Προορισμός
Στίχοι: ΝΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Μουσική-Ερμηνεία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
είσαι ένας άλλος με ταυτότητα,
ένας που κάνει τους πολλούς
να 'χουν κοντά τους οδηγούς.
Κι αν το πέρασμα κοστίζει
σε σένα που δεν έχεις βάρκα,
πέρνα την όχθη με τα πόδια,
περπάτησε πάνω στα βράχια.
Δεν ωφελεί σε μια πορεία
όλο να παίρνεις την ευθεία
Γιατί η γνωστή πεπατημένη
μέσα στην πλάνη είναι χτισμένη.
Έχει μια βάση από αράχνη
που ιστό υφαίνει μες στην πάχνη
και στις γωνίες νυχτερίδες
κρεμούν ανάποδα ελπίδες.
Στρίψε και πάρε άλλο δρόμο.
Μπορεί αρχικά να έχει ζάλη,
στροφές πολλές και βιοπάλη
όμως στο λέω, μην ξεχνάς.
δεν έχει απ' αλλού εσύ να πας.
Όταν βρεθείς στη λεωφόρο
έχεις την άπλα της στιγμής,
ξέροντας όμως τον προορισμό
που διάλεξαν για σένα
έχεις την πλάνη μιας ζωής
και στο τιμόνι εσένα.
Στρίψε και πάρε άλλο δρόμο.
Ας είναι έστω πιο μικρός,
πάτα γερά πάνω στο φόβο
Και γίνε εσύ ο προορισμός.
Άλμπουμ :Προορισμός: 2014
Κλειστή μου θάλασσα
Στίχοι:-Μουσική-Ερμηνεία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν έφυγα ποτέ μου
Την ήσυχη ζωή σου ποτέ δε χάλασα
Δεν έφυγα ποτέ μου
Κι έμεινα στα ρηχά σου να πλέω σταθερά
Δεν έφυγα ποτέ μου
Δεν ήθελες να φτάνω μονάχος στα βαθιά
Δεν έφυγα ποτέ μου
Κι αν ψάρευα τις νύχτες με βάρκα στα ανοιχτά
Δεν έφυγα ποτέ μου
Έμεινα κολλημένος στην άδεια σου στεριά
Δεν έφυγα ποτέ μου
Δεν έφυγα ποτέ μου, δεν έφυγα
Έγινα η άγκυρά σου, κοντά σου δέθηκα
Κλειστή μου θάλασσα,
Για πάντα δέθηκα με σένα
Δεν έφυγα ποτέ μου, δεν έφυγα
Τα άγρια κύματά μου να ηρεμήσεις δέχτηκα
Κλειστή μου θάλασσα,
Μονάχα εσένα αγάπησα, εσένα
Δεν ήθελες να φεύγω κλειστή μου θάλασσα
Δεν έφυγα ποτέ μου
Άκουγα τις σειρήνες τα βράδια στο νερό
Δεν έφυγα ποτέ μου
Της θάλασσας οι νύμφες με παίρναν στο βυθό
Δεν έφυγα ποτέ μου
Κι έμεινα στα ρηχά σου κλειστή μου θάλασσα
Δεν έφυγα ποτέ μου
Έμεινα εδώ για πάντα, για σένα όλα τ' άλλαξα
Δεν έφυγα ποτέ μου
Σκουριά
Στίχοι: ΜΑΝΟΣ ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
Μουσική: ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Ερμηνεία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
πέφτει η βραδιά.
Ας μην έρθεις, φτάνει
κλείδωσ' η καρδιά.
Φώτα στο λιμάνι
φεύγουν τα πουλιά.
Αχ, και να σε παίρναν
να σε παίρναν
όπως φεύγαν.
Ποια σιγουριά
μας ανάβει τα κεριά
που σβήνουμε στο χέρι;
Παρηγοριά
μες στα χείλη η σκουριά
απ' το κρυφό μαχαίρι.
Πίσω απ' το βλέμμα
ξέβαψ' η μπογιά.
Μη μιλήσεις, τέρμα
σώπασε και γεια.
Στέρεψαν το αίμα
όλα τα φιλιά
κι όλα τα σημάδια
τα σημάδια
απ' τα χάδια.
