Είθε στη νέα μας χρονιά ν' ανθίσει πάλι η χαρά! Θα δούμε πώς απεικόνισαν οι ποιητές το ύψιστο αίτημα της ψυχής και της ζωής!
[Χαίρου κι εμάς λυπήσου μας… ]- ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
Χαίρου κι εμάς λυπήσου μας
γιατ’ η ζωή είναι μάχη,
πάντα δεν βλέπεις τ’ άρματα,
τα κρύβει η προδοσιά.
Πόσο πικρός ο θάνατος
μόλις εκεί πατήσω
τόσων ηρώων τα χώματα
και σκύφτω να φιλήσω.
Αργά προχωρώντας
εις όλα τα μέρη
του γέρου το χέρι
γυρεύει ψωμί.
Πηγή: ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ /Γυμνάσματα-Αυτοσχέδια
Χαρά-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Ελπίζω το λουλούδι και απ’ τα σχίνα.
Γελάει το χλόισμα σαν τον έρωτά μου.
Το πεύκο παίζει αβρό με την αχτίνα.
Θα ευώδιασαν οι τάφοι, κλίνες γάμου.
Παλμός του δάσους, φεύγει μια ελαφίνα.
Και δίπλα που ξαπλώσαμε δω χάμου,
την ψυχούλα τους στάζουν άγρια κρίνα
κι ανοίγει, ρόδο αιμάτινο, η χαρά μου.
Τη βλέπω —στα μαλλιά σου πνέει— την αύρα.
Είναι βαθιά τα μάτια σου όπως να ’βρα
το δρόμο της ζωής μου, τον Απρίλη.
Πια δεν πονώ μηδέ την ανεμώνη,
στη γης η ερωτοπάλη που τη λιώνει,
καθώς ορμάω για να σου πιω τα χείλη.
Πηγή: Νηπενθή
Η χαρά σου- ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Η χαρά σου είναι χαρά μου.
Κανδιάνος Ρώμας («Άνθη»)
Να ξέρω πως ευφραίνει σε μια σκέψη
σαν ξεδίψασμα, να γνωρίζω πως
κάπου προσφέρεταί σου ένας καρπός
που μια πείνα θα σου τη γλυκοθρέψει,
τίποτ’ άλλο δε θα ’θελε η καρδιά μου.
Η χαρά σου είναι χαρά μου.
Να αισθάνομαι αλλού κάπου και μακριά μου
στο κορμί σου η ψυχή πως λαχταρεί
σαν τη νυφούλα που πρωτοφορεί
τον άσπρο πέπλο ονειρεμένου γάμου,
(να ζω μονάχα κάτου απ’ τη ματιά σου)
είναι χαρά μου η χαρά σου.
Να βλέπω πλάι μου πως ανθίζεις, κρίνο,
πλάι μου πως ξανασαίνεις κι αν πονείς,
λίγο νερό στη ρίζα σου να χύνω
που δε σ’ το δίνει σαν εμέ κανείς,
η μοίρα μου καλή σαν την κυρά μου.
Η χαρά σου είναι χαρά μου.
Ροδοξημερωμού δειλό φιλί,
στο θαμπά νυχτοφώτιστο ερμοκλήσι,
απ’ του έρωτα πιο λίγο το μεθύσι,
απ’ την απλήν αγάπη πιο πολύ,
το που με πάει στ’ αχνάρια τα δικά σου…
Είναι χαρά μου η χαρά σου.
Πηγή: Περάσματα και χαιρετισμοί
Ω,χαρά χαμένη!- ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ήσουν απ'το δρόμο μας,
ξενόφερτη στη γειτονιά μας .
στάθηκες λίγο με συμπόνεμα
στην ταπεινή κ'έρμη γωνιά μας.
Στάθηκες λίγο,όσο που θα'δινες
ψωμί σ'ενός ζητιάνου χέρι,
μια γλάστρα απότιστη θα πότιζες,
θ'άναβες σ'εκκλησιά αγιοκέρι.
Κ'έφυγες...Πας εκεί,που αστόχαστη
ζωής της νιότης σε προσμένει.
Κρίμα!- Πιστέψαμε πως θα'μενες
παντοτινά.-Ω,χαρά χαμένη!
Πηγή: Φευγάτα χελιδόνια,1936
Η χαρά-ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
La gioia e sempre sull’altra riva
Gabriele D’Annunzio
Πάντα κάτι με κρατεί
και με φέρνει πίσω,
στον καιρό που κάθε τι
μου 'λεγε να ζήσω,
που όλα – σκέψεις μου κρυφές,
κι ό,τι ζει, στην πλάση,
δε μου θύμιζε μορφές,
που τις έχω χάσει,
κι όλα τ’ άκουγα να λεν,
μ’ έναν τρόπο πλάνο,
πως τ’ αγάπησα και δεν
πρέπει να πεθάνω...
Τώρα, που όλα τα φτερά
σκόρπισαν της πλάνης,
μου το λένε καθαρά:
Πρέπει να πεθάνεις!
Κι όσο πιο βαθιά κοιτώ
κάτω από τη σκέπη,
τόσο πιο καλά και το
μάτι μου το βλέπει.
Κι αν τυχαίνει κι ο νους να
κάνει σκέψην άλλη,
δε κρατεί πολύ, και να
πάλι αυτή προβάλλει...
...Μα όσο και στους ουρανούς
να ’ναι η μέρα μαύρη
κι όσα θέλησε ο νους,
να μη μπορεί να ’βρει,
κι όσο αν είμαστε πικρά,
τώρα, στερημένοι,
κάπου υπάρχει μια Χαρά,
και μας περιμένει...
