25 Μαρτίου. Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα μας! Για να δούμε πώς δόξασαν οι ποιητές την Επανάσταση του 1821!
25 Μαρτίου- ΧΑΡΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
Βροντά κι η πλάση σήμερα χαρούμενη ξυπνά
φουσκώνουνε τα πέλαγα, ψηλώνουν τα βουνά.
Παντού τραγούδια και χαρές σε πόλεις και χωριά
Εικοσιπέντε του Μαρτιού! Γιορτάζ’ η Λευτεριά.
Ξυπνούνε τα Καλάβρυτα, το χάνι της Γραβιάς,
τα καριοφίλια ανοίγουνε τον τάφο της σκλαβιάς.
Κρήτη, Μοριάς και Ρούμελη και Σούλι και Ψαρά
Γιορτάστε τη, τη λεβεντιά ακόμα μια φορά.
Στην Αλαμάνα σήμερα ο Διάκος πάλι ορθός
και ξαναστήθη απ’ την αρχή στο Ζάλογγο χορός.
Στα Δερβενάκια γίγαντας ο Γέρος του Μοριά.
Χαρείτε το! Φωνάξτε το! Ζήτω η Λευτεριά!
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
Εικοσιένα-ΜΗΤΣΟΣ ΚΑΤΣΙΝΗΣ
Ελευθεριά ή θάνατος βροντάει απ’άκρη σ’άκρη,
αστράφτουνε τα Ζάλογγα θεόρατα στα μάκρη,
χορεύουν τα κλεφτόπουλα και σαν αητοί πετάνε
του λυτρωμού το μήνυμα στη σκλάβα γη να πάνε.
Κι από Μοριά και Ρούμελη κι όπου Ελλάδας χώμα,
κι από νησιά και θάλασσα μ’αντρειωμένο σώμα,
στη μέση ζώσαν το σπαθί,το καριοφίλι αντάμα,
κι ανάκραξε το σάλπισμα για να γενεί το θάμα.
Ραγιάς δε ζει ο Έλληνας και ξέρει να πεθαίνει,
να σπάζει κάθε σίδερο που τη ζωή του δένει
και με τα στήθια κάστρο του τα χιλιοματωμένα,
θε να κρατεί τη Λευτεριά,το φως,του Εικοσιένα.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
1821-ΤΑΚΗΣ ΣΩΤΗΡΧΟΣ
Πρόσφερες τον άρτο
πάνω σε μια ξιφολόγχη
τραγούδησες με καρυοφίλια την οργή σου
άναψες στα πέλαγα το πυροφάνι σου
χρονιά της Ελευθερίας
χρονιά των Ελλήνων.
Η περηφάνεια που ανέβηκε στις βουνοκορφές
το αίμα σου κύλησε στα ποτάμια
Καραϊσκάκη,Αντρούτσο,Παπαφλέσσα…
Αγκάλιασες τα Βαλκάνια παιδί του Βελεστίνου
Καψάλη τίναξες φωτιά
κι η γης είδε το θάμα.
Εφτά αιώνες πόλεμο Κανάρη
μ’ένα δαυλό στο χέρι του αναμμένο.
Διάκο εσύ της Ρούμελης
και του Μοριά Δεσπότη
ο Ιμπραΐμης καμαρώνει τη στολή σας.
Με γιαταγάνια υπογράψατε
το συμβόλαιο του θεού Κολοκοτρώνη.
Ελευθεριά ή θάνατος-πιο πέρα
δεν έχει για της λεβεντιάς τ’ασκέρι
και πέσανε στην Πόρτα κεραυνοί
κι αστροπελέκια ολούθε στην Ευρώπη.
Αρνιούνται οι βασιλιάδες κι οι αρχόντοι
μα ο θεός βλογά τη Ρωμιοσύνη.