Τα αντίθετα μαζί
Στίχοι: ΝΙΚΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ
Μουσική: ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Ερμηνεία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
έτσι είναι ο κάθε άνθρωπος, άλλο βουνό
άλλος γκρεμός στα μάτια μας, άλλη ρωγμή
άλλο βοριά έχω μέσα μου κι άλλον εσύ
Ήμουνα σύννεφα κι ήσουν καλοκαίρι
χώρεσα μέσα μου τ’ αντίθετα μαζί
μα όπως σου άπλωνα το δεξί μου χέρι
ήμουν χάδι
ήμουν χάδι
κι ήσουνα σπαθί
Άσε λοιπόν ό,τι έγινε να μην κριθεί
τ’ άγριο πουλί στο ήμερο θα επιτεθεί
Έτσι είναι αυτά, αγάπη μου, τι προσπαθείς;
σε μια στιγμή πώς τη φύση σου να απαρνηθείς;
Ο έρωτας λένε
Στίχοι: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΓΝΗΣ
Μουσική: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΙΠΛΑΣ
Ερμηνεία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
με σκόνες κι ιδρώτα στα μάτια δε θα ' ναι θεός ή ιππότης
Θα ρίξει τριγύρω το βλέμμα τυχαία διαλέγει μια πόρτα
χτυπάει δειλά το κουδούνι να δει αν θ' ανάψουνε φώτα
Ο έρωτας θέλει μονάχα να βρει ένα άδειο κρεβάτι
και εσύ να ρωτήσεις αν τάχα διψά ή χρειάζεται κάτι,
και όλες τις ώρες κοντά του θα ζεις το παράξενο θαύμα,
να χαίρεσαι μνήμες θανάτου, ζωή να σου δίνει το τραύμα
Θα μείνει όσο θέλει εκείνος, χαράματα θα ξαναφύγει
θα βρει μυστικό μονοπάτι εκείνο που ξέρουνε λίγοι
θα βγει στο κρυφό ακρογιάλι βαδίζει επάνω στο κύμα
να φτάσει στο μαύρο καράβι να βρει το επόμενο θύμα
Άλμπουμ :''Προορισμός'' (2014)
Σε χρόνο παρακείμενο
Στίχοι: ΧΡΙΣΤΟΣ Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Μουσική: ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ
Ερμηνεία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
φυλάκισε τα ίχνη των βημάτων
και ό,τι μένει μέσα μου εξόριστο
δραπέτης απ' τα χρόνια των θαυμάτων.
Τριγύρω μου οι άνθρωποι σφυρίζουνε,
αδιάφοροι πηγαίνουν στη δουλειά τους
κι εκείνοι που πεθύμησα γυρίζουνε
να δούνε αμα ζει το φάντασμά τους.
Τα νιάτα μου σε χρόνο παρακείμενο
το μέλλον μου σχεδόν τετελεσμένο
θα έχει μείνει μ' άλλο αντικείμενο
σε κείμενο παλιό και ξεχασμένο.
Το μέλλον το παλιό μου το συνάντησα
σε μία κατηφόρα του μυαλού μου
με ρώτησε πού ήμουν και απάντησα:
«με πήρε το ποτάμι του καιρού μου»
Το σήμερα μπροστά μου μαύρη θάλασσα
τα όνειρά μου γλάροι πεινασμένοι
κοιτάζω τον ορίζοντα που χάλασα
για να 'χω κάποιον να με περιμένει.
Τα νιάτα μου σε χρόνο παρακείμενο
το μέλλον μου σχεδόν τετελεσμένο
κι εγώ σα ρήμα δίχως υποκείμενο
απρόσωπο, γυμνό και κουρασμένο
Μαύρο ταγκό (Θα Δεις)
Στίχοι: ΝΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Μουσική-Ερμηνεία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Θα δεις αγάπη μου γλυκιά
Πως τίποτα δεν είναι ίδιο
Όταν η νύχτα χρώμα αλλάζει
Και στην καρδιά σου αίμα στάζει
Θα δεις αγάπη μου τον ουρανό
Νά' ναι υπόγεια, χαμηλά
Νά' ναι αυτό που αποζητάνε
Αυτοί που άλλο δε βαστάνε
Γιατί είναι αγάπη μου αλλιώς
Να πολεμάς με όπλα
Κι άλλο αγάπη μου να τρως
Χώμα από την δίπλα πόρτα
Θα δεις αγάπη μου τα πρόσωπα
Νά' ναι βουβά, χαρακωμένα,
Όχι από επίπονη εργασία
Αλλά καταναγκαστική ανία
Πάμε να φύγουμε από' δω
Δεν έχει τίποτα σου λέω
Δικό σου ή δικό μου
Μα και να έχει αγάπη μου
Θα ανήκει στον εχθρό μου
Από την ποιητική της συλλογή ''Απόψε νιώθω μια ντροπή" της Νίκης Κωνσταντοπούλου