(Μάιος 1938)
Πηγή:Ποιήματα, Εκδόσεις Ζήτρος
(Απόσπασμα από την Ωδή στη χαρά )- ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Στον Κωστή Παλαμά
Ω Χαρά, στα λαμπερά, ιερά νερά
σκέψης νέας, αντιφέγγει τ’ όραμα Σου.
Να φυτρώσεις των ανθρώπων ετοιμάσου
τα φτερά.
Όχι αγέρας, μήτε σύννεφο χρυσό
που τα μάτι αλληθωρίζουν να τοξεύουν.
Χέρια μπρούντζινα στο μπρούντζο Σε λαξεύουν
κολοσσό.
Δεν προσέχεις του ζητιάνου το κερί
στα φαράγγια που δακρύων κυλούσε κρήνη
των θαυμάτων Σου θ’ ανθίσουν τώρα οι κρίνοι
δροσεροί.
Τους πυλώνες που τους κράτησαν κλειστούς
_σκλάβα, Εσύ που με θεό Σ’ είχαν κοιμίσει_
τους γκρεμίζουν αλαλάζοντας τα μίση
με λοστούς.
Στων ονείρων τους ναούς γονατιστοί
σε δεήσεις δεν σταυρώνουνε τα χέρια.
Έχεις όποιον τους λυγμούς κάνει μαχαίρια
εραστή.
Πηγή: Πυραμίδες,1939-5
[Χαρά στους που'ναι δυνατοί...]-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
ΧΟΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Χαρά στους που'ναι οι Δυνατοί
γι'αυτούς δεν έχει "εγώ" κι "εσύ"
Χαρά στους που'ναι οι Δυνατοί
γι'αυτούς δεν έχει χόρταση.
Πηγή: Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας
Διάλειμμα χαράς-ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Ήμασταν χαρούμενοι όλο εκείνο το πρωί
θεέ μου πόσο χαρούμενοι.
Πρώτα γυάλιζαν οι πέτρες τα φύλλα και τα λουλούδια
έπειτα ο ήλιος
ένας μεγάλος ήλιος όλο αγκάθια μα τόσο ψηλά στον ουρανό.
Μια νύμφη μάζευε τις έννοιες μας και τις κρεμνούσε στα δέντρα
ένα δάσος από δέντρα του Ιούδα.
Ερωτιδείς και σάτυροι παίζαν και τραγουδούσαν
κι έβλεπες ρόδινα μέλη μέσα στις μαύρες δάφνες
σάρκες μικρών παιδιών.
Ήμασταν χαρούμενοι όλο το πρωί·
η άβυσσο κλειστό πηγάδι
όπου χτυπούσε το τρυφερό πόδι ενός ανήλικου φαύνου
θυμάσαι το γέλιο του: πόσο χαρούμενοι!
Έπειτα σύννεφα βροχή και το νοτισμένο χώμα
έπαψες να γελάς σαν έγειρες μέσα στην καλύβα
κι άνοιξες τα μεγάλα σου τα μάτια κοιτάζοντας
τον αρχάγγελο να γυμνάζεται με μια πύρινη ρομφαία.
«Ανεξήγητο» είπες «ανεξήγητο
δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους
όσο και να παίζουν με τα χρώματα
είναι όλοι τους μαύροι».
Πεντέλη, άνοιξη
Πηγή: Ημερολόγιο Καταστρώματος Α΄
Λίγη χαρά-ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
Λίγη χαρὰ ἂς φέρνει ἡ ζωὴ στὴ ροή της•
ἥσυχος κατ' εὐάερα διαστήματα
σ' ἐλεύθερες στιγμὲς
ὁ ἑαυτός μου θ' ἀναμιγνύεται στὸ θέαμα.
Σεπτέμβρης του 1934
Πηγή: Βικιθήκη
Ω, τη χαρά μας...-ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
Ω, τη χαρά μας πέρασαν τ' αστέρια
Τις παρθένες αγκάλιασαν οι αρραβωνιαστικοί
Και λούστηκε η καρδιά της εποχής
Βράχηκαν οι θάμνοι
Από μια σταγόνα αναπνοής
Του ήλιου
Από μια θέρμη από μια θωριά.
Πηγή: Βικιθήκη
Ένας κόσμος από χαρές- ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
Ένας κόσμος από χαρές
Ένα διάστημα ένα δέντρο
Με φύλλα και λεπτές φωνές
Που βυθίζονται...
Η εικόνα του νερού
Φύτρωσε στα σωθικά
Των ανθρώπων
Ανέβηκε ψηλά
Μνήμη οίστρος πουλιών
Ευδαιμονία που ακινητεί
Ήλιος.
