Η καλεσμένη μου, Στέλλα Σουραφή, είναι φιλόλογος κι εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει βραβευτεί πολλές φορές σε ποιητικούς διαγωνισμούς. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις, ενώ έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή " Η εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου", σε συνεργασία με τον ποιητή Θεοφάνη Λ.Παναγιωτόπουλο. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά. Θα κολυμπήσουμε στα βαθιά της γραφής της, μέσα από έξι σαγηνευτικά ποιήματά της!
«Γυναικὸς Πῦρ ἐστὶ Θάλαττα»
Φορούσε στο κορμί γαλάζια θάλασσα
και δύο γκρίζα κύματα στο βλέμμα
και ένας άνεμος τρελός μ’ αλμύρα έβρεχε
τα δυο τα χείλη της τα πετροκοραλένια.
Την είδα μ’ ανεμόεσσα την κόμη της
στον έρημο τον βράχο ν’ αγναντεύει
και την μελίρρυτη άκουσα φωνούλα της
όλα τα όντα του βυθού να τα μαγεύει.
Και όταν ήρθε η πανσέληνος και στάθηκε
στου ουρανού το ξέφωτο σκοτάδι
είδα να ντύνεται γοργόνας το απείκασμα
κι ουρά να γίνεται το θαλασσί μαγνάδι.
Κάνει βουτιά στα γαλανά βαθιά και χάνεται
μα πίσω της αφήνει φωταψία
μοιάζει με Πυρ που μια Γυνή το άναψε
βαφτίζοντας της Θάλασσας τα θεία.
«Ἐρώτων εἰρημένα»
Αἰτοῡμαι ἑνὸς ἔρωτος ἀλόγου,
πυρομανοῦς καὶ ἄκρως παραλόγου,
ἔχοντος ἅπαντα τὰ "πρέπει" ἐν τῇ φαρέτρᾳ
καὶ εἰς τοῦ βέλους τὴν αἰχμὴν σταθμὰ καὶ μέτρα.
Αἰτοῡμαι ἑνὸς ἔρωτος ἀειφόρου
ἀδιαβλήτου ἐν τῇ ψυχῇ κι ἀτελεσφόρου,
τῶν «θέλω» τὴν οὐσίαν (ἐκ)πληροῦντος
τείχη καὶ δέοντα ἐκουσίως ἐκπορθοῦντος!
«Απεικάσματα» Μνήμης
Φοράω τα ίδια ρούχα πάντα…
εκείνα που σού άρεσαν,
τα κόκκινα με λεπτομέρειες του ερέβους,
όπως οι νύχτες που ξημέρωσαν τον έρωτα στο ίδιο φόντο.
Τα ίδια τα τακούνια πάντοτε φορώ,
εκείνα που ψηλώνανε τα πόδια μου,
να φτάνει η ανάσα μου το αποκούμπι της να βρει
στο στέρνο σου επάνω,
σφυγμομετρώντας τις στιγμές.
Περνώ από τα ίδια μέρη που αγγίχτηκαν τα χέρια,
που κούμπωσαν τα δάχτυλα,
μετρώντας δευτερόλεπτα τις ώρες.
Πίνω καφέ στο ίδιο το φλιτζάνι…
εκεί που σμίγανε τα χείλη, να ανταλλάξουν μυστικά
στη φευγαλέα τους κάθε φορά αντάμωση.
Τα ίδια τα σοκάκια περπατώ και τις πλατείες
και στα παγκάκια κλεφτές ματιές αφήνω,
ψάχνοντας τα στιχάκια μας…
εκείνα που ψυχογραφήθηκαν με χτυποκάρδι προσμονής.
Στο ίδιο τρένο και μετρό επιβιβάζομαι,
για να κοιτώ τα μάτια σου να επιμένουν λίγο ακόμα…
την θλίψη του αποχωρισμού να διώξουν.
Γέλια ακούω άλλοτε…
και κάποτε ψιθυριστά στ' αφτί τα "Σ' αγαπώ"!
Ντύνω τη μνήμη χρώματα πιότερο απ' το σώμα,
ενδύματ’ ανεκπλήρωτων ονείρων.
Δυναμιτίζω το μυαλό με προσδοκίες
να μην ξεχάσει των ψυχών την αγκαλιά!
Θυμάμαι . . . . για να ζω σε επανάληψη
εκείνη την ταινία που αγάπησα να πρωταγωνιστώ
μα τώρα πια… χωρίς τους ήρωές της!
«Έγχορδη Μνήμη…»
Πάνω στο πιάνο τις νότες πιάνω,
τις μουσικές χορδές σου αγγίζω
κι η σύνθεση που μου προκύπτει
σε κάτι οικείο με γυρίζει.
Κλείνω τα μάτια για να ακούσω
τον ψίθυρο απ’ τη φωνή σου.
Ήχος μπαλάντας ξεχασμένος,
οίστρος στα ώτα μου πλεγμένος.
Κρατάω ρυθμό νότα τη νότα…
όμοια αρρυθμία των σφυγμών μου
κι η μελωδία Σειρήνας κόρη
μια νουνεχής ρότα και πλώρη.
Και πριν εκπνεύσει όλη η μαγεία
και της γαλήνης τ’ όνειρο χάσω
νιώθω στα δάχτυλα ’κείνο το χάδι
μνήμης απαύγασμα… φαιό σκοτάδι.
«Βροχή»
Τράβηξα το μονοπάτι που μου υπέδειξαν
" Βάδισε", μου είπαν, "και μην κοιτάξεις πίσω
όσο κι αν η βροχή σού ολισθαίνει προτρεπτικά το βήμα"!
Προχώρησα την προκαθορισμένη πορεία της Μοίρας,
κρατώντας Την στ’ αριστερά . . . προστάτη και συνοδοιπόρο.
