Τέσσερα τραγούδια του Θεόφραστου Σακελλαρίδη

(Κ) Απ’ την πρώτη στιγμή που σας είδα κοντά
στην καρδιά μου ένοιωσα παλμούς
να σας τό’ λεγα ζητούσα μα δεν ετολμούσα
είχα πάντα δισταγμούς

(Σ) Απ’ την πρώτη στιγμή
που σας είδα κι εγώ
σαν μου ρίξατε τη ματιά
μου ανάψατε στα στήθεια
μιά μεγάλη και τρανή φωτιά

(Σ) Μα κι εγώ δεν ετολμούσα τότε να σας πω
(Κ) Πέστε το μου τώρα λοιπόν καθαρά
θα μου φέρη αυτό μια μεγάλη χαρά

(Σ) Πως πολύ μ’ αρέσετε και πώς σας αγαπώ
(Κ) Αχ Συνταγματάρχα μου είστε γόης χαριτωμένος

(Μαζί) Η καρδιά μου πονεί για σας
κι ένας χτύπος γλυκός χτυπάει
και μου λέει μυστικά
τικιτάκ τικιτάκ
τικιτάκ πώς σας αγαπάει

Τα θερμά σας ποθεί φιλιά
κι απ’ τη γλύκα τους να μεθύσει
κι άλλ’ ακόμα πολλά
που μου λέει σαν χτυπά
τιτιτά τικιτάκ τικ τακ

(Κ) Μυστικά ραντεβού
και κρυφά τετ α τετ
μου αρέσουν εμέ πολύ
δίνω όλη την ζωή μου
κι όλη την ψυχή μου
λιώνω για γλυκό φιλί

(Σ) Μα κι εγώ λαχταρώ και να σφίξω ποθώ
στην αγκάλη σφιχτά σφιχτά
ένα ωραίο σωματάκι σαν κι αυτό
που βλέπω εδώ μπροστά

Δε με βρίσκετε λοιπόν ακμαίο, ζωηρό
(Κ) Να τ’ ακούτε θέλετε βλέπω συχνά
ε λοιπόν κι εγώ σας το λέω ξανά

(Σ) Τότ’ εμπρός Κυρία ας μη χάνουμε καιρό
(Κ) Αχ Συνταγματάρχα μου είστε γόης χαριτωμένος

Η καρδιά μου πονεί για σας..

Νεράιδα του γιαλού τα δίχτυα τ’ αργυρά
τ’ απλώνει μυστικά να πιάσει τον ψαρά,
το ξέγνοιαστο παιδί που μόνο τραγουδεί
πέρα στην άκρη στ’ ακρογιάλι κάτω στα νερά.

Νεράιδα του γιαλού τα δίχτυα τ’ αργυρά
τ’ απλώνει μυστικά να πιάσει τον ψαρά,
το ξέγνοιαστο παιδί που μόνο τραγουδεί
πέρα στην άκρη στ’ ακρογιάλι κάτω στα νερά.

Και θέλει γλυκά να τον σύρει,
και μέσα στο κύμα να γύρει
στη θάλασσα μέσα βαθιά
στην αγκαλιά της η Νεράιδα η ξανθιά.

Μα εκεί που τα τραβά στην άκρη στον γιαλό
Και τα τυλίγει αργά στο κύμα τ’ απαλό
Τυλίγετ’ η κλωστή και πιάνεται κι αυτή
Και μες στα δίχτυα μπλέκεται μαζί με τον ψαρά.

Μα εκεί που τα τραβά στην άκρη στον γιαλό
Και τα τυλίγει αργά στο κύμα τ’ απαλό
Τυλίγετ’ η κλωστή και πιάνεται κι αυτή
Και μες στα δίχτυα μπλέκεται μαζί με τον ψαρά.

Και τώρα γλυκά θα τον σύρει,
και μέσα στο κύμα θα γύρει
στη θάλασσα μέσα βαθιά
στην αγκαλιά της η Νεράιδα η ξανθιά.

Στην αγκαλιά της η Νεράιδα η ξανθιά,
η Νεράιδα η ξανθιά.

Στ’ άγριο το δάσος, πέρα εκεί στην εξοχή,
όμορφη τσιγγάνα ζούσε πάντα μοναχή.
Μόνη της πονούσε, μόνη της θρηνούσε το τρελό παιδί,
που 'χε αγαπήσει και που 'χε ποθήσει να το ξαναϊδεί.

Μα τι κι αν είναι όμορφη αυτή η τσιγγάνα
κι αν έχει μύρια θέλγητρα και μάτια πλάνα
κι αν ρίχνει μάγια κι όλους ξέρει να μαγεύει,
μα του τρελού παιδιού της την καρδιά – Ωϊμένα!
δεν είχε ως τόσο αυτή μπορέσει να κλέψει κάποτε μια βραδιά. (δις)

Κι έριχνε τα μάγια κι έρριχνε και τα χαρτιά
και με το φεγγάρι μίλαγε κάθε νυχτιά
κι όλο το ρωτούσε, κείνος π’ αγαπούσε, αν θε’ να βρεθεί
για να πέσει πάλι μέσα στην αγκάλη, όπου τον ποθεί.

Τώρα ο νιος με άλλη σμίγει τα φιλιά του,
άλλη κοπέλα σφίγγει μες την αγκαλιά του
και μια βραδιά μαζί μ’ αυτή στο δάσος πάει
και την τσιγγάνα ψάχνει για να βρει, μα εκείνη
μόλις τον βλέπει μ’ άλλη κοντά του πέφτει μπροστά του με μιας νεκρή!

Τον καιρό εκείνο τον παλιό και οι δυο κλεισμένες στο σχολειό
επερνούσαμε όλο μ’ αγάπη σαν δυο μικρά πουλιά
Και οι δυο μας τότε τακτικά από τις δασκάλες μυστικά
εμιλούσαμε όλο γι αγόρια και για τρελά φιλιά

Κι είχες μια χάρη σαν μιλούσες περισσή
Μα για θυμήσου, πόσα μου ’λεγες και συ

Χρόνια αθώα, τρελά, που η ζωή μας κυλά
δίχως έννοιες και πίκρες και καημούς
Χρόνια που μάς δίνουν τους πρώτους παλμούς
Ποιος ποτέ τα ξεχνά και όσο κι αν γερνά
να θυμάται αιώνια τα όμορφα χρόνια
μιας ζωής χαριτωμένης, μιας ζωής πολύ γλυκιάς

Τότε μελετούσαμε συχνά την Ηλέκτρα μα και τη Νανά
κι είχαμε και οι δυο κατακτήσεις κι έρωτες της στιγμής
Μα μια μέρα είχαμε ορκιστεί, αν δεν είναι οι άνδρες μας πιστοί
να τους απατήσουμε με την πρώτη στιγμή και μεις

Για συλλογίσου, πώς αλλάζουν οι καιροί
Όμως τα νιάτα να ξεχάσει ποιος μπορεί

Χρόνια αθώα, τρελά...