Πηγή: Βικιθήκη
Ποίημα που του λείπει η χαρά αφιερωμένο σε γυναίκα υπέροχη δωρήτρια πόθου και γαλήνης-ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
αφού το θέλεις
γυναίκα αρμονική κι ωραία
έτσι καθώς ένα βράδυ του Μαϊού ετοποθέτησες απλά
κι ευγενικά μιαν άσπρη ζωντανή γαρδένια
ανάμεσα στα νεκρά λουλούδια
μέσα στο παλιό –ιταλικό μού φαίνεται– βάζο
με παραστάσεις γαλάζιες τεράτων και χιμαιρών
έλα
πέσε στα χέρια μου
και χάρισέ μου
–αφού το θέλεις–
τη θλίψη του πρασίνου βλέμματός σου
τη βαθιά πίκρα των κόκκινων χειλιών σου
τη νύχτα των μυστηρίων που είναι πληγμένη μέσα στα μακριά
μαλλιά σου
τη σποδό του υπέροχου σώματός σου
Πηγή: Η επιστροφή των πουλιών, 1946
Χαίρε(σ)τε-ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
οι τύψεις του κόσμου των αγαπημένων γυναικών
σε πολλές πόλεις
μοιάζουν με του κινηματογράφου τις μητρότητες
και τα αινιγματώδη τοπία
ενώ στην άσφαλτο
-για θυμηθείτε-
τι θρήνος
τι κτίρια
τι λιτανείες
για να
μας δώσουν
για να μας δώσουν
κι όμως μέσα στα μαύρα μάτια
υπάρχει
και ζει και μαίνεται
η διαβατάρικη
ζωή
στα μάτια τα μαύρα τα γιομάτα
κίτρινα
τριαντάφυλλα
μ'όλο
το φόβο το βαθύ
της
άνοιξης
μην τραγουδάς:
στ'άσπρα
τα πόδια
χείλια ευλαβικά της μέθης
μ'άνθη
του αγρού
γυρίσαμε όλη τη γη
-έρμο παιδί-
τι κούραση
τι δάκρυα
ζητήσαμε παραμονές γιορτής
(λεπτά θλιμμένες)
θυμάρια
δέηση
δύση
μαύροι πρωτογέννητοι
λοφία
λόφοι
πάντα η Ελεωνόρα πάντα
-αρκούσε το περίστροφο στων κροτάφων τα ερωτηματικά-
δείχτε μας την
καρδιά
σας
το πνεύμα σας
και θα σας πούμε
ποιητές αιθέριοι
χειρονομάτε
μέσα στο βράδυ
ζητάτε
πάντα θα βρείτε
να και ναοί
και τάφοι
κι αψίδες
θριάμβου
-l'amour l'oubli-
τα δέντρα τα δέντρα τα δέντρα
βροχή
διαβάστε
στα σύννεφα τους καημούς σας
οι κήποι τι
να λεν
ζουν άραγες
αισθάνονται κι αυτοί
ή έτσι...
μι'ανία
πουθενά δεν μπόρεσα να συναντήσω
τον
εαυτό
μου
ακούω φωνές
ανέμοι θαλασσινοί
πέρα από κείνο το δάσος με τις σημύδες
ο μικρός
ορμίσκος
είναι μιαν ολόκληρη ιστορία
σταθείτε:
γυρνώντας μες στα χωράφια
απόγεμα
-υπό βροχήν-
βρήκαμε
τις περιπέτειες της νοσταλγίας
Πηγή: Η επιστροφή των πουλιών, 1946
Οργανική διάσωσις της χαράς-ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
Όντως το βαρύτιμο μετάξι που προσεδόθη στην αντλία του
νεόκτιστο δρυμού ανταποκρίνεται στις κραυγές μα και στις θωπείες
των αγγέλων. Κόνικλοι πανηγυρίζουν και στη χλόη λάμπουν
τα κρύσταλλα των φανοκόρων και οι σπερματοσταλίδες
των ερωτευμένων. Η καθέλκυσις ενός σφρίγοντος λαού πλησιάζει
Μία ριπή ταχεία σαν αίλουρος ιπτάμενος μας έφερε την
μαρμαρυγή του θριάμβου των χρυσαλλίδων ενός επαναυρεθέντος
κόσμου. Στα άχυρα της απεράντου ευνής των μελλονύμφων
θα συντελεσθή και η καθιέρωση των διαυγών και επιτέλους
ελευθερωμένων μηχανών. Στάρι και καλαμπόκι στους δυστυχείς
βελούδο στα κρόταλα των χορευόντων με δορκάδες κεχρί
και κεχριμπάρι στους ανθούς αυτού του κήπου.»
Πηγή: Ανδρέας Εμπειρίκος, Ποιήματα, εκδόσεις Γαλαξία
Χαρά -χαρά -ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
Χαρά χαρά ζεστή κι αγαπημένη
τραγούδι αστείρευτο σε χείλια χιμαιρικά
στα γυμνά μου μπράτσα το είδωλό σου συντρίβω χώρα μακρινή
σαν τη θάλασσα απέραντη
κουρέλι μακρινό της πικρής αναζήτησης
άσε να φτύσω το φαρμάκι της ψεύτρας σου ύπαρξης
άσε να οραματιστώ τις νεκρές αναμνήσεις μου
ανελέητο κύμα της νιότης μου
ω! ψυχή την αγωνία ερωτευμένη.
Πηγή: stixoi/info
Ο χαρούμενος καιρός της νιότης-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΦΤΑΝΤΖΗΣ
Υγρό, σεμνό και καθαρό
το μάτι σου το φως του ήλιου είχε ξεπεράσει
κι ήταν σε δίσκο αργυρό
τ’ αχείλι το παιδιάστικο φρέσκο μοσχοκεράσι.
Της νιότης σου τα τρυφερά
μαγιάπριλα εμύρωναν τα γελαστά σου χρόνια
σ’ όλα πετούσες με χαρά
και στ’ άσχημα πλημμύριζαν τα μάτια σου συμπόνια.
Στοιχειόδαρτη, μεθυστική
λιγνή μου δεντρολιβανιά στην άκρη της αβύσσου
ποια σε κεραύνωσε κακή
μπόρα και τεντωθήκανε τα χάη του παραδείσου;
Πηγή: Τα μοιρολόγια της Ιωάννας, 1940
Η συμφωνία της χαράς (I)-ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΠΑΥΛΕΑΣ
[ Η συμφωνία της χαράς]
I
Ω χαρά, χαρά ξαναγύρισε στην πατρίδα σου
στον ήλιον εδώ, που θρέφει τους ελαιώνες και τ’ αμπέλια...
