Πέντε τραγούδια για τη γιαγιά

Είχα μια γιαγιά μια νόνα
μ’ έπαιζε στο ένα της γόνα
και μου τραγουδούσε τρυφερά.
Μου 'λεγε σαν μεγαλώσεις
θ’ αγαπήσεις και θα νιώσεις
πως φοράς χρυσά φτερά.

Κρύψου ήλιε, φύσα αστέρι
η αγάπη είναι μαχαίρι
και θερίζει την καρδιά.
Κρύψου ήλιε, φύσα αστέρι
σ’ άλλης άφησε το χέρι
της ζωής του τα κλειδιά.

Πρώτη και στερνή μου αγάπη
ζυμωμένη με το δάκρυ
τώρα που με σέρνεις, που με πας.
Τα καλύτερα μου χρόνια
στους ανέμους και στα χιόνια
ροδοπέταλα σκορπάς.

Κρύψου ήλιε, φύσα αστέρι
η αγάπη είναι μαχαίρι
και θερίζει την καρδιά.
Κρύψου ήλιε, φύσα αστέρι
τον π’ αγάπησα ποιος ξέρει
αν ξανάρθει πίσω πια.

Έα έα έα ε
Έα έα έα ε...

Θα 'θελα να 'μουν βασιλιάς
στα παραμύθια της γιαγιάς
ο μαχητής κι ο γενναίος
δρόμους να άνοιγα πλατιούς
με πλοία να 'βρισκα γυαλούς
σημαία να 'χα την ψυχή μου

Έα έα έα ε
Έα έα έα ε...

Θα 'φερνα δόξα και χαρά
σε κάθε τόπο και μεριά
όπου το πόδι μου πατούσα
και θα 'μουνα ο νικητής
δε θα μου έβγαινε κανείς
σ’ ό,τι απ’ το χέρι μου περνούσε

Έα έα έα ε
Έα έα έα ε...

Χρυσάφι θα 'χαν τα παιδιά
και καραμέλες η γιαγιά
και τ’ όνειρο πάντα θα ζούσαν
μα η καλή μας η γιαγιά
έφυγε απ’ τον κόσμο πια
και παραμύθια δεν ακούμε

Έα έα έα ε
η γιαγιά μας πέθανε
Έα έα έα ε
η γιαγιά μας πέθανε
Έα έα έα ε
η γιαγιά μας πέθανε
Έα έα έα ε
η γιαγιά μας πέθανε

Η καημένη μου η γιαγιά
μου 'λεγε συχνά η φτωχιά
παραμύθια για παιδιά,
δράκους, φίδια και στοιχειά.

Μόλις σβήναμε το φως
λίγο πριν την προσευχή
μου 'δινε ένα φιλί
σαν εικόνα ήταν χλωμή.

Περπατούσαμε μαζί
κει στην πράσινη πηγή
και κοιτούσε στα νερά
τα λευκά της τα μαλλιά.

Μάζευε κυκλάμινα
στη μικρή την καταχνιά
και θυμόταν τις στιγμές,
τις χαρές που φύγαν πια.

Αχ φτωχή μου γιαγιά
τώρα που είσαι στ’ αστέρια ψηλά,
αχ φτωχή μου γιαγιά
πώς σε θυμάμαι καμιά φορά.

Η καημένη μου η γιαγιά
παντρεύτηκε πολύ μικρή
μ’ έναν κάποιο μουσικό
που 'παιζε τρελά βιολί.

Κι έτσι ξέρω πια καλά
πού και πώς την έχω βρει
την μανία που έχω εγώ
κι αγαπάω τη μουσική.

Αχ φτωχή μου γιαγιά
τώρα που είσαι στ’ αστέρια ψηλά,
αχ φτωχή μου γιαγιά
πώς σε θυμάμαι καμιά φορά.

Η καημένη μου η γιαγιά
έφυγε ένα πρωί
για να πάει στον ουρανό
και έμοιαζε μ’ ένα πουλί.

Χάθηκε μες στην βροχή
μες στη γκρίζα συννεφιά
κι ύστερα από δυο λεπτά
κανείς δεν την θυμόταν πια.

Αχ φτωχή μου γιαγιά
τώρα που είσαι στ’ αστέρια ψηλά,
αχ φτωχή μου γιαγιά
εγώ σε θυμάμαι καμιά φορά.

Αχ φτωχή μου γιαγιά
τώρα που είσαι στ’ αστέρια ψηλά,
αχ φτωχή μου γιαγιά
ο ήλιος μου χαμογελά.

Από εδώ κάτω δεν μπορώ να δω μακριά μωρό μου
είναι τα τζάμια βρώμικα θολά
Στα σκαλιά μου κατεβαίνει η βροχή μωρό μου
να πηδήξεις πρέπει πάνω απ’ τα νερά.

Μα ναι, ναι
η γιαγιά θα σου φτιάξει καφέ,
το μικρό σκυλί θα γαβγίσει
άμα έρθεις, ναι
και νόστιμη μηλόπιτα θα φτιάξω
άμα έρθεις, ναι.

Στο στενό μου το κρεβάτι δε χωράς μωρό μου,
άνετα δεν είναι θα το δεις.
Και στα μπαλκόνια μαραμένα γιασεμιά μωρό μου
τόσο αέρας δεν υπάρχει μη μου πεις.

Μα ναι, ναι
η γιαγιά θα σου φτιάξει καφέ
κι άμα έξω τη νύχτα θα βγούμε
θα έρθει απαλά,
θα μα δώσει φιλί και κρυφά
μες στο χέρι λεφτά.

Εδώ κάτω η μοναξιά είναι σκληρή μωρό μου
οι φωνές τους τοίχους μας τρυπούν
Και η πίκρα περισσεύει στις καρδιές μωρό μου
όταν τα όνειρα μαζί ύπουλα χτυπούν.

Μα ναι, ναι
η γιαγιά θα σου φτιάξει καφέ,
το μικρό σκυλί θα γαβγίσει
άμα έρθεις, ναι
και νόστιμη μηλόπιτα θα φτιάξω
άμα έρθεις, ναι.

Τώρα που έγινες μικρή κι εγώ μεγάλωσα
μέσα στη μνήμη μας χωρέσανε δυο θάλασσες τραγούδια
Στις προσδοκίες σου σιγά - σιγά σκαρφάλωσα
μέσα από δρόμους
όλο αγκάθια
και λουλούδια.

Το τραγούδι αυτό είναι για σένα, γιαγιά
το 'χα κρύψει βαθιά στην ψυχή μου
όταν είπες γλυκά
του παιδιού μου ο γιος
είναι δύο φορές το παιδί μου

Το τραγούδι αυτό είναι για σένα, γιαγιά
να το κρύψεις καλά στην ψυχή σου
και να λες, τρυφερά,
του παιδιού σου ο γιος
είναι δύο φορές το παιδί σου.