Η σημερινή μου καλεσμένη , είναι η λογοτέχνιδα Αρχοντούλα Διαβάτη από τη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Νεοελληνική Φιλολογία και Νομικά. Εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση ως καθηγήτρια-νομικός. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή και πέντε βιβλία πεζού λόγου. Έργα της έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο κι ηλεκτρονικό τύπο. Η ποίησή της είναι άκρως συναισθηματική και συγκινητική. Οι περιγραφές της είναι πολύ δυνατές. Κάνουν τον αναγνώστη να μπαίνει στο σκηνικό της δράσης και να βλέπει καθαρά τους ήρωες. Η γλώσσα της είναι πλούσια, με εκπληκτικά σχήματα λόγου και χτυπητές εικόνες. Θ'απολαύσουμε δέκα ποιήματά της!
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
Ξαπλώνω στη δική σου μεριά στο κρεβάτι
Να δω πώς είναι από κει ο κόσμος –
Κοπαδιαστά οι μαύρες σκέψεις
Φτεροκοπούν μακριά…
Γυρνώ στη δική μου πλευρά
Συλλογισμένη
Κι η νύχτα κρέμεται ακόμα
Στις κουρτίνες
Στάζοντας ανάλγητη.
ΟΠΩΣ Η ΜΠΕΡΛΙΝΑ, εκδ. Νησίδες 2017.
ΧΙΟΝΙ (Ανέκδοτο)
Στην αυλή μου
στο απάτητο χιόνι των δυνατοτήτων μου
με τα χοντροπάπουτσά της η θλίψη
δοκιμάζει να κάνει κατάληψη
σήμερα πάλι όπως και χτες.
Κι ωστόσο την εμπιστεύομαι.
Την προτιμώ από το άγνωστο του πρωινού ξυπνήματος
και των πολλαπλών μου επιλογών
Αρχοντούλα Διαβάτη, 16-8-2018
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΛΙΨΗ (Ανέκδοτο)
Ένα καπέλο η θλίψη σήμερα
σκιάζει την ημέρα μου
με προστατεύει από τη γνώση και την επίγνωση
τη θετικότητα και την επιθυμία.
Σχολαστικός υπάλληλος η θλίψη μου
αστυνομεύει τις μικροχαρές μου
Και στα προγράμματά μου και στα σχέδια
κάνει εφόδους
όπου κι αν τα πετύχει.
( Πίσω μου πάντα αυτός
να εγγυάται την αδράνειά μου
και το τίποτα
κι όλο τα προστατευτικά χτυπήματα
στην πλάτη μου, «εγώ είμ’εδώ» ). ΜΙΡΚΑ
ΚΑΡΑΒΑΝΙ (Ανέκδοτο)
Σαν κυνηγόσκυλο η νέα μέρα
Έρχεται τρέχοντας να μου προσφέρει στη μουσούδα της
Το βραδινό κυνήγι,
λέξεις, προτάσεις, θέματα
που έκλεψε μες στις πυκνές συστάδες του ύπνου.
Ανιχνευτής φερέγγυος , μα πόσο πάρωρα
για τη νεότητα πάλι και πάλι για να μιλήσω
το καραβάνι της ιχνηλατώντας
ανίκητη καθώς περνά
ξέφτια από έρωτες και λάθη.
με ήχους, άλογα,
ελπίδες, φόβους και χαμόγελα
Και τι να πω.
Κανένα ποίημα μόνο, κι αυτό της παρακμής.
Θεσσαλονίκη, 14 Ιανουαρίου 2020
ΦΥΤΟΛΟΓΙΟ (Ανέκδοτο)
Το φετινό καλοκαίρι
Αποξηραμένο άνθος
Αγνώριστο σε λίγο
Πατικωμένο στις τελευταίες σελίδες
Σ’ ένα βαρύ βιβλίο
ΘΑ ταξινομηθεί .
Τα αγκαθωτά και κοφτερά του φύλλα
Τώρα ακίνδυνα.
Άνθη, ταξιανθίες βλαστοί και ρίζες
Ένα αποτύπωμα μονάχα –
Το σκούρο μαβί περίγραμμα της μνήμης.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ή Ο Η/Υ ΞΕΡΕΙ
Κάθε πρωί ρωτάω τον υπολογιστή μου
όπως η μητριά της Χιονάτης τον καθρέφτη της
ποια είμ’ εγώ, ποιοι είστ’ εσείς,
κι αυτός μου απαντάει όλο και πιο ελλειπτικά
μέχρι που σήμερα
δε μου απάντησε καθόλου.
Δεν με θυμόταν γενικά –διαταραχή της μνήμης–
Η γνωστή εκφυλιστική ασθένεια.
