Σήμερα θα σας μιλήσω για τον στιχουργό Παναγιώτη Στράκαρη. Ο φιλοξενούμενός μου γεννήθηκε στην Αθήνα από Κωνσταντινουπολίτες γονείς. Σπούδασε γραφικές τέχνες και έχει μακρά επαγγελματική εμπειρία στον τομέα αυτό. Αν και μετρά λίγα χρόνια στη δισκογραφία έχει ήδη στο ενεργητικό του συνεργασίες με σημαντικούς συνθέτες κι ερμηνευτές. Στίχους του έχουν μελοποιήσει ο Νότης Μαυρουδής, ο Σταύρος Σιόλας , ο Αλέξανδρος Μανάτος. Κομμάτια με δικά του λόγια έχουν ερμηνεύσει ο Βασίλης Λέκκας, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, η Άντζελα Ορφανού, η Αγγέλω Σφέτσου. Σίγουρα περιμένουμε πολλά περισσότερα από τον ίδιο στο μέλλον. Θα ταξιδέψουμε με τρία μοναδικά τραγούδια σε στίχους δικούς του, τα οποία κυκλοφόρησαν τη χρονιά που σε λίγο φθάνει στο τέλος της!
Στου ταξιδιού τη μέση
Στίχοι: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΡΑΚΑΡΗΣ
Μουσική: ΝΟΤΗΣ ΜΑΡΟΥΔΗΣ
Ερμηνεία: ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ
Κρεμάστηκε η θάλασσα στα μάτια τ' ουρανού
και τ' αύριο στο σήμερα ποντάρει
ο φόβος του αθάνατου κι αυτός του ζωντανού
στο ίδιο του ορίζοντα συρτάρι.
Οι χάρτες τώρα μοιάζουνε σαν να 'ναι ζωγραφιές
σε χέρια παιδικά τσαλακωμένες
ανάσες που θυμήθηκαν παλιές τους προσευχές
κι ελπίδες σε παρένθεση κλεισμένες.
Αρμύρισε απότομα του χρόνου το κρασί
δεν πρόλαβε την μέθη του να δώσει
ταξίδι που δεν τέλειωσε σε φόντο θαλασσί
και άγκυρες για πάντα έχει σηκώσει.
Ο ήλιος που ποτέ μου δεν κατάφερα να δω
και τ' όνειρο που του 'κανε παρέα
ξεφύγαν απ 'τα κύματα και φτάσαν ως εδώ
που ζω και ονειρεύομαι λαθραία.
και τ' αύριο στο σήμερα ποντάρει
ο φόβος του αθάνατου κι αυτός του ζωντανού
στο ίδιο του ορίζοντα συρτάρι.
Οι χάρτες τώρα μοιάζουνε σαν να 'ναι ζωγραφιές
σε χέρια παιδικά τσαλακωμένες
ανάσες που θυμήθηκαν παλιές τους προσευχές
κι ελπίδες σε παρένθεση κλεισμένες.
Αρμύρισε απότομα του χρόνου το κρασί
δεν πρόλαβε την μέθη του να δώσει
ταξίδι που δεν τέλειωσε σε φόντο θαλασσί
και άγκυρες για πάντα έχει σηκώσει.
Ο ήλιος που ποτέ μου δεν κατάφερα να δω
και τ' όνειρο που του 'κανε παρέα
ξεφύγαν απ 'τα κύματα και φτάσαν ως εδώ
που ζω και ονειρεύομαι λαθραία.
