.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΝΤΕΧΟΥΝ
Εκλιπαρείς για λίγα ψίχουλα;
Nα είσαι ευτυχισμένος
που απόψε κοιμήθηκες.
Τα κατάφερες, βρήκες τον τρόπο!
Τρισευτυχισμένος γιατί ξύπνησες,
κι όλοι αυτοί οι κόλακες
θα σε δουν ζωντανό, για άλλη μια μέρα.
Αυτοί ξύπνησαν για ένα και μόνο σκοπό,
να σου κάνουν την κηδεία σου,
κι εσύ… για να τους επιβεβαιώνεις
πως οι νεκροί… αντέχουν λίγο ακόμη.
ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ
Πιο πολύ μου αρέσουν
οι καληνύχτες.
Η τελευταία λέξη
πριν το απόλυτο σκοτάδι
όταν όλα πια σωπαίνουν
πίσω από τις κλειστές κουρτίνες.
Η τελευταία σκέψη κρύβεται
ανήμπορη να αποδράσει.
Εκεί που όλα περιμένουν,
ίσως κάποιο όνειρο
να δώσει ξανά φτερά.
ΔΕΟΣ
Μόνο κάτι από επίλογο θα έχει
το τελευταίο ποίημα που θα διαβάσεις.
Μικρό τόσο που δεν θα χωρά
απ'τα παλιά τίποτα.
Χωρίς πρόλογο,
χωρίς κυρίως θέμα.
Με γράμματα ολοστρόγγυλα
Ούτε κόμμα ούτε τελεία.
Με ένα μοναδικό θαυμαστικό.
Ορατή δεν θα είναι πια η εικόνα,
μόνο υπόκωφους ήχους θα αφουγκράζεσαι.
Γνωστό ποίημα δεν θα σου θυμίζει.
Θα αναρωτιέσαι ποιος έγραψε
και σε πια εποχή έζησε.
Ανάσα θα πάρουν λέξεις φυλακισμένες,
κι εσύ τον δέσμιο των παθών θα μνημονεύεις,
τον μυστήριο …ποιητή.
ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΕ Η ΑΣΧΗΜΙΑ
Σε κούρασε η ασχήμια.
Τώρα, όπου κι αν πας,
συναντάς μόνο ξενιτιά.
Σε κούρασε η ασχήμια
γιατί έχει διάρκεια
και οι επιλογές
για τα όμορφα στέρεψαν.
Όση λίγη απέμεινε,
την αρπάζουνε σαν γύπες.
Η ομορφιά
ανάμεσα σε λίγες λέξεις μονάχα,
γι' αυτό σου τις κλέβουν…
Εξαλείφθηκαν από τις αγορές.
Κάνουν τώρα
μεγάλο παιχνίδι με αυτές,
τους είναι χρήσιμες
για όλα τα παζλ που φτιάχνουν.
Βιογραφικό σημείωμα
H Εύα Γεωργίου κατάγεται από την Δερύνεια, χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου. Αποφοίτησε από τον κλάδο ξένων γλωσσών του Λυκείου Παραλιμνίου και στη συνέχεια σπούδασε «Διοίκηση Ξενοδοχειακών και Τουριστικών επιχειρήσεων». Είναι φοιτήτρια της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών στον κλάδο "Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό", στο ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου ,με κατεύθυνση την φιλολογία. Γράφει ποίηση από τα μαθητικά της χρόνια. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα ανθολόγια, εφημερίδες, και λογοτεχνικά blogs.Έχουν επίσης απαγγελθεί σε διάφορες εκδηλώσεις, ποιητικές βραδιές και έχουν μεταδοθεί από διάφορες ραδιοφωνικές εκπομπές. Ποιήματά της έχουν βραβευτεί και διακριθεί σε παγκόσμιους και πανελλήνιους διαγωνισμούς Το ποίημά της με τίτλο "ο Χορός" τιμήθηκε με το Γ’βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό Ε.Π.Ο.Κ 2017. Το ποίημα «Άτιτλο» τιμήθηκε με έπαινο στον παγκόσμιο διαγωνισμό Αμφικτυονίας 2018.Το ποίημα "Αμμόχωστος Βασιλεύουσα" τιμήθηκε με το Β ’βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό Ε.Π.Ο.Κ ( 2018). To ποίημα "Μια Βόλτα" τιμήθηκε με Α’βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό Ε.Π.Ο.Κ (2019). Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί.Πρόσφατα το τραγούδι « Τα έριξες όλα στην βροχή» βγαλμένο μέσα από την ανθρώπινη ευαισθησία της Εύας Γεωργίου στο γολγοθά ενός ουσιοεξαρτώμενου νεαρού τιμήθηκε με το Γ’ βραβείο Ε.Π.Ο.Κ στον στίχο.Τον Νοέμβριο του 2018 έχει κυκλοφορήσει η πρώτη της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Βεργίνα με τον τίτλο «Πίσω από την σιωπή».
Έννεπε Μούσα,Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