υψώνουμε τα χέρια μας ένας λαός ολόκληρος
που ο φώσφορος των νεκρών του πάλλεται στις παλάμες των φύλλων
και κάθε πέτρα του είναι ένα ματωμένο μετερίζι.
Έχουμε χίλιους ήλιους στα μάτια μας
χίλιους ήλιους στα μάτια μας...
που ανεβαίνουνε πάναγνοι από τ’ άδυτα των αδύτων μας
και κρατάνε μια πίστη πιο λαμπερή κι από τα εξαπτέρυγα
πιο ακατανίκητη κι από τα Ακροκεραύνια.
Το σώμα μας εγνώρισεν το έδαφος,
κι η γλώσσα μας έγλειψεν τις αλυσίδες μας
αλλ’ οι ψυχές μας κατακάθαρες σαν διαμαντόπετρες
κρατούσανε στα μεγαλοδύναμα χέρια τους ελεύθερα τόξα για να πλήξουν τον ήλιο!
Χαρά, χαρά είσαι δική μας, καταδική μας
κατέβα από τα γλαυκά σου τα ύψη!
Κοίταξέ μας! Αντικρίσαμε χωρίς δέος τα ορθωμένα πέλαγα
η πορεία μας έβαζε στο στόμα μας τον άρτον της πικρίας!
Είμαστε αδέρφια σου!
Σε κρατούν τα χαμόγελα των βουνών μας
η ελεύθερη καρδιά των ποταμιών μας
της θάλασσάς μας το ελεύθερο τραγούδι!
Αδερφούλα μας χαρά, αδερφούλα μας, αδερφούλα μας.
Πηγή:Η συμφωνία της χαράς, 1950
Χαρά της νύχτας ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Χαρά της νύχτας ω φώτα ηχηρά
ο έγχρωμος θόρυβος της πόλεως.
Τη μοναξιά μου διαιρούσε πότε κίτρινη
πορτοκαλένια κυανή και τώρα κόκκινη.
Είχε λευκά σημάδια η αγάπη.
Είχε λευκά σημάδια του κόσμου η ταραχή.
Στις ερημιές του φεγγαριού μέσ’ στα κλήματα.
Ο χρόνος πλησιάζει τα οράματα.
Πηγή: stixoi/info
Η χαρά-ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Να έχεις το κύμα να χάνεσαι στο στήθος
έρημος ως τα σπλάχνα
δεν τραγουδάς
δεν ανοίγεσαι μες στη λησμονιά κι ολοένα θυμάσαι
χρόνος αδηφάγος οπού σε κάνει αυξανόμενο νεκρό.
Να έχεις το κύμα να χάνεσαι στο στήθος
ή ο λαιμός να καίγεται –
ποιος άλλος θρίαμβος
των ηττημένων…
Α η χαρά μας είναι τρομερή με τ’ αστέρια
κομματιασμένα σε δροσερό θάνατο.
Κι ο ήλιος κάθε μέρα έρχεται
μ’ ένα παλιό όπλο και πολλές σφαίρες.
Πηγή: Η έλαφος των άστρων,1962
Το ναυάγιο της χαράς- ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΡΙΔΗΣ
Έτσι πρέπει να ήταν. Μάλωνε
το φεγγάρι,κάποια νύχτα,με τα σύννεφα
με τους ανέμους μάλωνε και προχωρούσε
στον ουρανό τρεκλίζοντας. Πρέπει έτσι
να ήταν,ή μπορεί και να έβρεχε πολύ.
Ήταν πάντως,νύχτα όταν βυθίστηκε
το πλοίο" Χαρά" στη θάλασσα της Απόγνωσης.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Η άμαξα "Χαρά"-ΚΡΙΤΩΝ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ
Εκεί που της ανυπαρξίας το χέρι μ'έστιβε με τόσο πάθος
κι ο κόσμος,έλεγα,είναι βέλος καρφωμένο στην καρδιά,
πέρασε κάτω απ'το παράθυρο μιαν άμαξα τριανταφυλλένια.
Της γειτονιάς ξεπρόβαλαν ήλιοι πρωτοφανέρωτοι
που παίζαν με τα πρόσωπα των κοριτσιών. Σε μένα
λευκές μορφές κουνούσαν τα μαντίλια
κι ο αγέρας γέμισε με χρώματα και αρώματα μεθυστικά.
Ύστερα έστριψε στο δρόμο. Ύστερα έστρεψε στη νύχτα.
Ύστερα έστριψε στο θάνατο. Πέρασε σήμερα η άμαξα
η τριανταφυλλένια.
Πηγή:Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Διόσκουροι
Χαρά-ΦΩΤΗΣ ΑΓΓΟΥΛΕΣ
Στον κήπο μια κοντομηλιά με φίλεψε δύο μήλα.
Μια λεύκα, με χαιρέτησε με τ’ ασημιά της φύλλα.
Μ’ έρανε με τ’ ανθάκια της μια λεμονιά ανθισμένη
κι απ’ το μαγγάνι ήπια νερό. Μα ό,τι γλυκό μου μένει,
είναι στον ίσκιο της ελιάς, μέσα στου ηλιού την πύρα,
που ήρθε η χαρά στον ύπνο μου κι ένα φιλί της πήρα.
Πηγή: stixoi/info
Χαρά αγάπης-ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΠΕΓΚΛΗ
Όχι άλλα λόγια,μη μιλάς
εμπιστεύσου σε ότι μαντεύεις
αυτό το χαρίζω
αυτό το επιστρέφω
αυτό το λησμονώ
δεν είναι πια κρύα η κάμαρά μου.