Ουράνιο τόξο
Στίχοι: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΡΑΚΑΡΗΣ
Μουσική: ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΙΟΛΑΣ
Ερμηνεία: ΑΓΓΕΛΩ ΣΦΕΤΣΟΥ
Αγοράζω ελπίδες και τις κάνω ευχές
Παίρνω άσπρες σελίδες με καινούργιες μπογιές
Ζωγραφίζω τα χνάρια για να 'ρθεις να με βρεις
Έχω όνειρα άδεια, σε χωράνε να μπεις
Κυνηγάω τα χρόνια μα περνούν οι στιγμές
Στου καιρού τα βαγόνια δίχως αποσκευές
Προσπαθώ να στριμώξω στη βαλίτσα ένα φως
Να 'σαι ουράνιο τόξο και εγώ ουρανός
Τότε όλοι θα βγούνε και θα χαμογελούν
Τις ψιχάλες θ’ ακούνε, στη βροχή θα μιλούν
Μόνο πριν να νυχτώσει δως μου ένα φιλί
Το ουράνιο τόξο δεν κρατάει πολύ
Κι αν τα σύννεφα τώρα με τυλίξαν ξανά
Της αλήθειας η ώρα ήρθε και με ξυπνά
Σκοτεινιάζει η μέρα μα εγώ θα σε βρω
Αγκαλιά στον αέρα για άλλον ένα χορό
Τότε όλοι θα βγούνε και θα χαμογελούν
Τις ψιχάλες θ’ ακούνε, στη βροχή θα μιλούν
Μόνο πριν να νυχτώσει δως μου ένα φιλί
Το ουράνιο τόξο δεν κρατάει πολύ
Είναι κάτι τραγούδια που χρωστάει η σιωπή
Ένα ξέφωτο ψάχνει για να βγει να τα πει
Έτσι ψάχνω εσένα με τα μάτια κλειστά
Όσα λάθη μου μένουν να τα κάνω σωστά
Παίρνω άσπρες σελίδες με καινούργιες μπογιές
Ζωγραφίζω τα χνάρια για να 'ρθεις να με βρεις
Έχω όνειρα άδεια, σε χωράνε να μπεις
Κυνηγάω τα χρόνια μα περνούν οι στιγμές
Στου καιρού τα βαγόνια δίχως αποσκευές
Προσπαθώ να στριμώξω στη βαλίτσα ένα φως
Να 'σαι ουράνιο τόξο και εγώ ουρανός
Τότε όλοι θα βγούνε και θα χαμογελούν
Τις ψιχάλες θ’ ακούνε, στη βροχή θα μιλούν
Μόνο πριν να νυχτώσει δως μου ένα φιλί
Το ουράνιο τόξο δεν κρατάει πολύ
Κι αν τα σύννεφα τώρα με τυλίξαν ξανά
Της αλήθειας η ώρα ήρθε και με ξυπνά
Σκοτεινιάζει η μέρα μα εγώ θα σε βρω
Αγκαλιά στον αέρα για άλλον ένα χορό
Τότε όλοι θα βγούνε και θα χαμογελούν
Τις ψιχάλες θ’ ακούνε, στη βροχή θα μιλούν
Μόνο πριν να νυχτώσει δως μου ένα φιλί
Το ουράνιο τόξο δεν κρατάει πολύ
Είναι κάτι τραγούδια που χρωστάει η σιωπή
Ένα ξέφωτο ψάχνει για να βγει να τα πει
Έτσι ψάχνω εσένα με τα μάτια κλειστά
Όσα λάθη μου μένουν να τα κάνω σωστά
Η ομπρέλα
Στίχοι: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΡΑΚΑΡΗΣ
Μουσική: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΝΑΤΟΣ
Ερμηνεία: ΑΝΤΖΕΛΑ ΟΡΦΑΝΟΥ
Ξεθωριασμένη απ' το βάρος του καιρού
μέσα στον κόσμο των ανθρώπων ξεχασμένη
μία ομπρέλα κλασική συνηθισμένη
ποτέ δεν ένιωσε τη γεύση του νερού
Σε μια βιτρίνα κάποιας άλλης εποχής
κλεισμένη χρόνια τώρα πίσω από το τζάμι
να περιμένει να τη σφίξει μια παλάμη
όταν ακούει το σινιάλο της βροχής
Έψαχνα πάντα τρόπους να σ' ακολουθώ
μήπως τα μάτια σου αντικρύσω τα μεγάλα
μα εσύ χανόσουνα στην πρώτη την ψιχάλα
κι ένα υπόστεγο δε βρήκα να σταθώ
Μόνος πελάτης σε μια πόλη αδειανή
κατακαλόκαιρο στο κέντρο της Αθήνας
πήγα και πήρα την ομπρέλα της βιτρίνας
και τρεις χειμώνες περιμένω να φανείς
μέσα στον κόσμο των ανθρώπων ξεχασμένη
μία ομπρέλα κλασική συνηθισμένη
ποτέ δεν ένιωσε τη γεύση του νερού
Σε μια βιτρίνα κάποιας άλλης εποχής
κλεισμένη χρόνια τώρα πίσω από το τζάμι
να περιμένει να τη σφίξει μια παλάμη
όταν ακούει το σινιάλο της βροχής
Έψαχνα πάντα τρόπους να σ' ακολουθώ
μήπως τα μάτια σου αντικρύσω τα μεγάλα
μα εσύ χανόσουνα στην πρώτη την ψιχάλα
κι ένα υπόστεγο δε βρήκα να σταθώ
Μόνος πελάτης σε μια πόλη αδειανή
κατακαλόκαιρο στο κέντρο της Αθήνας
πήγα και πήρα την ομπρέλα της βιτρίνας
και τρεις χειμώνες περιμένω να φανείς
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Παναγιώτης Στράκαρης γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1974 στην Αθήνα από Κωνσταντινουπολίτες γονείς. Σπούδασε γραφικές τέχνες και από το 1996 δραστηριοποιείται επαγγελματικά ως εξειδικευμένος τεχνίτης στον χώρο αυτό. Έχει δύο κόρες. Μιλάει λίγο και γράφει πολύ.