Της λεύτερης πατρίδας πρώτε χρόνε
στ’αχνάρια σου μετρούμε τη ζωή μας
ολόρθοι μέσ’στον κόσμο να σταθούμε.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
25η Μαρτίου 1821-ΝΤΙΝΟΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ
Στη σκλάβα γη σκυφτός π'ακούραστα δουλεύει
κι ακούει τους βόγγους της στα σπλάχνα της βαθιά
ένας λαός και ν'ανασάνει ακόμα κλέβει
από τον μαύρον ουρανό λίγη δροσιά
κι όσο κι αν σκύβει το κεφάλι μεγαλώνει
φαρμακερό το μίσος που'θρεψαν οι χρόνοι.
Ξάφνου πυργώνεται η ψυχή κι ο ήλιος λάμπει
της λευτεριάς,και το τραγούδι αντιλαλεί
σ'όλη τη γη,κι αναρριγούν βουνά και κάμποι
το χελιδόνι που ξανάρθε κελαηδεί,
κάστρο το σπίτι,το καλύβι και το χάνι,
όποιος τη μέρα τούτη ζει,δε θα πεθάνει.
Των αθανάτων ο χορός τον περιμένει
με φωτοστέφανα,μακριά από τη σκλαβιά,
πάλι στο χέρι του φωτιά θα βρουν οι ξένοι,
στις δοξασμένες Θερμοπύλες,τη Γραβιά,
μέσα σ'απέραντους κι αμάραντους Δαφνώνες
το πέρασμά του θα τιμούνε στους αιώνες.
Ημέρα που'σχισες με μια σπαθιά το χρόνο
κι ύψωσες σύμβολο στον κόσμο ένα λαό
χρυσό στα φύλλα της καρδιάς σου'στησα θρόνο
κι ευλαβικά γονατιστός σε προσκυνώ
και παίρνω θάρρος απ'τη γονική σ'εικόνα
για να ριχτώ σε κάθε δίκαιον αγώνα.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
25η Μαρτίου-ΒΑΣ.Γ.ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ
Σήμερα λάμπει γελαστός
ο ήλιος στην Ελλάδα
κι η δάφνη που ’χε μαραθεί
γέμισε πρασινάδα.
Σήμερα φτάνει η λευτεριά
βγείτε να τη δεχτείτε΄
κι όσοι ζωσμένοι τ’ άρματα
κι όσοι σκυφτά θωρείτε,
Περήφανα γιορτάσετε
Και πέστε στον καθένα
Της λευτεριάς τ’αγνό δεντρί
Φουντώνει μόνο μ’αίμα.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
Στο εικοσιένα-Γ.Κ.ΣΤΑΜΠΟΛΗΣ
Φέρε ακόμα στο νου μου,φέγγος άγιο,που πέφτεις,
των θαυμάτων παλμούς
κ'έτσι,ω πόθε μου,θα'χεις κάθε τι που ονειρεύτης
για να γράψεις ψαλμούς.
Φέρε μου,όλη τη δόξα των ηρώων και τόπων
της τρανής εποχής
και δώσ'μου όλα τα μάγια των ρυθμών και των τρόπων
που σβησμένα απηχείς.
Αλαμάνες,Βαλτέτσια,Δερβενάκια αγκαλιάζω
και ριχτός προσκυνώ
κι όλη εκείνη τη δόξα μεθυσμένος θαυμάζω
και να κλαίω αρχινώ.
Τιμημένα τοπία κι ω της θάλασσας μέρη
και σημεία τρανά,
που μ'αγώνων θυσίες και με νίκης τ'αγέρι
τ'όραμά σας πλανά!
Σα σφραγίδες του χρόνου,σαν αχάλαστο μίγμα,
μες στη μνήμη μπηχτές,
μας βαστάτε και ζούμε σ'όποιο νέο μας πλήγμα
σαν κ'εκείνα του χτες.
Ω καράβια της φλόγας σε Κανάρηδων χέρια,
στόλοι καματεροί
των Σπετσών και της Ύδρας,που τη λάμψη ως τ'αστέρια
σας την παν οι καιροί!