Αιώνες απ' τη ζωή μου υπόσχομαι
υπόσχομαι απ' τη ζωή μου την παρούσα στιγμή
τον πολτό
και τον όγκο
και πέρα απ'τις αισθήσεις-την αίσθηση
και τις διαδρομές και τις απουσίες
και πάνω στα σεντόνια για τώρα
αυτό τον τόσο τρυφερό πηλό
που ανιχνεύουν οι ρώγες κάτω απ'τα δάχτυλά σου.
Και τι ανιχνεύουν οι ρώγες κάτω απ'τα δάχτυλά σου;
Ναι,τούτο μου εστί το σώμα
αυτή η βασίλισσα που πεθαίνει εξόριστη
σ'ένα δικό της καλοκαίρι
η βασίλισσα
η φτεροκοπούσα χελιδόνα
αίμα,φωνή εκ βαθέων: "Βοήθεια!"
και να μην έχει ν'αγαπήσει τίποτα
σαν τον κίνδυνό της.
Πάνω στην καρδιά του ήλιου
περιφέρω την καρδιά μου
που τελειώνω,που σε προϋπαντώ,Ποιητή μου;
Όλα-
και πάλι απ'την αρχή.
Τραγουδιστές αρμοί μου. Είμαι! Θέλω!
Πηγή: Ποιητική ανθολογία,Εκδόσεις Μάλλιαρη,Θεσσαλονίκη,1975
Χαρά και πόνος-ΤΑΚΗΣ ΚΟΛΙΑΒΑΣ- ΜΩΛΙΟΤΑΚΗΣ
Χαρά θεού στα μονοπάτια
των θαλασσών και των βουνών.
Χάρις Χριστού στα σκαλοπάτια
των ήλιων και των ουρανών.
Πόνος θεού,καημός Αγίων
στόνοι χαμένων ωσαννά,
στις κατακόμβες των οργίων.
στις εσχατιές του σατανά.
Πηγή: Ραγισμένη πέτρα,Νέα σκέψη,Αθήνα 1994
Ωδή στη χαρά-ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ
Τους φίλους σας να σκέφτεστε
χωρίς αιτία και μνήμη, έτσι
αμίλητους σκυφτούς να περπατούν
έντονα να τους σκέφτεστε να κλαίτε
μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν και δεν ξέρετε
πώς τον κοιτούν τον κόσμο αυτή την ώρα.
Αυτή την ώρα που δεν κάνετε άλλο
παρά μονάχα σκέφτεστε τους φίλους
είναι όπως όταν απερίσπαστοι
ακούτε μουσική:
αλλά όταν σκέφτεστε τους φίλους απερίσπαστοι
χωρίς να κάνετε άλλο
ακούγεται σιγά
μουσική.
Πηγή:«Στα ξένα», Κέδρος, 2001
Η χαρά -ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΤΣΗΣ
θυμάμαι τη χαρά να μπαίνει,
να κατακλύζει,να ξαποσταίνει
στο δωμάτιο.
Η ευφρόσυνη χαρά κάτω απ'τα μάτια,
πάνω στα σμιλεμένα μάγουλα,
στα καλοκεντημένα χείλη.
Ήταν η χαρά των γαλαξιών
στο καθημερινό πέταγμα,
η χαρά του ζωντανού κόσμου,
η χαρά μιας πλάσης στο κοίταγμα
των παιδιών.
Κι εγώ,εγώ...εγώ,ένα
βιβλίο πεταμένο στη γωνιά μου,
φανταζόμουνα αλλότροπα,
σπουδαστήρια του υψηλού,του ωραίου.
Τώρα στοιβαγμένος στα ερείπια,
μονολογώ τη θάλασσα,
Τι περιμένεις από τέτοιους
που δεν καταλαβαίνουν τη χαρά.
Πηγή:Σμπόρνικ,Αθήνα,2012
Χαρά -ΒΕΡΟΝΙΚΗ ΔΑΛΑΚΟΥΡΑ
Απόψε ονειρεύτηκα τον Τάκη Π. Ήμουνα ξαπλωμένη στο ντιβάνι, εκείνος κάθισε
δίπλα μου τόσο κοντά, που έκλεισα το χέρι του μες στο δικό μου. Ρωτούσε κι
απαντούσα σκεπάζοντας το πρόσωπο, με κλειστά τα μάτια, να κρύψω τα χαράγματα
τού χρόνου, μη δει και λυπηθεί τα γηρατειά που είχε χάσει.
Πηγή: stixoi/info
Μικρές χαρές-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Μικρές χαρές
της Κυριακής θαλπωρή,
λίγη πρωινή λατρεία,
λίγο φως για ξύπνημα
της καρδιάς ανάσα
να φτερουγίσει η ψυχή αγάπη,
στο τραπεζάκι γλυκός καφές
της πρώτης αναφοράς επιθυμία
μιας κιθάρας ρυθμός
στο τραγούδι του ήλιου,
να πάρει μπρος η ζωή,
ξεσηκωθεί ελευθερία.
Πηγή: Πάλη για ήλιο,Εκδόσεις Πηγή,2016
Γλυκιά κι ανείπωτη χαρά-ΓΙΩΡΓΟΣ Ν.ΚΑΝΑΚΗΣ
Πρωί Σαββάτου με Αυγουστιάτικο μελτέμι,
ξυπνάς πρωί-πρωί και μπαίνεις στην κουζίνα,
πηγαίνεις στο παράθυρο κι ανοίγεις την κουρτίνα,
φρυδώνει η θάλασσα,σιγοφυσάνε ανέμοι.