Κάτω από μια ομπρέλα φύλαξα επτασφράγιστο το ένστικτο ως μυστικό
και ό, τι συγκρατούσε το κάθ’ απωθημένο,
μέχρι τη στιγμή της απόλυτης εγκατάλειψης,
μέχρι την ώρα που οι αστραπές καταίγισαν επάνω μου οργή!
Περπάτησα τα λασποτόπια που βαλτώσανε
στο δάκρυ της τεθλιμμένης μπόρας.
Έλιωσα τις σόλες μου σε κακοτράχαλα όνειρα!
Τράβηξα καταμεσής το δρόμο της κι έκανα όπως είπαν!
Το πισωκοίταγμα μια στήλη άλατος θα έχτιζε
ψυχρότερη από μάρμαρο!
Στο τέλος του δρόμου που ακόμα δεν διένυσα ολάκερο . . .
η ομίχλη ξυφαίνεται με φως.
Ίσως η εξιλέωση να ’ρθει μέσα σ’ επτά ουράνια χρώματα!
«Ένας καφές για πάντα . . . στα χείλη της ανάμνησης»
Σ’ ένα καφέ . . . στο ίδιο πάντα το τραπέζι καθισμένη,
να πίνω την ημέρα σε δόσεις καφεΐνης κι έξω να μάχεται η ζωή,
για να προλάβει βιαστική την κίνηση ή την ακινησία!
Τα μάτια περπατούν στο πεζοδρόμιο . . .
Πότε αργά και πότε βιαστικά, να ατενίζουν βήματα μέχρι που . . .
Αίφνης . . . μια θύμηση διερχόμενη μπροστά τους!
Μαύρα σγουρά μαλλιά, βαριά περπατησιά, αντρίκια,
γυαλιά να καμουφλάρουνε στιγμές πιασμένες χέρι - χέρι!
Τσιγάρο στο δεξί, σε κάθε ρουφηξιά του να φιλτράρονται αγκαλιές,
μες στον καπνό η ανάμνηση φιλιά ν’ ανταλλάσσει με τον Ίμερο!
Πέφτει η καύτρα του, σβήνει μαζί της κι ο παρελθόντας χρόνος!
Στα χείλη το φλιτζάνι βαθιά αναδρομή να κάνει με γουλιές,
με γεύσεις, με αρώματα, με μπερδεμένα «Σ’ αγαπώ»!
Τις ανεκπλήρωτες τις υποσχέσεις μες στον πάτο του
να σχηματίζει ο ντελβές μέχρι που . . . αδειάζει ο δρόμος .
Πάλι ξεχάστηκα εδώ σ’ ένα καφέ, μικρό, στην άκρη της πλατείας!
Έπιασε κρύο! Τι δύσκολος χειμώνας! Κι αναρωτιέμαι . . .
Τι με κρυώνει πιο πολύ (;)
Είν’ ο καιρός ή μήπως οι εποχές που πέρασαν . . . που με προσπέρασαν,
μ’ ένα πικρό καφέ σ’ ένα φλιτζάνι μνήμης!
Βιογραφικό σημείωμα
Η Σουραφή Στυλιανή κατάγεται από το Βαθύ της Σάμου. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή Αθηνών κλασικά γράμματα. Εργάζεται ως φιλόλογος και ασχολείται με την συγγραφή. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την τέχνη του λόγου και δη την Τέχνη της Ποιήσεως.
- Έχει λάβει μέρος σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους ποιητικούς διαγωνισμούς, όπου ποιήματά της έχουν αποσπάσει βραβεία, επαίνους και διακρίσεις (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών - Δελφικοί αγώνες 2016 και 2018, Αμφικτυονία Ελληνισμού 2017 και 2018 κ.α).
- Έχει λάβει μέρος στο Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο του 2018, Το Βιβλίο με το ποίημα «Αύγουστος».
- Έχει συμμετάσχει στις παρακάτω συλλεκτικές ποιητικές εκδόσεις με τον τίτλο «Συνομιλώντας με τον Κ. Π. Καβάφη» και «Συνομιλώντας με τον Ν. Καζαντζάκη», «Συνομιλώντας με τον Τάσο Λειβαδίτη» και «Συνομιλώντας με τον Άρθουρ Ρεμπώ» των εκδόσεων «Όστρια» (2018-2020), το «Ανθολόγιο ποίησης» του Καλλιτεχνικού Σωματείου «Έλευσις και Υδράνη» (2019), την Ηλεκτρονική Ποιητική Ανθολογία «Eretikoi poiites are the new black…» (2020) του «Eretikos.gr», καθώς και στην επίτιμη Ποιητική Ανθολογία «Φιλολογική Πρωτοχρονιά» (2020).
- Έκδοση πρώτης ποιητικής συλλογής - σε συνεργασία με τον ποιητή-συγγραφέα Θεοφάνη Λ. Παναγιωτόπουλο - με τίτλο «Η εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου» (Άνεμος Εκδοτική, Μάιος 2018).
- Έχει γράψει κριτικές για ποιητικές συλλογές και πεζογραφήματα, έχει ασχοληθεί με την παρουσίαση λογοτεχνικών έργων, ενώ έχει συνεργαστεί και με ομότεχνούς της στην από κοινού συγγραφή ερωτικών ποιημάτων.
- Διακριθέντα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί για το ηλεκτρονικό Ισπανικό περιοδικό «La Galla Ciencia», καθώς και αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή «Η εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου» έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί στο Ισπανικό περιοδικό κριτικής λογοτεχνίας «Cratéra» υπό την μεταφραστική επιμέλεια της Νατάσας Λάμπρου.