Των Ψαρών και της Χίου πολυμύθητες ώρες
της σφαγής,του χαμού,
που ξυπνήσατε πλέρια στης Ευρώπης τις χώρες
τη φωνή του θυμού!
Τι να ειπώ,τι να ψάλω μπρος στα δάκρυα που τρέχουν
σιωπηλά στην ψυχή;
Τέτοιες πράξεις επαίνους δε ζητάν και δεν έχουν
μουδέ τέλος η αρχή.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
25η Μαρτίου-Γ.Μ.ΞΥΔΗΣ
Δοξασμένη κι Άγια Ημέρα,που στη μνήμη σου ριγούμε
κι ιερήν ανατριχίλα νιώθουμε πολύ βαθιά,
Να'σαι τρισευλογημένη,πάντ'Αθάνατη ν'αστράφτεις
στων αιώνων την πορεία και της σφαίρας την τροχιά.
Μας θυμίζεις τις θυσίες των προγόνων και το αίμα,
που για την Ελευθεριά μας δώσαν μ'όλη την καρδιά.
Ανασταίνεις Άγιες Λαύρες,Γερμανούς,Κολοκοτρώνες,
Παπαφλέσσες,Αλαμάνες,Διάκους και Τριπολιτσά.
Με τα μάτια της ψυχής μας βλέπομε τα παλικάρια
εις τον πλάτανο της Λαύρας να ορκίζονται πιστά.
Ν'ανεμίζει η φουστανέλα μαυρισμένη από τις μάχες,
γιαταγάνια να σπιθάνε και ν'αστράφτουν τα σπαθιά.
Και ν'ακούμε καριοφίλια,να λαλούνε σαν τ'αηδόνια
στα φαράγγια και στους κάμπους,στα δερβένια,στα βουνά.
Μας ξυπνάς Καραϊσκάκες,Καρατάσους,Υψηλάντες,
Μπουμπουλίνες κι ηρωίδες σαν την άφταστη Μαντώ.
Μας φωτίζεις Μεσολόγγια,Κλείσοβες και Βασιλάδια,
Μάρκο Μπότσαρη,Καψάλη,έξοδο και χαλασμό.
Μέσα μας τι δεν ανάβεις! Δέσπω,Σαμουήλ,Τζαβέλα,
Σούλι,Ζάλογγο και Κιάφα,κλεφτουριά κι αρματολούς.
Βλέπομ'εχθρικές αρμάδες να πετιούνται στον αέρα
πυροτέχνημα θανάτου να φουντώνουν στη στιγμή,
Θαλασσόλυκους Σπετσιώτες,Ψαριανούς κι Υδραίους ναύτες
ν'αφανίζουνε φρεγάτες με μπουρλότα και δαυλούς.
Μα και τι δεν ζωντανεύεις! Το Λαό μας! να πιστεύει
στην Ανάσταση του Γένους και κιντύνους ν'αψηφά.
Όλα του να τα θυσιάζει αφειδώλευτα με θέρμη
κι όλα του να τα προσφέρει στο βωμό της Λευτεριάς.
Βλογημένη κι Άγια Ημέρα,που στο φέγγος Σου σκιρτούμε
κι εθνικήν υπερηφάνεια μας γιομίζεις την καρδιά,
Να'σαι πάντα δοξασμένη,Λευτεριάς μεγάλο αστέρι
στο στερέωμα του Έθνους ν'ανατέλλεις λαμπερά.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
Ύμνος στην 25η Μαρτίου-Γ.Κ.ΣΤΑΜΠΟΛΗΣ
Ημέρα γαλανή και ξάστερη
των παιδικών χρόνων ανάμνηση γλυκιά
του Γερμανού Αυτοκρατόρισσα
των Διάκων,των Ανδρούτσων η φωτιά.
