Πέντε ντουέτα του Αντώνη Βαρδή

Πάμε να φύγουμε, αγάπη μου,
έχει στεγνώσει το δάκρυ μου,
πάμε να φύγουμε, αγάπη μου.
Πάμε να φύγουμε σήμερα,
δεν έχει η αγάπη μας σύνορα,
πάμε να φύγουμε σήμερα.

Μέσα στα χέρια σου κλείνομαι,
στην αγκαλιά σου αφήνομαι,
πάμε, καρδιά μου, να φύγουμε.

Πάμε να φύγουμε, αγάπη μου,
έχει στεγνώσει το δάκρυ μου,
πάμε να φύγουμε αγάπη μου.

Θα προχωράμε μαζί
μέσα σ’ αυτή τη ζωή,
θα προχωράμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.
Θα προχωράμε μαζί,
κάνε κουράγιο γιατί
έχει ανηφόρα μπροστά
κι είναι μεγάλη.

Πάμε να φύγουμε, αγάπη μου,
πάμε, Απρίλη και Μάρτη μου,
πάμε να φύγουμε αγάπη μου.
Γύρω ο κόσμος τρελάθηκε
κι όμως η αγάπη μας στάθηκε,
τίποτα ακόμα δε χάθηκε.

Με την αγάπη σου κέρνα με,
είσαι τα πάντα για μένανε,
άλλον δεν έχω κανένανε.

Πάμε να φύγουμε, αγάπη μου,
πάμε, Απρίλη και Μάρτη μου,
πάμε να φύγουμε, αγάπη μου.

Θα προχωράμε μαζί...

Μου είπες να σου δώσω λίγο καιρό για να το σκεφτείς
εσύ που δεν μπορούσες μια στιγμή να ζήσεις μακριά μου
αντέχω να ματώσω μένω εδώ κι όταν προδοθείς
έλα να κλάψεις σαν παιδί
και να ξυπνήσεις το πρωί στην αγκαλιά μου

Θα σε περιμένω, θα σε περιμένω
ξέρω θα γυρίσεις
γι’ αυτό και επιμένω

Μου είπες να σου δώσω λίγο καιρό για να βρεις τι θες
εσύ που ανησυχούσες μέχρι χτες μην τύχει και με χάσεις
για σένανε θα λιώσω μα θα κρατώ πόρτες ανοιχτές
μέχρι να 'ρθεις ξανά εδώ
μ’ ένα χαμόγελο ζεστό να με κοιτάξεις

Δε θα σε αφήσω ποτέ μου, πλάι σου θα ζω,
ό, τι κι αν συμβεί μεταξύ μας, θα σ’ ακολουθώ.
Στη ζωή αυτή και στην άλλη θα ’μαστε μαζί,
όλο το νόημα του κόσμου είσαι εσύ.

Δε θα σε αφήσω ποτέ μου ούτε ένα λεπτό
θα ’μαι η σκιά της καρδιάς σου, θα σ’ ακολουθώ.
Μέσ’ από τα μάτια σου, φως μου, βλέπω τη ζωή,
η πιο μεγάλη μου αγάπη είσαι εσύ.

Οι μεγάλες οι αγάπες δεν τελειώνουνε,
δε ραγίζουν, δε λυγίζουν, δεν παλιώνουνε.
Οι μεγάλες οι αγάπες δεν πεθαίνουνε,
στον παράδεισο τα βράδια μας πηγαίνουνε.

Δε θα σε αφήσω ποτέ μου, πλάι σου θα ζω,
ό, τι κι αν συμβεί μεταξύ μας, θα σ’ ακολουθώ.
Μέσ’ από τα μάτια σου, φως μου, βλέπω τη ζωή,
η πιο μεγάλη μου αγάπη είσαι εσύ.

Οι μεγάλες οι αγάπες δεν τελειώνουνε,
δε ραγίζουν, δε λυγίζουν, δεν παλιώνουνε.
Οι μεγάλες οι αγάπες δεν πεθαίνουνε,
στον παράδεισο τα βράδια μας πηγαίνουνε.

Η ζωή μου είναι σκόνη στον αέρα
Είναι βλέμμα καρφωμένο στο κενό
Σε μια πόλη που δε βλέπεις άσπρη μέρα
Τι να πεις και τι να πω

Η ζωή μου μια πειρατική σημαία
Σ’ ένα πλοίο που κοιμάται στο βυθό
Ένα αντίο σε μια άδεια προκυμαία
Τι να πεις και τι να πω

Μια ζωή τα ίδια λέμε
Και κρυφά τα βράδια κλαίμε
Για να ξεπερνάμε τους καημούς
Οι παλιές αγάπες φταίνε
Που ακόμα σιγοκαίνε
Για να μας κρατάνε ζωντανούς

Η ζωή μου μια κιθάρα δίχως ήχο
Ένα δάκρυ σ’ ένα βλέμμα παιδικό
Η ζωή μου μαύρο σπρέι σ’ έναν τοίχο
Τι να πεις και τι να πω

Μια ζωή τα ίδια λέμε
Και κρυφά τα βράδια κλαίμε
Για να ξεπερνάμε τους καημούς
Οι παλιές αγάπες φταίνε
Που ακόμα σιγοκαίνε
Για να μας κρατάνε ζωντανούς

Αλλάζουν φίλε οι καιροί
Ο χρόνος δε μας συγχωρεί
Νυχτώνει πάντα στων ανθρώπων τη ζωή
Κι αυτό που μένει στις καρδιές
Αγάπες είναι μακρινές
Και κάτι κρύες του χειμώνα ξαστεριές

Μια ζωή τα ίδια λέμε
Και κρυφά τα βράδια κλαίμε
Για να ξεπερνάμε τους καημούς
Οι παλιές αγάπες φταίνε
Που ακόμα σιγοκαίνε
Για να μας κρατάνε ζωντανούς

Αντώνης Βαρδής

Σ’ άλλους δρόμους εγώ, σ’ άλλους δρόμους εσύ
κι όμως έχουμε τόσα κοινά,
φιλαράκια παλιά, του Καλδάρα παιδιά,
ίδιο αίμα και ίδια γενιά.

Ηλίας Κλωναρίδης

Μια ζωή εραστές, σαν τρελοί ποιητές,
σιγοκαίμε στην ίδια φωτιά,
φιλαράκια παλιά, δυο μεγάλα παιδιά,
που ακόμα κρατάνε γερά.

Α.Βαρδής+ Η.Κλωναρίδης

Τραγουδούν τα κουρέλια ακόμα,
στην αρένα της νύχτας ζωντανοί,
δυο φωνές, μια ψυχή στων καιρών την οργή
κολλημένοι σ’ ένα όνειρο που αργεί.

Αντώνης Βαρδής

Σ’ άλλους δρόμους εγώ, σ’ άλλους δρόμους εσύ
κι όμως έχουμε τόσα κοινά,

Ηλίας Κλωναρίδης

Φιλαράκια παλιά της αγρύπνιας πουλιά,
χρεωμένοι την ίδια ζημιά.

Α.Βαρδής+ Η.Κλωναρίδης

Τραγουδούν τα κουρέλια ακόμα,
στην αρένα της νύχτας ζωντανοί,
δυο φωνές, μια ψυχή στων καιρών την οργή
κολλημένοι σ’ ένα όνειρο που αργεί.

Κολλημένοι σ’ ένα όνειρο που αργεί.