Πέντε τραγούδια για τη μαϊμού

Κάποτε, σ’ ένα μακρινό λιμάνι του Ινδικού,
δίνοντας μια πολύχρωμη, μεταξωτή γραβάτα
σ’ έναν αράπη, μια μικρή αγόρασα μαϊμού
με μάτια γκρίζα, σκοτεινά και πονηρία γεμάτα.

Τις πρώτες μέρες μοναχή στης πλώρης μια γωνιά,
ξερνούσε και με κοίταζε βουβή και λυπημένη
μα σαν πέρασε καιρός, ερχόταν μοναχή
κι ώρες πολλές στον ωμό μου ξεχνιόταν καθισμένη.

Στα πόρτα τις αγόραζα μπανάνες και γλυκά
κι έξω μ’ ένα μικρό σκοινί την έβγαζα δεμένη
κι αφού σ’ όλα καθόμασταν και πίναμε τα μπαρ
στο φορτηγό γυρίζαμε κι οι δυο μας μεθυσμένοι.

Κάποια φορά που πήγαινα μαζί της σκεφτικός
εξέφυγ’ απ’ τα χέρια μου χαρούμενη και πάει.
Είχε προτέρημα πολύ μεγάλο: Να σιωπάει.
Μα είχε κι απ’ την ύπουλη καρδιά της γυναικός.

Η μουσική σκωπτική,
πεταχτή λαχανιασμένη.
Πήδα, πήδα μαϊμού
φουκαριάρα μαϊμού γερασμένη.

Αϊ λατέρνα,
αϊ καρδιά ακόμη
ένα τραγούδι.

Ω ω Ω ω Ω ωω
δεν έχει τέλος
αυτό το πανηγύρι
χόρεψε τώρα
γύφτισσα καρδιά.

Γι 'αυτό το σκοπό
που βρωμάει παζάρι
και καπνό.

Γι 'αυτή γι αυτή τη μαϊμού
που υποκλίνεται μετά
το χορό.

Άλλη μια κι άλλη μια
χειροκροτήστε άλλη μια,
ευχαριστώ ευχαριστώ.

Ω ω Ω ω Ω ωω
δεν έχει τέλος
αυτό το πανηγύρι
χειροκροτήστε άλλη μια.

Ευχαριστώ.

Τη φέραν απ’την Αφρική μικρή
κλεισμένη σ’ ένα ξύλινο κουτί
κι είχε δυο έξυπνα ματάκια πλάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα

Τη δώσαν σ’ ένα σπίτι εκεί, γιατί;
Ένα διαμέρισμα στην Αττική
δεν είχε κήπο ούτε αλάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα

Ήταν υπερκινητική
δε σταματούσε μια στιγμή
ούτε αν της έδινες μπανάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα

Μια μέρα, θα’ταν Κυριακή πρωί
την πόρτα βρήκε ανοιχτή
κι έτσι την έκανε κοπάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα

Πεθύμησε την Αφρική
και την παλιά της τη ζωή
να τρέχει πάλι στη Σαβάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα

Μέσα σ’ αφιλόξενη πλατεία
σου βαρούν και χορεύεις,
χρόνια, με ταμπούρλο και με ντέφι
την ζωή ζητιανεύεις.

Πύργοι από γυαλί κι από τσιμέντο
τον αέρα σου παίρνουν,
μέσα στις πλατιές τις λεωφόρους
σε τραβούν και σε σέρνουν.

Χόρευε σαν τη μαϊμού
πάρ’ το ραβδί σου ξανά στους ώμους,
μη μιλάς, μη ρωτάς,
πήδα καημένη μαϊμού στους δρόμους.

Πόσα δε σου μάθαν οι αιώνες
Νεοέλληνα γιε μου
κι όμως επιμένεις κι όλο σκύβεις,
δε βαρέθηκες ; Πες μου!

Πάψε, τη μαϊμού να κάνεις, πια
και να πηδάς στο ρυθμό τους.
Ξύπνα, που ούτε καν τον χαμπαριάζεις
το χαβά, το σκοπό τους.

Χόρευε σαν τη μαϊμού
πάρ’ το ραβδί σου ξανά στους ώμους,
μη μιλάς, μη ρωτάς,
πήδα καημένη μαϊμού στους δρόμους.

Κράτα το σώου μαϊμού, κράτα το σώου
μέσα μας όμορφα οι στριγκλιές σου ηχούν
Κράτα το σώου μαϊμού, κρατά το σώου
τρύπια ταμπούρλα τις καρδιές μας ξυπνούν

Κράτα το σώου μαϊμού, κράτα το σώου
Δείξε μας πώς κι από πού θα πάμε παντού
Κράτα το σώου μαϊμού κράτα το σώου
Μέσα μας όμορφα οι στριγκλιές σου ηχούν

Ξελόγιασέ μας, ταξίδεψέ μας, ταξίδεψέ μας
Ταξίδεψέ μας στην σπασμένη σου φλέβα
Πότισε μ’ αίμα όσους πληρώσαν να πιουν
Δε μας χορταίνεις μαϊμού, δεν μας χορταίνεις
Θέλουμε κι άλλο ψέμα, κι άλλο ψέμα
Πριν ξεψυχήσεις, πριν χαθείς ξελόγιασέ μας

Κράτα το σώου μαϊμού, κράτα το σώου
Κράτα το σώου μαϊμού, κράτα το σώου
μέσα μας όμορφα οι στριγκλιές σου ηχούν
Κράτα το σώου μαϊμού, κράτα το σώου
κάν’ τις πληγές σου κι αυτές να τραγουδούν

Κράτα το σώου μαϊμού κράτα το σώου
μέσα μας όμορφα οι στριγκλιές σου ηχούν
Κράτα το σώου μαϊμού κράτα το σώου
καν’ τις πληγές σου κι αυτές να τραγουδούν
Κράτα το σώου μαϊμού κράτα το σώου

Ξελόγιασέ μας, ταξίδεψέ μας, ταξίδεψέ μας
Ταξίδεψέ μας στην σπασμένη σου φλέβα
Πότισε μ’ αίμα όσους πληρώσαν να πιουν
Δε μας χορταίνεις μαϊμού, δεν μας χορταίνεις
Θέλουμε κι άλλο ψέμα, κι άλλο ψέμα
Πριν ξεψυχήσεις, πριν χαθείς ξελόγιασέ μας

Κράτα το σώου μαϊμού, κράτα το σώου
Πες μας γι’ αυτούς που δεν αντέχουν να ζουν
πλάι σε σκιές που ενώ αιμορραγούν
μάσκες φορούν και επιμένουν ν’ αγοράζουν,
επιμένουν να πουλάν, επιμένουν να μισούν και ν’ αγαπάν
Κράτα το σώου μαϊμού κράτα το σώου
Κράτα το σώου μαϊμού κράτα το σώου