Έξι τραγούδια για τον άνδρα

Αγέρας κλαίει στην αυλή
Βοριάς στην αγκαλιά μου
Γιατί ζηλέψανε πολύ
Το γέλιο του και το φιλί
Και πήραν τον μακριά μου

Πάει ο άνδρας πάει ο φίλος
Πάει κι ο αδερφός
Ζέστα πια δεν έχει ο ήλιος
Ούτε το φεγγάρι φως

Στα χείλη του έπινα δροσιά
Και στη ματιά του δυόσμο
Κι ως με αγκάλιαζε πλατιά
Κορμί καράβι με κουπιά
Και φεύγαμε απ’ τον κόσμο

Όταν κλαίει ένας άντρας
άσ’ την πόρτα σφαλιστή
μην τρυπώσει ξένο μάτι
μες την κάμαρη και δει

Άναψέ του το τσιγάρο
κάτσε δίχως να μιλάς
κι όταν βαριαναστενάζει
κάνε πως αλλού κοιτάς

Αν χτυπήσουνε οι φίλοι
δώσ’ τους τόπο να σταθούν
πιάστε δυνατό τραγούδι
οι φωνές να σκεπαστούν

Όταν κλαίει ένας άντρας
δεν αντέχει μοναχός
κι αν ορφάνεψε από φίλους
ξαγρυπνάει ο Θεός

Κοίτα τι έχω πάθει
Κάθομαι και κλαίω...
Να, που ο πόνος γράφει
μέσα μου καιρό
κι επιτέλους, κλαίω...

Κοίτα που έχω μάθει
μόνο εγώ να φταίω
κι όλα της τα λάθη
να τα συγχωρώ
Τι έχω πάθει... Κλαίω!

Άντρας που δεν έκλαψε μέσα στην αγάπη
κατά βάθος, έμεινε, άνθρωπος μισός
Μόνο αυτός που μέτρησε τον καημό με δάκρυ
Μόνο αυτός που ξέχασε τι είν’ εγωισμός
άξιζε για αγάπη

Πριν να τη γνωρίσω
πίστευα πως ζούσα
μα ούτε να δακρύσω
είχα τον καιρό
τότε δεν μπορούσα

Έσβησ’ αέρας το κερί
που κράτουνα εις την χέρα
κι είναι για μένα η ζωή,
σκοτάδι νύχτα μέρα

Άντρας που δεν εκάτεχε
τα μάθια ντου πως κλαίνε
αγάπησε και τρέξανε
σαν του μωρού που λένε

Κοίτα με πώς δακρύζω
σαν καταπίνω ηρωικά τις σάρκες μου
Κοίτα με ξεχειλίζω
από ντροπή κι από χαρά

Καθώς διασχίζω με μάτια κλειστά
χώρες της μοναξιάς
με την καρδιά ενός ζητιάνου γελοίου
και παράτολμου

Γίνομαι άντρας λοιπόν
γίνομαι άντρας
γίνομαι άντρας σκάβοντας το λάκκο μου

Κοίτα με πώς σαστίζω
σαν χρειαστεί να πληρωθώ απ’ τα λάθη μου
Κοίτα με ξεχωρίζω
απ’ τα υπόλοιπα παιδιά

Καθώς διασχίζω με μάτια κλειστά
χώρες της ξεγνοιασιάς
με την καρδιά ενός ιππότη γελοίου
και παράτολμου

Γίνομαι άντρας λοιπόν
γίνομαι άντρας
γίνομαι άντρας σκάβοντας το λάκκο μου

Μα κοίτα δε δακρύζω
σαν καταπίνω λαίμαργα τις σάρκες σου
Κοίτα με ξεχειλίζω
από μια αλλόκοτη χαρά

Καθώς διασχίζω με μάτια ορθάνοιχτα
χώρες της προστυχιάς
με την καρδιά ενός θηρίου γελοίου
και παράτολμου

Γίνομαι άντρας λοιπόν
γίνομαι άντρας
γίνομαι άντρας σκάβοντας το λάκκο σου

Γίνομαι άντρας λοιπόν
γίνομαι άντρας
γίνομαι άντρας σκάβοντας το λάκκο μου

Λάσπη χώμα και τσιμέντο
να 'ναι στην εντέλεια,
βάζουνε τα συνεργεία
στη δικιά μας ευτυχία
τα θεμέλια.

Ο άντρας είναι άντρας
και ψηλά στη σκαλωσιά
μετράει για το μπόι του
και την κορμοστασιά.

Ο άντρας είναι άντρας
κι αν γεννήθηκα φτωχός
να ξέρεις θα γυρίσει
ο τροχός.

Όλη μέρα μες στη φτώχεια
ρίχνω αμμοχάλικο
και πληρώνω βερεσέδια
να καούνε τα τεφτέρια
στο μπακάλικο.

Ο άντρας είναι άντρας
και ψηλά στη σκαλωσιά
μετράει για το μπόι του
και την κορμοστασιά.

Ο άντρας είναι άντρας
κι αν γεννήθηκα φτωχός
να ξέρεις θα γυρίσει
ο τροχός.

Κι όταν πιάνω το μπουζούκι
δυο θεριά ανήμερα
με τα χέρια μου παλεύουν
το κορμάκι σου γυρεύουν
πάλι σήμερα.

Ο άντρας είναι άντρας
και ψηλά στη σκαλωσιά
μετράει για το μπόι του
και την κορμοστασιά.

Ο άντρας είναι άντρας
κι αν γεννήθηκα φτωχός
να ξέρεις θα γυρίσει
ο τροχός.