Των Κολοκοτρωναίων τ'ανάβλυσμα
μες της Τριπολιτσάς την ταραχή,
των Μεσολογγιτών το ανατίναγμα
στης Δόξας την ψηλότερη κορφή.
Των Φιλελλήνων το κατάστρεμα
στον πόλεμο του Πέτα τον αγνό.
Της Χίου και των Ψαρών το σφάξιμο
απ'τον αρματωμένο Αγαρηνό.
Των Ιερολοχιτών σεμνό μνημόσυνο.
του Ρήγα αντρειωμένη προσευχή,
των Σολωμών τ'ωραίο,το κράξιμο
σε κάθε χρόνο κ'εποχή.
Πόσο γλυκά που ξεπετάχτηκες
ημέρα γιορτασμένη Ελληνική
απάν'απ'τα γνωστά μας σύμβολα
κι από τη Δόξα τους, Εσύ!
Σαν τ'ουρανού μας το καθρέφτισμα
σαν της σημαίας την ομορφιά,
που κυματίζει γαλανόλευκη
από τη Θράκη ως τα νησιά.
Σαν των σαλπίγγων τον αντίλαλο
του κανονιού τον τρανταγμό
σαν των ευζώνων την παρέλαση
σα νικητήριο,ναι αλαλαγμό.
Ω!πανηγύρι εσύ χαρούμενο
των Ευαγγελισμών του Λυτρωμού,
π'ανάστησες τρανά με την ελπίδα σου
τον τιναγμό τ'αθάνατου παλμού.
Κι έφερες μπρος τα λεβεντόπαιδα
μ'αυτοθυσία ηρωική,
προς τ' Αλεξάνδρου τα πατήματα
και του Ηρακλείου την αλκή.
Τι βγαίνει κι αν της μοίρας μας
σκληροί 'ναι πάντοτ'οι δαρμοί
κι ατέλευτοι είναι οι πόνοι μας;
Ανίκητ'είναι του Έθνους μας η ορμή!
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
25η Μαρτίου-ΔΙΟΝΥΣΑΚΗΣ Γ.ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Καθώς εξεσηκώθηκες
Λαμπρής ήσουν λαμπάδα.
ορθή μπροστά στο θάνατο
πολέμησες Ελλάδα.
Στο ένα χέρι το σπαθί,
στο άλλο το ντουφέκι
κι εβρόντησε σαν σήμερα
βαρύ τ'αστροπελέκι.
Εικοσιπέντε του Μαρτιού
ημέρα δοξασμένη.
τη Λευτεριά μας έφερες
δαφνοστεφανωμένη.
Ανάσταση γιορτάζουμε.
την ψάλλουνε παιάνες.
Αχολογάν τα σήμαντρα
και τη λαλούν καμπάνες.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
25η Μαρτίου-ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ
Η δοξασμένη Ελευθεριά π'άγρυπνη πάντα μένει,
κι απ'άκρη σ'άκρη τριγυρνά στην άπειρη οικουμένη,
που κάθε χέρι ελεύθερο κ'ελεύθερη τη σκέψη
θέλει να βλέπει αδιάκοπα όπου το μάτι στρέψει,
με των πουλιών το λάλημα,με των παιδιών το κλάμα,
στα μητρικά παράπονα,με τους ανθούς αντάμα,
ήλθε σαν άκουσε φωνή πολέμου να πετιέται,
και τη ζωή γέρος και νιος για κείνη ν'απαρνιέται,
ήλθε κι ευθύς εφώλιασε στα στήθη,κι η θυσία
για την πατρίδα ενώθηκε μαζί με τη Θρησκεία,
κι αρχίνησεν ο πόλεμος κι αρχίνησεν η μάχη
κι ήτανε μάρτυρες εδώ κι εκεί γιγαντομάχοι.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία σχολικών ποιημάτων Μήτσου Κατσίνη,Εκδόσεις Πέτρου Πατσιλινάκου,1962
Εικοσιένα-ΜΗΤΣΟΣ ΚΑΤΣΙΝΗΣ
Ελευθεριά ή Θάνατος βροντάει απ'άκρη σ'άκρη,
αστράφτουνε τα Ζάλογγα θεόρατα στα μάκρη,
χορεύουν τα κλεφτόπουλα και σαν αητοί πετάνε.
