Ο θλιβερός ξεριζωμός ενός ανθρώπου που αφήνει την πατρίδα του και γίνεται πρόσφυγας. Από την άλλη η διαδρομή κάποιου που αφήνει τη χώρα του ψάχνοντας καλύτερους εργασιακούς όρους. Τους ενώνει μια αόρατη κλωστή. Για να δούμε την ιστορία έμπνευσης του τραγουδιού "Ιθάκη στο Αιγαίο" , μέσα από τα λόγια του στιχουργού Απόστολου Στάικου!
Ιθάκη στο Αιγαίο
Το τραγούδι που κλείνει το άλμπουμ «Αόριστος» γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 2015 μετά από μια συζήτηση που είχαμε με τον Γιώργο Κωνσταντινίδη. Είχα μόλις επιστρέψει από μια ακόμη δημοσιογραφική αποστολή στη Λέσβο και είχαμε βρεθεί για να λύσουμε κάποια θέματα που είχαν προκύψει με το στούντιο. Καθώς πίναμε καφέ, κουβεντιάζαμε για την ζωή και το μέλλον των προσφύγων και των μεταναστών που είχαν εγκλωβιστεί στο νησί. Η κατάσταση ήταν και παραμένει άθλια.Θυμάμαι πως την ίδια περίοδο, ένας φίλος ετοιμαζόταν να φύγει για το Λονδίνο. Με πτυχίο και μεταπτυχιακό, δεν μπορούσε να βρει δουλειά με μισθό πάνω από 500 ευρώ. Σκεφτόμουν λοιπόν, πως κάποιοι άνθρωποι κινδυνεύουν να πνιγούν στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη και κάποιοι άλλοι αφήνουν το σπίτι τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Έτσι γεννήθηκε το τραγούδι «Ιθάκη στο Αιγαίο» που αφηγείται την συνομιλία ενός Έλληνα και ενός πρόσφυγα, ενώ εστιάζει σε όσα ενώνουν αυτούς τους δύο ανθρώπους. Μοιράστηκα τις σκέψεις μου με τον Γιώργο, ο οποίος και συμφώνησε πως αυτή η «συνάντηση» έχει ενδιαφέρον και πως μπορεί να γίνει τραγούδι. Ίσως μοιάζει με τραγούδι επικαιρότητας, με την έννοια πως βασίζεται σε κάποια συγκεκριμένα γεγονότα. Όμως αυτά τα γεγονότα είναι που επιμένουν, δυστυχώς κάνουν το τραγούδι επίκαιρο και ενδεχομένως διαχρονικό. Ερμηνεύει ο Θοδωρής Νικολάου.
Απόστολος Στάικος
Ιθάκη στο Αιγαίο
Στίχοι: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΤΑΪΚΟΣ
Μουσική: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Ερμηνεία: ΘΟΔΩΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Εγώ ετοιμάζομαι να φύγω,
και εσύ σκοτώνεσαι να ‘ρθεις
δεν μας χωράει αυτός ο τόπος
τα λόγια αυτά θα θυμηθείς.
Σακατεμένος στο καράβι
σου είπαν Ευρώπη θα σταθείς,
για Αμερική πετάει ένας φίλος
και εγώ του λέω μην χαθείς.
Κι αυτή η Ιθάκη απ’ το Ιόνιο έχει φύγει
μα στο Αιγαίο δεν γυρίζω, δεν μπορώ,
έχω πνιγεί χίλιες φορές στα κύματά του,
και εγώ και εκείνοι που διψούσαν για νερό.
Κι οι δυο κρατάμε αγκαλιά ένα μωρό,
κι οι δυο ναυάγια στης ανάγκης τον χορό.
Εσύ τουλάχιστον παλεύεις
σε ξένη γη, καινούριο βήμα
κι ίσως ο χρόνος να γλυκάνει
γεύση αλμυρή που είχε το κύμα.
Εγώ μπερδεύω το όνομά μου
το πατρικό μου δεν γνωρίζω,
δρόμο στη θάλασσα γυρεύω
και μια στεριά, κάπου να ελπίζω.
Πίνακας: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Από το άλμπουμ ΑΟΡΙΣΤΟΣ
