Πέντε τραγούδια της δημιουργού Ελένης Βιτάλη

Γεννήθηκα στην κιβωτό
μαζί με τ’ άλλα ζώα
και τώρα εδώ σας τραγουδώ
δαιμόνια κι αθώα

Γεννήθηκα και μου 'δωσαν
για προίκα μια μαγκούρα
να τη βαράω με δύναμη
στου νου την καμπούρα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ’ ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό

Γεννήθηκα με ένα γιατί
μες στην καρδιά κρυμμένο
ποιους μάγκες εξυπερετώ
ποιοι μ’ έχουν κουρδισμένο

Με φέρανε και μου 'πανε
ποτέ μιλιά μη βγάλω
πως είναι που γεννήθηκα
προνόμιο μεγάλο

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας...

Γεννήθηκα στην κιβωτό
εννιά και δεκατρία
την ώρα που οι πλανήτες μου
βαράγαν μα...

Μαρία με τα κίτρινα
με βάση τα δεδόμενα
εδώ ο πλανήτης χάνεται
κι εσύ το παίζεις γκόμενα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας....

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ’ το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μια απόφαση ηρωική.

Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δε θέλω να σε ξαναδώ

Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι εγώ
νιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω

Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μια φυγή

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ’ το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μια απόφαση ηρωική

Περπατούσα αφηρημένη
και δεν είδα το φανάρι.
Είδα μόνο, τρομαγμένη,
ένα Honda να φρενάρει.
«Πρόσεξε θα σκοτωθείς!»
μου φωνάζει ο οδηγός.
«Και τι έγινε που ζεις;»
λέει μέσα μου ο Θεός.

Κι έμεινα αφηρημένη
να κοιτάζω το φανάρι
να μου λέει: « ζωή σημαίνει:
ένα Honda που φρενάρει.»

Γιατί βιάζεται ο Χάρος
να με πάρει στο ταξίδι
αφού ακόμα μπουσουλάω
και δεν πρόφτασα παιχνίδι;
Μα ο ξένος οδηγός,
και τα άψυχά του φρένα,
δεν μπορώ να το πιστέψω
πως νοιαστήκανε για μένα.

Κι έμεινα αφηρημένη
να κοιτάζω το φανάρι
να μου λέει: « ζωή σημαίνει:
ένα Honda που φρενάρει.»

Απ’ τα μάτια μου μπροστά
βιαστικοί διαβάτες τρέχουν.
Δε μου ρίχνουν μια ματιά
σοβαρή δουλειά θα έχουν.
Μα τους αγαπάω όλους,
τι κι αν φαίνονται σαν ξένοι,
αφού όλους τους διαβάτες
μια λεπτή κλωστή μας δένει.

Κι έμεινα αφηρημένη
να κοιτάζω το φανάρι
να μου λέει: «ζωή σημαίνει:
ένα Honda που φρενάρει.»

Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα
σ’ ένα χαμόγελο κρυμμένη και πουλούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα

Μικρός ο κόσμος μου, στα μέτρα μου ασήμαντος
πώς να γεννήσει η μιζέρια ένα θαύμα
μια λεπτομέρεια μονάχα εγώ του σύμπαντος
μια υποχρέωση η ζωή μου και ένα τάμα
μια λεπτομέρεια μονάχα εγώ του σύμπαντος
μια υποχρέωση η ζωή μου και ένα τάμα

Σ’ ένα υπόγειο της Βάθης κλαριτζίδικο
μ’ ένα γαρύφαλλο στ’ αυτί καρικατούρα
μισοτοιχία να βρωμάει το σουβλατζίδικο
και η πελατεία ξαπλωμένη απ’ τη μαστούρα
μισοτοιχία να βρωμάει το σουβλατζίδικο
και η πελατεία ξαπλωμένη απ’ τη μαστούρα

Κι εσύ να βλέπεις γραφικά τα δυστυχήματα
έτσι σε έχει μάθει ο καιρός σου
δημιουργείς προκάτ παραστρατήματα
και εμπειρία μεταφράζεις το φρικιό σου
δημιουργείς προκάτ παραστρατήματα
και εμπειρία μεταφράζεις το φρικιό σου

Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα
σ’ ένα χαμόγελο κρυμμένη και πουλούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα

Γίνεται γλέντι μάτια μου
σήκω αν θέλεις κι έλα
μη βάλεις καθημερινά
ούτε και τα καλά σου

Και μην το παίξεις γκόμενα
και φοβηθεί η κοπέλα
που κρύβεις μες στα στήθια σου
και στη μικρή καρδιά σου

Τη γριά που χαιρετίζω
στο απέναντι μπαλκόνι
τόσο λίγο τη γνωρίζω
μα η ματιά της με πληγώνει

Κι όπως φεύγουνε οι μέρες
και περνάνε οι βδομάδες
έτσι κρύβουνε οι κοπέλες
τις μοναχικές γιαγιάδες

Κι όπως φεύγουνε οι μέρες
και περνάνε οι βδομάδες
έτσι κρύβουνε οι κοπέλες
τις μελλοντικές γιαγιάδες

Είναι μέσα μου κρυμμένη
είμαι μέσα της κι εγώ
τι να σκέφτεται η καημένη
την κοιτάζω κι απορώ

Κι όπως φεύγουνε οι μέρες
και περνάνε οι βδομάδες
έτσι κρύβουνε οι κοπέλες
τις μοναχικές γιαγιάδες

Κι όπως φεύγουνε οι μέρες
και περνάνε οι βδομάδες
έτσι κρύβουνε οι κοπέλες
τις μελλοντικές γιαγιάδες