Πέντε τραγούδια του Δημήτρη Γκόγκου (Μπαγιαντέρα)

Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη
κι όλα γύρω μου ήταν σκοτεινά
και θλιμμένος τις βραδιές περνούσα
στου άχαρου σπιτιού μου τη γωνιά

Όλα τώρα γύρω μου γελούνε
κι απ’ αγάπη τώρα με μεθούνε
σαν φιλώ γλυκά τα δυο σου χείλη
που `ναι σαν τριαντάφυλλα τ’ Απρίλη

Έλα οι δυο κρασί παλιό να πιούμε
κι έτσι με χαρά μαζί να πούμε
της αγάπης τ’ όμορφο τραγούδι
που 'ναι σαν της άνοιξης λουλούδι

Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια
μπρος στ’ αρχοντικά σου σκαλοπάτια
τριγυρίζω σαν τη νυχτερίδα
λίγη για να βρω χαρά κι ελπίδα

Ξέρεις πως για σένα ξενυχτάω
σαν σε χάσω λίγο δε βαστάω
στο κρασί ζητώ τη συντροφιά σου
άλληνε δε βάζω εγώ μπροστά σου

Μη μου κάνεις κόλπα που τα ξέρω
και μη θες για σε να υποφέρω
έλα πια και δώσ’ μου λίγα χάδια
που μ’ αφήνεις μοναχό τα βράδια

Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει
η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει
δεν ησυχάζω και στον ύπνο που κοιμάμαι
εσένα πάντα αρχοντοπούλα μου θυμάμαι

Μες στης ταβέρνας τη γωνιά για σένα πίνω
για την αγάπη σου ποτάμια δάκρυα χύνω
λυπήσου με μικρή και μη μ’ αφήνεις μόνο
αφού το ξέρεις πως για σένα μαραζώνω

Αχ παιχνιδιάρα πάψε τώρα τα γινάτια
και μη μου κάνεις την καρδούλα μου κομμάτια
με μια ματιά σου σαν μου ρίχνεις αχ πώς λιώνω
μαζί σου ξέρεις τον ξεχνάω κάθε πόνο

Αποβραδίς ξεκίνησα
Μ’ ένα παλιό μου φίλο
για το Χατζηκυριάκειο
Και για τον Άγιο Νείλο

Που έχει ρετσίνα δροσερή
Και όμορφα κορίτσια
Μόνο που σε τρελαίνουνε
Με νάζια και καπρίτσια

Έχει και μια μελαχροινή
Που είναι όλο νάζι
Πρώτα με κέρναγε φιλιά
Και τώρα δεν την νοιάζει

Και κάθε βράδυ καρτερώ
Μπροστά μου να περάσει
Και αν δεν την κλέψω μια βραδιά
Ο κόσμος θα χαλάσει

Όμορφη Σαλονικιά μου
έψαχνα για να σε βρω

Ήλθα στη Θεσσαλονίκη
και παντού σ’ ακολουθώ

Εγώ το 'πα στη μαμά σου
όμορφη Σαλονικιά

Άξαφνα πως θα σε χάσει
απ’ το σπίτι μια βραδιά

Μου 'πε όμως πως θα βάλει
να σε παρακολουθούν

Όλους τους καλούς σας φίλους
στα κρυφά να σε φρουρούν

Όσο και να σε φρουρούνε
όμορφη Σαλονικιά

Ήρθε η ώρα να σε κλέψω
κούκλα μου γλυκιά ξανθιά