Σήμερα,στο ποιητικό μου σπίτι έχω προσκαλέσει τη λογοτέχνιδα Αναστασία Καραογλάνη από τη Θεσσαλονίκη. Η καλεσμένη μου έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία κι έχει ιδρύσει τα δικά της Κέντρα Ξένων Γλωσσών,όπου εργάζεται. Παρακολουθεί εδώ και χρόνια μαθήματα θεατρικής γραφής και σκηνοθεσίας. Ασχολείται με την ποίηση και τη δημιουργία θεατρικών κειμένων στην ελληνική κι αγγλική γλώσσα. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές κι έχει γράψει ένα θεατρικό έργο. Η γραφή της είναι συναισθηματική, αισθαντική, πολύχρωμη, με ζωντάνια και σφρίγος. Ο λόγος της είναι πλούσιος και σμιλεμένος,ενώ έχει τις αρετές της ευθυβολίας και της αμεσότητας. Τα μηνύματά του φθάνουν αμέσως στον αναγνώστη. Την απασχολούν οι ανθρώπινες σχέσεις, η επαφή με το βαθύτερο εγώ,ο έρωτας. Θα ταξιδέψουμε με δέκα πανέμορφα ποιήματά της!
Από τη συλλογή IN FULL BLOOM, ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΘΟΦΟΡΙΑ
Εκεί που ζευγαρώνουν τα κοτσύφια
Σε μιας λιόλουστης μέρας τον χείμαρρο
θα ξεπλύνω
τα παγωμένα μαλλιά του χειμώνα.
Θα τα στεγνώσω κάτω απ’ τ’ αμπελόφυλλα
κει που τρυπώνουν τα κοτσύφια
στα πρώτα ζευγαρώματα
κι εξαγνισμένο και ζεστό
το κορμί τους προσφέρω ξανά
σε σένα που πολύ αγάπησα.
Εκεί που ζευγαρώνουν τα κοτσύφια
γεννιούνται οι έρωτες των λέξεων.
Τότε παραπονιέσαι σάρκα
Λιγοστή ηδονή
σαν παίρνεις σάρκα
δεν παραπονιέσαι.
Για το χάδι είναι
που κάνεις
τη φασαρία.
Άφραστον θαύμα
πώς και την παρθενία κρατεί
μετά από τόσες σχέσεις
κι αλώβητη και γελαστή αναδύεται
από της κάθαρσής της το μυστήριο
και ροδαλή προβάλλει γελαστά
με στήθια μελωμένα
για παιδιών θηλάσματα
και αντρών ζηλόφθονες ματιές μαχαίρια.
Θαύμα ξεθαύμα
αυτή μονάχα ξέρει
σαν των γελώτων και των στεναγμών η μέρα φθίνει
και γέρνουν στο προσκέφαλο οι θύμησες
αιώνων ράμματα
το γάλα τους τον πόνο
ζητάνε και τραβάνε.
Τα πιο ωραία ποιήματα
Στον Τόλη Νικηφόρου
«Τα πιο ωραία ποιήματα
δε γράφονται»
θα αδικηθούν οι τέως αγαπημένοι
θα στενοχωρηθούν αυτοί που μας αγάπησαν
και μεις έρμαια τρόπαια
μιας ζωής αστόχαστης , πιωμένης
θα αναγκαστούμε
να ασχοληθούμε με το μίτο
που χρόνια στο λαιμό μας τυλιγόταν.
Τα πιο ωραία ποιήματα
τα ζήσαμε
μακριά από καταγραφές
κι ερμηνείες ορθόδοξες
αιρετικά ανθρώπινα ,
τη σάρκα τους ανοίξαμε
και εισχωρήσαμε,
μες τη σιωπή άηχων στίχων
Από τη συλλογή ΤΟ ΤΡΥΦΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
Τιμώ
την ανημπόρια σου σώμα
αγαπημένο
κι έτσι άρρωστο κι αδύναμο
σε προσκυνώ
μέρες και νύχτες προσφοράς
ανταποδίδω.
Αγόγγυστα και όσο χρειαστεί
ό,τι μπορώ,
σου απαλύνω
Προθεσμία
Από το σπίτι μας
πέρασε ο θάνατος.
Χτύπησε πόρτες και παράθυρα
περπάτησε απαλά στη στέγη
σύρθηκε στο πεζούλι των κυκλάμινων.
Εμείς σφαλνούσαμε,
όλο σφαλνούσαμε
ώσπου στο τέλος γλίστρησε
απ’ τη σχισμή της θλίψης,
που δεν είχαμε φροντίσει.
Αχνόφεγγος και φοβερός
κάρφωσε τα μάτια στον πατέρα,
στράφηκε προς εμάς και είπε:
«έχετε τρεις μήνες καιρό
σεις ξέρετε τώρα
τι πρέπει να κάνετε». α γ ά π η
Κανείς μας δεν είχε
την παραμικρή απορία
Επαναπροσδιορισμός
Μη με κοιτάτε που κεντώ
αμίλητη, σκυφτή,
κόβουν και ράβουν σκέψεις.
