Πέντε τραγούδια του Παναγιώτη Τούντα

Χτες το βράδυ Χαρικλάκι
είχες πάλι τ’ οργανάκι
και γλεντούσες μ'έν’ αλάνι
κάτω στο Πασαλιμάνι

Φιλάκια, ναζάκια
αχ βρε Χαρικλάκι πως με γέλασες;
Άντε γεια σου, μου την έσκασες

Μες στην μπύρα όταν μπήκες
αχ μανούλα μου τι γλύκες
με φωνόγραφο και πλάκες
νταλγκαδάκια με τους μάγκες

Ζηλεύω και κλαίγω
αχ βρε Χαρικλάκι πως με γέλασες;
Άντε γεια σου, μου την έσκασες

Το πρωί μες τη Γλυφάδα
κούκλα μ’ αυτοκινητάδα
κολυμπάς σαν πάπια χήνα
και το στρίβεις στην Αθήνα

Ζηλεύω και κλαίγω
αχ βρε Χαρικλάκι πως με γέλασες;
Άντε γεια σου, μου την έσκασες

(Γυναίκα:)
Εγώ φεύγω και σ’ αφήνω μια για πάντα βρε αλανάρη
στην Αμερική θα πάω κάποιον για να βρω
και μαζί του πια θα μείνω που με θέλει να με πάρει
με δολλάρια θα μεθάω κι όλο θα γλεντώ

(Άνδρας:)
Πάψε τα παλιογινάτια πεισματάρα μου
να χαρείς τα δυο σου μάτια παιχνιδιάρα μου
ξέρεις τι καπνό φουμάρω και για σένα πως μπορώ
αερόπλανο να πάρω να 'ρθω πάλι να σε βρω

(Γυναίκα:)
Και μ’ αεροπλάνο να 'ρθεις κι όσο γρήγορα να φτάσεις
στο 'πα και στο ξαναλέγω πως δε σ’ αγαπώ
μόρτη μου κακό θα πάθεις κι απ’ τη ζήλεια σου θα σκάσεις
στην Αμερική θα πάω για να παντρευτώ

(Άνδρας:)
Βρε μη μου πατάς τον κάλο πεισματάρα μου
θα τα μπλέξεις δίχως άλλο παιχνιδιάρα μου
και μη μου γλιστράς σαν χέλι αφού ξέρεις πως μπορώ
με την κάμα μου στο χέρι να 'ρθω πάλι να σε βρω

(Γυναίκα:)
Δε φοβούμαι βρε μαγκίτη και θα φύγω απ’ την Αθήνα
στην Αμερική θα πάω πώς να σου το ειπώ
μέσα στον ουρανοξύστη θα περνάω όλο φίνα
με ουίσκι θα μεθάω κι όλο θα γλεντώ

(Άνδρας:)
Μάθε πως απ’ την Αθήνα πεισματάρα μου
δεν μπορείς να κάνεις βήμα παιχνιδιάρα μου
και πως δεν ψηφώ τον Χάρο κι αν μου φύγεις πως μπορώ
αερόπλανο να πάρω να 'ρθω πάλι να σε βρω

Η πιο καλή γκαρσόνα είμαι εγώ
γιατί με τέχνη όλους του κερνώ
κι αυτοί μου λένε μάνα μου τι είσαι εσύ
γλυκιά γκαρσόνα φέρε μας κρασί

Στα πεταχτά μοιράζω τις μισές
στο πιάτο κι ο μεζές
μαρίδα και τυρί

Τότε κι αυτοί
μου δίνουν πουρμπουάρ
τους λέγω ορεβουάρ
και φεύγουνε στουπί

Πουλώ κρασί οκάδες με μεζέ
χωρίς ποτέ να δίνω βερεσέ
κι όταν αρχίζω τις γλυκές ματιές
μεθάνε τότε όλοι τρεις φορές

Στα πεταχτά μοιράζω τις μισές
στο πιάτο κι ο μεζές μαρίδα και τυρί

Τότε κι αυτοί μου δίνουν πουρμπουάρ
τους λέγω ορεβουάρ και φεύγουνε στουπί

Κι όταν μου πει κανείς πως μ’αγαπά
πληρώνει τρεις φορές τη μια οκά
του ρίχνω μέσα στο κρασί νερό
και τον ταράζω στο λογαριασμό

Πού 'ναι εκείνα μου τα κάλλη
πού 'ναι η τόση εμορφιά,
στην Αθήνα δεν είχε άλλη
τέτοια λεβεντιά!

Ήμουν κούκλα, ναι στ’ αλήθεια
με μεγάλη αρχοντιά!
Δε σας λέγω παραμύθια,
τρέλανα ντουνιά!

Μα μ’ έμπλεξε ένας μόρτης
αχ, ένας μάγκας πρώτης
μου πήρε ό,τι είχα και μ’ αφήνει.
Μου πήρε την καρδιά μου,
τα νιάτα, τα λεφτά μου,
κι απ’ τον καημό φουμάρω κοκαΐνη.

Μ’ αγαπούσαν αφεντάδες,
νέοι, γέροι και παιδιά
κι όλοι πρώτοι κουβαρντάδες
μεσ’ στην αγορά.

Αχ, τι όμορφα περνούσα
με τραγούδια και κρασί,
κάθε μέρα εγλεντούσα!
Τι ζωή χρυσή!

Και τώρα η καημένη
γυρίζω μαραμένη
γιατί ο σεβντάς του μάγκα δε μ’ αφήνει.
Με τρέλανε ο μόρτης,
ο κοκαϊνοπότης,
γι’ αυτό κι εγώ φουμάρω κοκαΐνη.

Δημητρούλα μου,
θέλω απόψε να μεθύσω
και με σένανε
μερακλού μου να γλεντήσω
έλα πάμε στην Ραφήνα αλανιάρα μου
που’χει ψάρια και ρετσίνα παιχνιδιάρα μου

Θα σου φέρω λατέρνα
κάνε κέφι και κέρνα
τα ναζάκια σου άσ’ τα
με τη γάμπα σου σπάσ’ τα
κι όλα εγώ τα σπασμένα
τα πληρώνω για σένα

Δημητρούλα μου,
τράβα ένα κρασάκι ακόμα
Βάλ’ το κούκλα μου
το ποτήρι σου στο στόμα
ρούφα ακόμα μια ρετσίνα να μεθύσουμε
και το βράδυ, βρε τσαχπίνα, θα γλεντήσουμε

Θα σου φέρω λατέρνα
κάνε κέφι και κέρνα
τα ναζάκια σου άσ’ τα
με τη γάμπα σου σπάσ’ τα
κι όλα εγώ τα σπασμένα
τα πληρώνω για σένα

Ταβερνιάρη μου,
φέρε μας και κοκκινέλι
κι αγάπη μου
τον καρσιλαμά χορεύει
κούνησε μου το λιγάκι το κορμάκι σου
χτύπα μου το τικι τικι τακ το τακουνάκι σου

Δημητρούλα μου γεια σου!
πάρτα όλα δικά σου!
τα ναζάκια σου άσ’ τα
με τη γάμπα σου σπάσ’ τα
κι όλα εγώ τα σπασμένα
τα πληρώνω για σένα