του λυτρωμού το μήνυμα στη σκλάβα γη να πάνε.
Κι από Μοριά και Ρούμελη κι όπου Ελλάδας χώμα
κι από νησιά και θάλασσα μ'αντρειωμένο σώμα,
στη μέση ζώσαν το σπαθί,το καριοφίλι αντάμα,
κι ανάκραξε το σάλπισμα για να γενεί το θάμα.
Ραγιάς δε ζει ο Έλληνας και ξέρει να πεθαίνει,
να σπάζει κάθε σίδερο που τη ζωή του δένει
και με τα στήθια κάστρο του τα χιλιοματωμένα,
θε να κρατεί τη λευτεριά,το φως του Εικοσιένα.
Πηγή:Μεγάλη σχολική ποιητική ανθολογία Σταύρου Ζήγου,Εκδόσεις Μητρέλη
Στους ήρωες του 21- ΕΦΗ ΑΓΡΑ-ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
...Ω!Σεις αθάνατοι ιεροί,περνούν φεύγουν οι χρόνοι
μα η φλόγα που ανάψατε στα στήθη μας φουντώνει.
το δένδρο που φυτέψαμε θεριώνει μεγαλώνει,
και τα κλωνιά σαν προσευχή στον ουρανό υψώνει.
Κι εμείς η νέα Γενεά δικοί σας απογόνοι,
με αίμα το ποτίζουμε και αν περνούν οι χρόνοι
και αν ηρωικά παιδιά επέσαν τιμημένα
κι αν άλλα περπατούν στη γη με χέρια,πόδια ξένα...
Είμαστε γίγαντες εμείς δικοί σας απογόνοι
και δεν σκιάζει η καταχνιά όσο κι αν απλώνει
θε να σταθούμε ακλόνητοι εις τη λεπτή σκιά σας
και θ'ανεβεί θυμίαμα το αίμα μας κοντά σας.
Κι έτσι η δική σας η γενιά που χάραξε μ'ανδρεία,
το όνομά της το ένδοξο,σ'όλη την ιστορία
κι όλα τα έθνη στέκονται με θαυμασμό μπροστά σας,
θα μας ιδούν πως είμαστε αληθινά παιδιά σας!
Ναι σεις μ'αγώνες ιερούς προσφέρατε,μ'ανδρεία,
για ιερή κληρονομιά το δένδρο Ελευθερία
και μεις όπου λατρεύομε Πατρίδα και Θρησκεία
δίδουμε όρκο ιερό προσφέροντες θυσία!
Για να το διατηρήσουμε άσπιλο και αγνό
και να το στερεώσουμε με σίδηρο καυτό...
για κάθε νέας γενεάς στολίδι ζηλεμένο
κι αυτό να μείνει πάντοτε στον κόσμο ξακουσμένο!
Κι αυτό το ιερό πανί που σύμβολό τους στάθη
κι ως σημαία Λευτεριάς η Ελλάδα μας κρατεί,
θα μένει πάντοτε εκεί ψηλά στον Παρθενώνα
να κυματίζει ένδοξο,περήφανο αιώνια!
Πηγή: Μεγάλη σχολική ποιητική ανθολογία Σταύρου Ζήγου,Εκδόσεις Μητρέλη
25η Μαρτίου
Σαν τη σπίθα κρυμμένη στην στάχτη
εκρυβότουν για μας λευτεριά,
ήλθε η μέρα,πετιέται,ανάφτει,
εξανοίχθη σε κάθε μεριά.
