Σήμερα έχω προσκαλέσει στη στήλη "Στα βαθιά" την ποιήτρια Ελένη Σαμπάνη. Η καλεσμένη μου σπούδασε Ψυχολογία, με ειδίκευση στη Συστημική-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία. Έχει κυκλοφορήσει μία ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Η σκόνη που βαραίνει τα ράφια μας", η οποία ήταν υποψήφια για το βραβείο Γιάννη Βαρβέρη. Έργα της έχουν φιλοξενηθεί στον λογοτεχνικό τύπο. Η ποίησή της είναι προσωποκεντρική κι εξομολογητική. Η γραφή της είναι αφαιρετική,με συμπυκνωμένα νοήματα,ευρηματικά σχήματα λόγου κι ισχυρή ευαισθησία. Η ροή του λόγου της είναι γρήγορη,γεγονός που συντείνει στην αμεσότητα πρόσληψης των μηνυμάτων από τον αναγνώστη.Την απασχολούν οι σχέσεις, ο έρωτας, η επαφή με τα συναισθήματα, η καθημερινότητα. Θα δούμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά της!
Δέκα ποιήματα-ΕΛΕΝΗ ΣΑΜΠΑΝΗ
Σήμερα ξύπνησα και όλα μου τα προβλήματα είχαν λυθεί
Γυρνώντας πλευρό
σκόνταψα στο πεπερασμένο της ύπαρξης και
προσγειώθηκα στο περίγραμμα του κορμιού μου
Τινάζοντας την κιμωλία
ξεκίνησα άλλη μια μέρα
**************
Πάνω που πάω να μιλήσω για σένα
μια τρίχα ωμής πραγματικότητας μπαίνει στο στόμα και
με πνίγει
**************
Ο αέρας σού παίρνει τα λόγια από το στόμα σήμερα και
γω βρίσκω τον εαυτό μου
ξανά και ξανά σε λάθος ιστορία
κουρδίζω τις λέξεις σε πτώση και
αγοράζω ανάσες
ανάσες βερεσέ
Η επανάληψη μοιάζει με δεύτερη ευκαιρία στην ομορφιά
κι όταν πια καταντήσω μια αφήγηση στα χέρια σου
μη με διαβάζεις στα παιδιά
για να παρηγορούνται.
****************
Έχοντας πλέον κουραστεί ν' αναθεματίζεις
τα κυριακάτικα απογεύματα
τώρα –λόγω ηλικίας, βλέπεις-
σ’ ενοχλούνε μόνο τα χινοπωριάτικα μεσημέρια
Εκεί που γνωρίζεις έναν άνθρωπο μπαλωμένο με
α στερητικό και
δεν ξέρεις αν πρέπει να του δώσεις
αγάπη ή στέρηση και
όμως χαϊδεύεις αυτά που σας χωρίζουν
Και για να μιλήσω και για μένα
όταν στην κλίμακα του Άλλου
εσύ είσαι ο άνθρωπός μου και
όταν φτάνω να έχω την ανάγκη
να σε εξαντλήσω λεκτικά
για ν’ αποφύγω το μοιραίο
κλείνω τις λέξεις σε μία βαλίτσα και
σ’ εγκαταλείπω
*****************
Τα σώματα είναι για να χρησιμοποιούνται
να συρρικνώνονται και
να γίνονται η σκόνη που βαραίνει τα ράφια μας
Τοιουτοτρόπως
οι αγάπες είναι για να χαλάνε και
οι κάλτσες για να τρυπάνε
*******************
Ασπρόμαυρες συναντήσεις
Τις ώρες που δεν έχεις τίποτα παρά
να παραδεχθείς την ήττα σου και
παύεις να φτιάχνεις θορύβους
γι' αντιπερισπασμό και παρατάσεις
καταλαβαίνεις ότι κάποια πράγματα είναι καλύτερο να ξεχνιούνται
Θέλω να πω ότι
οι αποχρώσεις του γκρι είναι
δύσκολο να εξηγηθούνε
γι' αυτό και μεγαλώνουμε
με άσπρο και μαύρο
και
το δώρο της συνάντησης ένας
λεκές στο μετάξι της ζωής μας
***************
Όσο γερνάμε οι μύες βραχαίνουν
τα οστά συστέλλονται και
το σώμα μαζεύεται σε μια χιονόμπαλα λευκής ηλικίας
να έχουνε να παίζουν τα παιδιά
και
να γελάνε με το θάνατο
****************
Σημειώσεις για ένα καλοκαίρι Ι
Αυτό το γκρίζο καλοκαίρι
ξεφλούδισε τις αναμνήσεις μου
σαν τοίχος φουσκωμένος από την υγρασία
Τουλάχιστον πρόλαβε να μου μάθει πως
για να κλείσει μια πληγή πρέπει
να σταματήσεις να την αγγίζεις
***************
Σημειώσεις για ένα καλοκαίρι ΙΙΙ
Μετά τις διακοπές του καλοκαιριού
συνηθίζεται ο κόσμος να ρωτάει ανυποψίαστα γι’ αυτές
Και αν πρέπει όπως λες κάτι να
έχω να τους πω
σκέφτομαι να τους μιλήσω για
τα αγορασμένα βιβλία που
δε θα διαβάσεις ποτέ γιατί
είναι πάντα στο ράφι και σε περιμένουν και
για εκείνες τις στιγμές που καταλήγεις να μοιράζεσαι
τα πάντα μ’ έναν άγνωστο έχοντας
καταπιεί τον πανικό του και
πλέον φτάνεις να του χρωστάς
ποιήματα
αγκαλιές και
εξηγήσεις
γα το λόγο που δεν κάνεις πλέον σκέψεις για εκείνον
Πώς περιμένεις λοιπόν να τους πω ότι
αυτούς που δεν προλάβαμε να τους φροντίσουμε τους
κουβαλάμε πάντοτε μαζί μας
***********
Το σώμα μας δεν έχει φτιαχτεί για να διαβάζει ποίηση
γυρνάει από δω και από κει
παίρνει στάσεις ανορθόδοξες και
κουρασμένο συρρικνώνεται στη γόμα ενός μολυβιού
όμως η ζωή δεν κλείνει με σώμα
κλείνει με ποίημα*
-θα έλεγα ότι εννοείς- και
οι ποιητές δεν γράφουν παρά μόνο σβήνουν
*Παραλλαγμένος στίχος από το ποίημα του Γ. Κοντού με τίτλο «Ωρισμένως, κάποτε, όταν μου δοθή ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου»
Βιογραφικό σημείωμα
Η Ελένη Σαμπάνη γεννήθηκε στις Σέρρες το 1993. Σπούδασε Ψυχολογία και έχει εκπαιδευτεί στη Συστημική- Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία. Η πρώτη της ποιητική συλλογή Η σκόνη που βαραίνει τα ράφια μας (Κέδρος, 2018) ήταν υποψήφια για το βραβείο Γιάννη Βαρβέρη. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Έρευνα-σκέψεις: Αγγελική Καραπάνου
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