Κι έτσι ξαναγυρίζω
–ανάστροφη φορά της βιντεοταινίας–
γυρίζω στο κρεβάτι μου
τον εαυτό μου ξανά να επινοήσω,
εσάς,
τον κόσμο μου.
ΟΠΩΣ Η ΜΠΕΡΛΙΝΑ, εκδ. Νησίδες 2017.
ΕΦΙΑΛΤΗΣ, 2
Εκείνος γίνεται χλωμός και γκρίζος
Μέρα τη μέρα
Αλλά το κρύβω
απ’ όλους
κι απ’ τον εαυτό μου.
Τρέμει η καρδιά μου
και η λύπη
δεν είναι πια η επική
και φαντασμένη λύπη
των πρώτων ημερών.
Είναι μια στέρεη πέτρα πικρή
που πονάει βαθιά,
εκεί!
έκπληκτη σκέφτομαι.
ΟΠΩΣ Η ΜΠΕΡΛΙΝΑ, εκδ. Νησίδες 2017.
ΙΔΡΥΜΑΤΙΣΜΟΣ
Ένα κορίτσι με κεφάλι κουρεμένο
Μπαινοβγαίνω στο ορφανοτροφείο της ημέρας
Χωρίς να δεχτώ μιαν επίσκεψη από σένα
Μία μέρα όλο φως εκεί έξω
Κι εγώ χαμένη στον ιδρυματισμό
Της αγάπης σου,
Είμαι στα σκοτεινά.
Μια μέρα χαμένη
Η μέρα που όχι δεν μου μίλησες
Η μέρα που δεν μ’ έκανες να γελάσω
ΟΠΩΣ Η ΜΠΕΡΛΙΝΑ, εκδ. Νησίδες 2017.
ΟΝΕΙΡΟ
Καθώς πλέανε ανώνυμα
στον ύπνο
Εκείνος έβαλε το χέρι του
στην πλάτη της
κι εκείνη μαζεύτηκε ολόκληρη
γύρω απ’ το άγγιγμα αυτό
κι ύστερα την άρπαξε πάλι
το μεγάλο τού ονείρου χταπόδι
–η Ραραού
φθέγγονταν με ήχους
περιστεριών
καθισμένη
για σολάριουμ
«στο πιο πλήρες
γυμναστήριο
της πόλης»
κι ο Σίνης
στην άλλη άκρη
έκανε πιλάτες
σε ένα εργονομικό
σιδερένιο κρεβάτι–
απογειώθηκαν μετά
τουητάροντας
σ’ ένα μεγάλο τροχόσπιτο
με κρεμασμένη
μπουγάδα στο παράθυρο
και δορυφορική
στη στέγη!
ΟΠΩΣ Η ΜΠΕΡΛΙΝΑ, εκδ. Νησίδες 2017.
ΚΑΡΟΥΖΕΛ
Στο λούνα παρκ της αγάπης μας
Με κρατάς σφιχτά απ’ τη μέση
Στα συγκρουόμενα εγώ
Αστείες γκριμάτσες κάνοντας
Με φουσκωμένα μάγουλα – σοβαρή
Στους καθρέφτες εσύ
Λεζάντες βάζεις
Στις μέρες που έρχονται:
Έρωτας
Πολύς έρωτας
Τελειώσαμε.
Περνάμε τώρα απέναντι
Στον κήπο με τα φαντάσματα
ΟΠΩΣ Η ΜΠΕΡΛΙΝΑ, εκδ. Νησίδες 2017.
Βιογραφικό σημείωμα
ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΑΛ. ΔΙΑΒΑΤΗ
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, όπου ζω και εργάζομαι. Σπούδασα Νομικά και Νεοελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάσθηκα ως καθηγήτρια – νομικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση .Είμαι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης ( Ε.Λ.Θ ). Κείμενά μου πρωτοδημοσιεύθηκαν στο Αντί, στο Εντευκτήριο, στην Παρέμβαση αλλά και στη bookpress,στο Φρέαρ, στο Φράκταλ, στον Μανδραγόρα, στη Δίοδο, στον Θευθ, στο Οροπέδιο, στο Περί ού, κ.ά.
Τα βιβλία που έχω εκδώσει μέχρι σήμερα:
ΚΙΝΗΤΗ ΓΙΟΡΤΗ, διηγήματα, εκδ.Νησίδες 2018
ΟΠΩΣ Η ΜΠΕΡΛΙΝΑ, ποιήματα, εκδ.Νησίδες 2017
ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ ΣΤΗ ΜΥΤΗ, διηγήματα, εκδ.Νησίδες 2015
ΦΕΥΓΩ ΑΛΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ, χρονογραφήματα, εκδ.Νησίδες 2014
ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ , μυθιστορίες , εκδ. Νησίδες 2012
ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, μυθιστορηματικό χρονικό, εκδ. Το Ροδακιό, 2004