Ήλθε η μέρα,φωνάζουν τα χείλη
που κλεισμένα τα είχε η σκλαβιά,
και με μιας επετάχθηκαν χίλιοι,
κι άλλοι χίλιοι πετιούνται με μια.
Τρέχουν άρματ'αρπάζουν με βία,
το σταυρό για σημείο ένας βαστά,
και γυναίκες,παιδιά,τους φωνάζουν,
ορκισθείτε για την λευτεριά.
Τούτ'η μέρα 'π'ο Θεός είχε στείλει
τον Υιόν του στον κόσμο για μας,
τούτ'η μέρα,αδέλφια και φίλοι,
είναι ημέρα μεγάλης χαράς.
Σαν θεριά όλοι ορμήσανε τότε,
μπαίνουν μέσα εις την Εκκλησιά,
συγχωρούνται,τσ'αγκάλες ανοίγουν,
παίρνουν όλοι την Θεία ευλογιά.
Τι ευλογιά ήτο εκείνη η Θεία!
των Ελλήνων ανάφτει η καρδιά,
το σταυρό για βοήθεια είχαν πάντα,
κι αποκτήσαν μ'αυτόν λευτεριά.
Πηγή: Μεγάλη σχολική ποιητική ανθολογία Σταύρου Ζήγου,Εκδόσεις Μητρέλη
Του πολέμου του ’21 (Παραδοσιακό)
Α΄
Κρυφά το λένε τα πουλιά, κρυφά το λέν’ τ’ αηδόνια,
κρυφά το λέει ο γούμενος από την άγια Λαύρα:
«Παιδιά, για μεταλάβετε, για ξεμολογηθείτε.
δεν είν’ ο περσινός καιρός κι ο φετινός χειμώνας.
Μας ήρθε γη άνοιξη πικρή, το καλοκαίρι μαύρο,
γιατί σηκώθη πόλεμος και πολεμάν τους Τούρκους.
Να διώξουμ’ όλη την Τουρκιά ή να χαθούμε ούλοι».
Β΄
Ένα μικρό καράβι μαζώνει τα πανιά,
ανοίγει την παντιέρα και πόλεμο ζητά.
Ζητά τον Άγιον Τάφο και την αγια-Σοφιά,
κι ακόμα θα ζητήσει τον πατριάρχη μας,
οπού τον εκρεμάσαν για το ινάτι μας.
Καμπάνες θα χτυπήσουν πάν’ στα καμπαναριά,
να σκάσουν οι χοτζάδες απάνου στα τζαμιά.
Κι όσοι Χριστόν πιστεύουν και τον δοξάζουνε,
τον Τούρκο λογαριάζουν να τον μοιράζουνε.
Πηγή: τα ποιήματα & τα τραγούδια του δημοτικού σχολείου Κλεοφίλης Κολίση-Χατζηκώστα
25η Μαρτίου
Λεβεντογέννα Ελλάδα μου,
Πατρίδα μου γαλάζια,
μυρτιές και δάφνες σήμερα
φόρεσε και τσαπράζια.
Σαν σήμερα αναστήθηκες!
-μπορούσε αλλιώς να γένει;
Και σαν τον ήλιο φώτισες
όλη την οικουμένη...
Στου Σηκωμού το σάλπισμα
η Ρούμελη βρυχιέται
αναταράζεται ο Μοριάς
κι ο Τύραννος χτυπιέται.
Στεριάς θεριά μουγκρίζουνε
κι ο κόσμος όλος λάμπει
και μες στις φλόγες ρίχνονται
νησιά,βουνά και κάμποι...
Έτσι ήρθε ,Μάνα,η Λευτεριά
απ'τα κόκαλα βγαλμένη,
μέσ'απ'το αίμα,τη φωτιά,
Πατρίδα,δοξασμένη.
