Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" θα σας παρουσιάσω τον ποιητή Κωνσταντίνο Γαλάνη. Ο φιλοξενούμενός μου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη λογοτεχνία. Εργάζεται ως δάσκαλος στην ιδιωτική εκπαίδευση και συντονίζει Όμιλο Δημιουργικής γραφής για μαθητές Δημοτικού. Έχει εκδώσει δυο ποιητικά βιβλία, ενώ ένα ποίημά του έχει συμπεριληφθεί σε μια ξενόγλωσση ποιητική ανθολογία. Έργο του έχει διακριθεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Ποιήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Η ποίησή του κινείται στα μονοπάτια της λυρικής υπαρξιακής γραφής. Ο λόγος του είναι σμιλεμένος, αρμονικός, μουσικός, με ξεχωριστή εικονοποιία. Η ροή του είναι γρήγορη και φυσική. Η πένα του επικοινωνεί με αμεσότητα τα μηνύματά της στον αναγνώστη. Θα ταξιδέψουμε με έξι πολύ όμορφα ποιήματά του!
Βροχή
Δεν κατάλαβα ποτέ
πώς τα σύννεφα
γεννούν τη βροχή.
Μα εσύ
βαστάς σφιχτά
το βρεγμένο χώμα.
Κάπως έτσι λογικά,
πλάθει τον άνθρωπο
η Γη
και ξεδιψούν
τα δέντρα.
Δειλινό
Καθώς νυχτώνει,
τα φώτα της πόλης
ανασαίνουν
σε μια τούρτα γενεθλίων.
Τότε φυσώ με δύναμη
και κόβω το σκοτάδι
σε μικρά κομμάτια.
Ο καθένας
να βαπτίσει
τις ευχές του
στο νερό της ημέρας
που βυθίζεται.
Έκλειψη
Μαχαιρώνεις τ’ αστέρια.
Καθώς αιμορραγούν,
οι ευχές ξεψυχούν.
Δεν αλλάζει τίποτα.
Μόνο τα όνειρα
όσων πετούν κηλίδες
στο σιντριβάνι τ’ ουρανού.
Σκιές
I
Νύχτα κεντά
του έρωτα το φως.
Μια κλωστή με προσπερνά.
II
Ράβω σκιές για να ντυθούν,
χρόνια γυμνά
που δε σε φέρνουν.
III
Μα όταν σ’ αγγίζω, νιώθω αυτό που παρελθόν δεν έχει. Εσύ οι λέξεις, το
σύμφωνο και το φωνήεν. Κάθε φορά π’ απλώνει η νύχτα, σκιές διπλώνεις
στα συρτάρια. Μα σκιές δεν χωρούν στα μάτια τα δικά σου, καθώς το
φως ολόκληρο φοράς και το στερείς απ’ του ήλιου την πηγή.
Αυλαία
Δεν ξημέρωσε.
Άγγελοι τιμώρησαν τ’ άστρα στο ένα πόδι.
Μια καληνύχτα ασελγεί σε όνειρα λαθρεπιβάτες.
Οι λέξεις απέχουν απ’ τις προτάσεις της ζωής.
Οι συλλαβές βαδίζουν στο κενό,
κρατώντας με το χέρι έναν κόκκο άμμου.
Τα κάστρα έπεσαν, γιατί δεν χτίστηκαν ποτέ.
Μετά το ξημέρωμα
Κι ο ήλιος
θα μου γνέψει το πρωί,
πως έξω
απ’ την πόρτα στέκεις,
που κάποιος άλλος
θ’ ανοίξει,
μα όχι εγώ.
Καθώς διαβαίνω
μοναχός στον ουρανό,
και τον δρόμο έχασα
-θαρρώ-
που θα σε 'φερνε
σε μένα.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Κωνσταντίνος Γαλάνης γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθηνών κι έχει ολοκληρώσει το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Λογοτεχνία» του Ε.Κ.Π.Α. Εργάζεται ως δάσκαλος σε ιδιωτικό σχολείο και συντονίζει Όμιλο Δημιουργικής γραφής για μαθητές Δημοτικού. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Καρτ Ποστάλ» (ΕΚΑΤΗ, 2015) και το βιβλίο «Η μάχη με τις σκιές» (ΕΚΑΤΗ, 2019). Το ποίημά του Mare Materna έχει συμπεριληφθεί στην ποιητική ανθολογία «After the journey» μεταφρασμένο στην αγγλική και ιταλική γλώσσα. Έργο του έχει λάβει διάκριση από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και ποιήματά του/κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά ιστολόγια.