Ψήνεις καφέ,στίβεις χυμό και στρώνεις το τραπέζι,
πάνω στη ρόμπα σου γλιστρούν,στο κάτασπρο μετάξι,
οι σκέψεις οι αντάρτισσες,και πώς να μπουν σε τάξη
κι ο γάτος στο παράθυρο με την κουρτίνα παίζει.
Ψιλό αεράκι φύσηξε και σείονται τ'αρμυρίκια,
κοιτάζει μέσα στο κλουβί ο γάτος το γαρδέλι,
άσπρα πανάκια απλώσανε και πάνε τα καΐκια.
Γλυκιά κι ανείπωτη χαρά πλημμύρισε τα στήθια,
στα μάγουλά σου ξέχειλα τα δυο λακκάκια μέλι
κι ο άνεμος τα "σ'αγαπώ",σφυράει στα κουφολίθια.
Πηγή: Γιώργου Ν.Κανάκη,Σονέτα-Γυναίκες,Αροθυμία 2019
Οι χαρές του νόστου-ΓΙΩΡΓΟΣ Ν.ΚΑΝΑΚΗΣ
Ο βράχος που ισκιώνει κάθε δύση,
αιώνες τώρα στις ίδιες προσμονές,
πάντα εκεί στητός σε κάποια κλίση,
στον ίσιο του να ξαποσταίνουν οι ψυχές
κι αυτού του δέντρου τα κλαδιά,ο κορμός του
περνούν χειμώνες-καλοκαίρια και ποθούν
φωνές ν'ακούσουν και χαρές του νόστου
στις σκιές τους μια μέρα να αντηχούν.
Σκιές θροΐσματα,άνεμοι...και πάλι,
πρωινά,απομεσήμερα...κι ο πόνος
μια πετρολούλουδο,μια ανθοκλώνος,
και την ώρα περιμένουνε τη μεγάλη
ν'απλωθεί η χαρά,του νόστου ο χρόνος
σαν παραδείσιος αγέρας ζωογόνος!
Πηγή: Γιώργου Ν.Κανάκη,Σονέτα-Γυναίκες,Αροθυμία 2019
Πάντα η χαρά μου ξεγλιστρά-ΓΙΩΡΓΟΣ Ν.ΚΑΝΑΚΗΣ
θάλασσα ασημόχρυση,διάφανη,η χαρά μου,
αναφτερά στα στήθη μου όπως η πεταλούδα
και πεταρίζει μακριά ' πο κάθε σκέψη φρούδα,
ως τριπλοξεδιπλώνεται να ντύσει τα όνειρά μου.
Δέντρο στου βράχου τη ρωγμή που το χτυπούν ανέμοι
και συκλαδοκορμόριζα στυλώνεται κι αντέχει,
π'ο ουρανός πότε φυσά και πότε ηλιοβρέχει,
μα'γώ προσμένω στωικά το δροσερό μελτέμι.
Πάντα η χαρά μου ξεγλιστρά μέσα απ'τα μαράζια
κι ωριόμορφα απλώνεται στης σκέψης τα σεντέφια,
γιατί η λύπη κι η χαρά δίδυμα είν'αδέρφια.
Μες σε καθάριους ουρανούς,σε πέλαγα γαλάζια,
αποξεχνάω τους καημούς, την έγνοια του θανάτου
κι ας με καρφώσει ένα πρωί στα στραβοδρέπανά του.
Πηγή: Γιώργου Ν.Κανάκη,Σονέτα-Γυναίκες,Αροθυμία 2019
"Η Χαρά"- ΑΛΕΞΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
-"κάπου υπάρχει μια Χαρά,
και μας περιμένει..."
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Οι γιορτές βιαστικές πάλι φεύγουν
και σαν λύπης το βλέπεις πηγή
(το μετάνιωσαν,που ήλθαν,και φύγαν;)
που καμιάν δεν μετράς αλλαγή.
"Η ζωή",το φωνάζεις,"μου οφείλει."
("Ασφαλώς!" συμφωνεί η Μποβαρύ)
και με πείσμα γυρίζεις μεγάλο
των ονείρων ζητώντας πνοή.
Σε κοιτάζουν τ'αστέρια κει πάνω
στους αγκώνες τους γέρνουν σιμά
μια ρυτίδα στο μέτωπο φτιάχνουν
(ώρες-νύχτες δεν μοιάζουν χλωμά;)
Όλ'η πλάση,λες,κάτι γυρεύει΄
(μιαν αγάπη κι ελπίδας φιλί;)
κυματίζει κι ο Χρόνος τριγύρω
και συ νιώθεις συνέχεια απειλή.
Αγωνίζεσαι, χέρι σου απλώνεις-
(σ'έν'αστέρι Θεού θαλπωρή)
το πιστεύεις,αλήθεια,καλέ μου
"Παραπέρα η χαρά καρτερεί."
Χαμηλώνουν τ'αστέρια σε σένα
με το πρόσωπο θάρρους ανθό
(γνέφουν,μάλιστα,κάποια γελώντας)
"Περιμένετε,λες και θα ρθω!"
Πηγή: Ποίημα Σπαθί,24 γράμματα,2021
Χαρά και λύπη - ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
Μετά μια γυναίκα είπε,Μίλησέ μας για τη χαρά και τη λύπη.
Κι εκείνος απάντησε:
Η χαρά σας είναι η λύπη σας χωρίς μάσκα.
Και το ίδιο το πηγάδι από όπου ανεβαίνει το γέλιο σας πολλές φορές γεμίζει με τα δάκρυά σας.
Και πως αλλιώς μπορεί να είναι:
Όσο πιο βαθιά σκάβει στο είναι σας η λύπη, τόση περισσότερη χαρά μπορείτε να δεχθείτε.