Δε συναινώ, δε διεκδικώ
μόνο αφουγκράζομαι
μα δεν κουράζομαι ,όπως παλιά
δεν ανατρέχω στην πηγή
να αλλάξω τη ροή της,
παρά μονάχα αφήνομαι
στου χρόνου το καθάριο ξέπλυμα
στις πέτρες της υπομονής.
Της εργασίας η συνεπής σιωπή
στα πόδια μου θα φέρουν
τους βασιλιάδες που έκλαψα
με όλη τους την ακολουθία
Από τη συλλογή ΠΑΛΙΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΠΟΤΗΡΙΑ
(Υπό έκδοση)
Οι δάσκαλοι της αγγλικής κι ο χρόνος
Ή the present pefect
Τραβάω την ευθεία γραμμή
που οι δάσκαλοι της αγγλικής διδάσκουμε το χρόνο
πίσω το παρελθόν, μπροστά πάντα το μέλλον
μέση κουκίδα το παρόν.
Και μείς, τον μαρκαδόρο υψηλής τεχνολογίας
πάνω στο ευσυγκίνητο του διαδραστικού
να περιφέρουμε στου χρόνου τα λημέρια.
Κι ενώ οι μαθητές κατάλαβαν,
εμείς αναποφάσιστοι
το χέρι που θα κατευθύνουμε
στην τελική του πτώση
στο present…perfect;
Το χθες μέσα στο τώρα;
Στο perfect present;
Το τώρα μες στο χθες;
Και να παλιμπαιδίζει η διάθεση
Ανάμεσα στο have του έχω
και στην παθητική μετοχή του ρήματος
Που μόλις μας κατείχε
* Διαδραστικός πίνακας διδασκαλίας
Μολύβια της λήθης
Μετά από χρόνια χρήση,
στυλό διαρκείας
ανεξίτηλα,
δεν ξεθωριάζουν
τις μνήμες.
Λαχτάρισα ξανά τα μολύβια.
Ξύνεις τη μύτη, σμιλαίνουν, μικραίνουν,
πετάς τα ξυσμένα μεσ’ στη φωτιά
κι ακάθεκτος γράφεις καινούρια σελίδα΄
Λαχτάρησα ξανά τα μολύβια!
Τα σβήνεις αμέσως, ξεχνάς τι είχες γράψει
και προχωράς΄
μολύβια της λήθης,
σπλαχνισθείτε
τον παιδεμένο νου των ανεξίτηλων μπικ
Το δωμάτιο της λύπης
Στην Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ
Το δωμάτιο της λύπης
που με συμβούλεψαν να κρυφτώ
και η μεγάλη αλλά και ο γιατρός μου,
-η μια σαν λύση ζωής
ο άλλος συμπτωματική συνταγογραφία-,
με βοήθησε κάπως
στην αρχή…
Φοβόμουνα τη θλίψη
απότοκο της μοναξιάς
στο δωμάτιο της λύπης
την έκανα φίλη
την μεταμφίεσα σε φανταχτερή δημιουργία.
στο δωμάτιο της θλίψης βουρλίστηκα τόσο
όσα και τα πρωπατορικά αμαρτήματα
που απορρέουν από του σώματος την άρνηση
και μετά είπα «εδώ είναι καλά»
δεν ήταν όμως …
Ακολουθώντας τη ροή
-αλλότριες συνευρέσεις με αδιάφορους
ή αλλαζόνες δοκησίσοφους-
σφιγγόταν η καρδιά μες το στηθόδεσμό της,
με τις σφικτές μπαλένες της επίγνωσης
της πλατινένιας ισορροπίας
ανάμεσα στα δύο
σίδερα να την περικλείουν.
Εντός, εκτός.... στόχος που διαρκώς κινείται
τα τρεχάτα χρόνια.
μια στο καρφί και μια στο πέταλο
τη μοναξιά και την παρέα που δεν βλάπτει τη χαρά
μπορώ να συνταιριάζω;
Όσο «δυο βόδια να μοιράσεις άχυρο και αν ακούγεται»
αναζητούν εσαεί ζωής οι λυπημένοι
και χίλιες τρύπες ψάχνουνε
να γλυτώσουν το κεφάλι της δικής τους θλίψης
Λυπιού και ξανά λυπιού
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ζει στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Είναι μητέρα δυο ανδρών.Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ. Επιμορφώθηκε στην επιστημονική διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας. Παρακολούθησε και παρακολουθεί κύκλους σπουδών θεατρικής γραφής και σκηνοθεσίας. Ίδρυσε και δίδαξε στα Κέντρα Ξένων γλωσσών Καραογλάνη του εκπαιδευτικού ομίλου Καραογλάνη-Δημητριάδη στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης το 1982 ,όπου προσφέρει και σήμερα ως σύμβουλος εκπαίδευσης. Από το 2011 ασχολείται με τη συγγραφή. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές «In full bloom: Σε πλήρη ανθοφορία», και «Το τρυφερό και τραγικό του τέλους» (2015).Εκδόσεις «Λογότεχνον» Έγραψε το θεατρικό έργο "ΓΥΜΝΟΙ, Κλυταιμνήστρα- Αγαμέμνων". Συνεχίζει να γράφει ποίηση και θέατρο στην ελληνική και αγγλική γλώσσα.