Πηγή: τα ποιήματα &τα τραγούδια του δημοτικού σχολείου Κλεοφίλης Κολίση-Χατζηκώστα
25 Μαρτίου-ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΣΑΣ
Της δόξας λάμπει γαλανό το φως στη χώρα,
γελούν οι κάμποι, τραγουδούνε τα νερά
γιγάντων ίσκιοι ηρωικοί ξυπνήστε τώρα
στου λυτρωμού τη χρονογύριστη χαρά.
Το σάλπισμα μας πιο τρανό ας αντηχήσει
κι απ' το γλυκό της Άγιας Λαύρας ορθρινό
πλατιά 'ναι η γη μας και το χώμα όπου κι ανθίσει
μια λευτεριά μοσχοβολάει ως τον ουρανό.
Κι όλα τα χέρια ας υψωθούν αντρειωμένα
που 'χουν τα σίδερα συντρίψει τα βαριά,
να στήσουν τρόπαια λαμπρά στο Εικοσιένα,
να θρονιαστεί η Ελληνοπούλα η λευτεριά.
Πηγή: τα ποιήματα &τα τραγούδια του δημοτικού σχολείου Κλεοφίλης Κολίση-Χατζηκώστα
Ύμνος της 25ης Μαρτίου 1821- (Κ.Ηλιοπούλου)
Αντιλαλούν στις ρεματιές
τα κλέφτικα τραγούδια
κι η Λευτεριά έχει στολιστεί
μ' αμάραντα λουλούδια.
Λουλούδια που ανθίσανε
στη ματωμένη γη
και βάλσαμο σκορπίσανε
σε κάθε μια πληγή.
Στη Λαύρα γαλανόλευκες
στην Τρίπολη παιάνες,
στο Σούλι και στα Γιάννενα
του λυτρωμού καμπάνες.
Στη Ρούμελη, στα Λάβαρα
και μέχρι το Μοριά,
ένα τραγούδι ακούγεται:
"Ω, χαίρε Λευτεριά!"
Είναι άγια τούτη η μέρα
και φλογίζει τον αέρα,
μια ολόθερμη αχτίδα,
η Θρησκεία κι η Πατρίδα.
Μέρα Ευαγγελισμού,
άγια μέρα Λυτρωμού
σκόρπισες στη γη χαρά,
Χαίρε, χαίρε Λευτεριά.
Πηγή: τα ποιήματα &τα τραγούδια του δημοτικού σχολείου Κλεοφίλης Κολίση-Χατζηκώστα
25η Μαρτίου (Γ.Γεωργοπούλου)
Όλη δόξα, όλη χάρη, άγια μέρα ξημερώνει
και τη μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό.
Και τα στήθη σου όλο φλόγα με τον ήλιο σου πυρώνεις,
που χρυσός με περηφάνια περπατεί στον ουρανό.
Στην Αγία Λαύρα πρώτα τις χρυσές ακτίνες χύνει,
που λεβέντες πρώτ' ανάψαν του πολέμου τη φωτιά.
Τη γαλάζια μας Σημαία με τη χάρη του λαμπρύνει
και του θείου Ιεράρχη χαιρετάει τη σκιά.
Ομορφιά και δόξα χύνει όπου γη αιματωμένη
απ' το τιμημένο αίμα των παιδιών της κλεφτουριάς.
Τ' άγιο χώμα χαιρετάει και περήφανα διαβαίνει
από τα Ψαρά στο Σούλι και στο χάνι της Γραβιάς.
Απ' τη Ρούμελη κι εκείθε απ' την Κλείσοβα περνάει
και στο Μεσολόγγι μέσα χύνει το χρυσό του φως.
Την αιματωμένη γη του χαιρετάει κι ευλογάει,
όπου τόσοι σε μια νύχτα έπεσαν ηρωικώς.
Πηγή: τα ποιήματα &τα τραγούδια του δημοτικού σχολείου Κλεοφίλης Κολίση-Χατζηκώστα
Έρευνα-Επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