Μήπως η κούπα που δέχεται το κρασί σας δεν είναι η ίδια εκείνη κούπα που κάηκε στο φούρνο του αγγειοπλάστη;
Και η φλογέρα που ησυχάζει το πνεύμα σας δεν είναι το ίδιο εκείνο ξύλο που τρυπήθηκε με μαχαίρια;
Όταν είσαι χαρούμενος, κοίταξε βαθιά μέσα στην καρδιά σου και θα δεις ότι μονάχα εκείνο που σου έχει δώσει λύπη είναι εκείνο που σου δίνει χαρά
Όταν είσαι λυπημένος, κοίταξε ξανά μέσα στην καρδιά σου , και θα δεις ότι πραγματικά κλαις για εκείνο που υπήρξε η χαρά σου.
Μερικοί από εσάς λέγουν, “Η χαρά είναι ανώτερη από τη λύπη” κι άλλοι λένε , “Όχι η λύπη είναι ανώτερη”.
Αλλά εγώ σας λέω , τα δύο αυτά είναι αχώριστα.
Έρχονται πάντα μαζί, κι όταν το ένα κάθεται μόνο του δίπλα σου στο τραπέζι, θυμήσου ότι το άλλο κοιμάται στο κρεβάτι σου.
Πραγματικά , ταλαντεύεστε σαν τους δίσκους της ζυγαριάς ανάμεσα στη λύπη σας και στη χαρά σας .
Και μόνο όταν είστε άδειοι από κάθε φορτίο , είστε ήρεμοι και ισορροπημένοι.
Αλλά όταν ο θησαυροφύλακας σας χρησιμοποιεί για να ζυγίσει το χρυσάφι και τ’ασήμι του, αναγκαστικά θ’ ανέβει ή θα κατέβει η χαρά σας ή η λύπη σας.
Πηγή: Ο κήπος του Προφήτη
Το τραγούδι της Χαράς -ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΣΙΛΕΡ
(Όπως στην Ένατη Συμφωνία με τον πρόλογο του Μπετόβεν)
Ω φίλοι,μη τέτοιους τόνους,παρ'ας
αρμονίσουμε πιο ευχάριστους και πιο χαρούμενους.
Ω χαρά,ω χαρά.
Ω πανώρια σπίθα θεία,
κόρη από τα Ηλύσια,
να μας με ιερή μανία
στον ναό σου,ολύμπια.
Πάλι η χάρη σου μας δένει,
κάθε μόδας σπάει φραγμό,
να μας όλοι αδερφωμένοι
κάτω απ'τ'άγιο σου φτερό.
Ποιος την τύχη,ποιος τη χάρη
έναν φίλο να'χει αγνό,
να'χει αγάπη,να την πάρει,
έλα ας μπει μες στον χορό.
Κι όποιος μία μόνον λέει
μια "ψυχή του" εδώ στη γη
κι όποιος όχι,πέρα ας κλαίει
έξω απ'τούτη τη γιορτή.
Όλα τη χαρά ρουφούνε
απ'της φύσης την πηγή
παν καλοί κακοί να πιούνε
βγαίνουν ρόδα όπου πατεί.
Να κρασί φιλί μας δίνει
φίλο στη ζωή πιστό
γλύκα στο σκουλήκι αφήνει
πάει το πνεύμα στον Θεό.
Ε χαρείτε σάμπως ήλιοι
που ψηλά πετάν λαμπροί
με χαμόγελο στα χείλη
μπρος,αδέρφια στη ζωή.
Φιληθείτε, μιλιόνια,
με παγκόσμιο φιλί
πάνω απ’ τ’ άστρα,αδέρφια,ζει
ο καλός Θεός αιώνια.
Προσκυνάτε,μιλιόνια;
Νιώθεις πια τον πλάστη,γη;
πάνω απ’ τ’ άστρα κατοικεί
πάνω απ’τ’ άστρα είν’αιώνια.
Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας
Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά
Η χαρά να δίνεις-ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Σίγουρα η μεγαλύτερη χαρά στη ζωή
είναι να δίνεις σε εκείνους
που η μοίρα τους είναι σκληρή
και με χαρούμενα,αυθόρμητα χέρια
να σκορπίζεις λαμπερά δώρα.
Αυτό που υψώθηκε είναι πιο ωραίο από το πρόσωπο
εκείνου στον οποίο παριστάνουμε τους δωρητές;
Πρόσεξε τα χέρια του, ω ύψιστη ευλογία
που είναι φορτωμένα με τις μεγαλειώδεις χάρες μας.
Τίποτα δεν μπορεί να δώσει πιο μεγάλη ευχαρίστηση
από το να βοηθά ο ένας τον άλλο.
Αυτό που κατέχω δεν μπορώ να το αποθησαυρίσω
δίχως μια ψυχή να δώσω.
Μετάφραση:Ελένη Καλκάνη
Πηγή:Μπέρτολτ Μπρεχτ,Εκλεκτά ποιήματα,Δαμιανός
Ωδή στη χαρά-ΜΙΡΟΣΛΑΒ ΧΟΛΟΥΜΠ
Αγαπάς μόνο
όταν αγαπάς μάταια.
Δοκίμασε έναν άλλο ραδιοκαθετήρα
όταν οι δέκα αποτύχουν,
πάρε διακόσα κουνέλια
όταν ψοφήσουν τα εκατό:
μόνον αυτό είναι επιστήμη.
Ζητάς το μυστικό.
Έχει μόνο ένα όνομα:
ξανά.
Στο τέλος
το σκυλί βαστάει στα σαγόνια του
την εικόνα του μες στο νερό,
οι άνθρωποι καρφώνουν το νέο φεγγάρι,
σ'αγαπώ.
Σαν τις Καρυάτιδες
τα υψωμένα μας χέρια
συγκρατούν το γρανιτένιο φορτίο του χρόνου
και νικημένοι
θα κερδίζουμε πάντα.
Μετάφραση: Ηλίας Κυζηράκος
Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά
Πρόσκληση για τη χαρά- ΧΑΒΙΖ ΣΙΡΑΖΙ
Δείξε μου το πρόσωπό σου και πες μου:
"Θυσίασε τη ζωή σου!"
Πες μου: "Με την ψυχή σου άναψα λαμπάδα
για να καεί η πεταλούδα
που ερωτεύεται τη φλόγα".
Παίξε την άρπα σου ευτυχισμένη!
Αν ίσως και αρώματα σου λείπουν,
να της καρδιάς μου τη φωτιά,
ο έρωτάς μου πιο μυρωμένος είναι
από το ξύλο της αλόης
και το κορμί μου είναι θυμιατήρι!
Τραγούδα κι έλα στη χαρά!
Γδύσου το φόρεμά σου τ'αυστηρό και χόρεψε.
Αν όχι, πήγαινε να ζαρώσεις στη γωνιά σου,
κρυμμένη κάτω από τα υποκριτικά σου πέπλα.
Αν είναι η αγαπημένη μου κοντά μου,
τι να την κάνω τη φιλία και
τη γνώση των δύο κόσμων!
Η τύχη δυνατό να με προδώσει
κι ολάκερη η γη αρματωμένη να με πολεμήσει.
Συ μην αφήσεις τον ελάχιστο ζητιάνο
να φύγει από κοντά σου μ'άδεια χέρια.
Κοίτα: τα δάκρυά του είναι αγνά καθώς τ'ασήμι,
χρυσό το πρόσωπό του απ'την αγάπη.
Μην ονειρεύεσαι ξανά να φύγεις,
μείνε μαζί μου,αγαπημένη μου,
τουλάχιστο μια ώρα.
Δοκίμασε την τέρψη να καθίσεις στο χείλος
της πηγής κρατώντας ένα κύπελο στα χέρια.
Βλέπεις η πυρκαγιά έχει σβήσει της καρδιάς μου
και των ματιών μου το νερό πια στέρεψε.
Σκέψου καλά πόσο χλωμός κατάντησα,
πόσο στεγνά έχω τα χείλη,
πόσο βαθύ κι υγρό το στήθος μου είναι!
Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη Παπά
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Διόσκουροι
Χαρά-ΚΑΡΛ ΣΑΝΤΜΠΕΡΓΚ
Άσε μια χαρά να σε κρατήσει.
Άπλωσε τα χέρια σου
Και πιάστην όταν περνά δίπλα σου τρέχοντας,
Έτσι όπως ο Απάτσι χορευτής
Αρπάζει τη γυναίκα του.
Τους έχω δει
Ζουν πολύ και γελούν δυνατά,
Διαρκώς τραγουδούν, τραγουδούν,
Με χτυπημένη την καρδιά
Κάτω απ’τα πλευρά
Με έναν έρωτα τρελό.
Χαρά πάντα,
Χαρά παντού-
Άσε την χαρά να σε σκοτώσει!
Μείνε μακριά από τους μικρούς θανάτους.
απόδοση: Μαργαρίτα Παπαγεωργίου
https://strophess.blogspot.com
Τις χαρούμενες ημέρες να θυμάσαι- ΣΑΜΣ ΕΛ ΝΤΙΝ ΜΩΧΑΜΕΤ ΧΑΦΙΖ
Τις χαρούμενες ημέρες να θυμάσαι
Που'χες συντροφιά σου φίλους διαλεχτούς!
Σήμερα πιστούς δεν βρίσκεις φίλους
Τους παλιούς,τους ντόμπρους να θυμάσαι!
Όλους σου τους φίλους δίχως να προσμένεις
Να σε θυμηθούνε,πρώτος συ θυμήσου!
Ω,ψυχή μου, τώρα μες στις συμφορές
Όλους σου τους φίλους και τον πόνο τους θυμήσου!
Μες στο δίχτυ του κακού βαρυγγομώντας
Σαν παιδί σου κάθε φίλο να θυμάσαι!
Κι ως τα δάκρυά σου θα τρέξουν απ'τα μάτια
Τον Ζαντέρουντ με τα ρυάκια του θυμήσου!
Μην προδώσεις, ω Χαφίζ, τα μυστικά σου!
Και τους φίλους που τα κρύβουν να θυμάσαι!
Μετάφραση: Αδαμάντιος Παγιώτας
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Ναυτίλος
«Όταν χαίρομαι τις μπιγκόνιες στο ναό της καλής τύχης»- SU SHIH
M’όλα μου τα γεράματα,
στολίζομαι λουλούδια δίχως να ντραπώ.
Τα λουλούδια θα’πρεπε να κοκκινίσουνε
που ντύσαν ένα γέρικο κεφάλι.
Μόνος γυρίζω μεθυσμένος,
κι οι διαβάτες με περιγελούν.
Μια γειτονιά ολάκερη
κλεισμένη πίσω από τις γρίλιες.
Μετάφραση: Αμαλία Τσακνιά
Πηγή: Κινέζικη ποίηση,Πλέθρον,1982
Έρευνα-Επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
Η αναδημοσίευση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού ιστότοπου ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ επιτρέπεται ΜΟΝΟ με την παράθεση πηγής και ενεργού συνδέσμου (link).
