Η νέα χρονιά που άρχισε να μετρά τις μέρες της ας έχει το χρώμα της ευτυχίας! Κι εμείς θα ταξιδέψουμε μ' ένα μπουκέτο ποιήματα για την ευτυχία!
Η Ευτυχία -ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Καθόμαστε σαν πάντα οι δύο
βράδυ στο σπίτι· αντικρινά της
εγώ γειρμένος στο βιβλίο,
σκυμμένη εκείνη στη δουλειά της.
Και το βιβλίο ήτανε στίχοι,
ψυχή από λάμψη και αρμονία·
έτσι εκεί τ’ άνοιξα στην τύχη,
και να τι διάβασα:
«Ευτυχία!
Λουλούδι, σε ποια χώρ’ ανθίζεις,
σε ποιο γιαλό, μαργαριτάρι;
Αστέρι, ποιες μεριές φωτίζεις,
και ποιες καρδιές, ουράνια χάρη;
Πού, Χερουβείμ, φτερά διπλώνεις;
Νεράιδα, πού δροσολογιέσαι;
Είσαι διαμάντι και δε λιώνεις
ή καταχνιά είσαι και σκορπιέσαι;
Άδης, παράδεισος σε κρύβει;
στον κόσμον ή στην ερημία,
μες σε παλάτι ή σε καλύβι,
πες μου, πού βρίσκεσ’, Ευτυχία;»
Δίχως τα μάτια απ’ τη δουλειά της
να τα σηκώσει, εδώ! αποκρίθη·
τρεμουλιαστή με τη λαλιά της
μια μουσική στο σπίτι εχύθη.
Κι ένα καρδιόχτυπο με πιάνει,
κι αμίλητη λαχτάρα αιφνίδια,
γιατί πως άκουσα μου εφάνη
την Ευτυχία, την ίδια.
Πηγή: Τα μάτια της ψυχής μου,Παράμερη ζωή
[Την Ευτυχία την έκλεισε]-ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ
Την Ευτυχία την έκλεισε
σ' άπαρτο κάστρο η Μοίρα
κ έσφάλησε κ' εκλείδωσε
τη σιδερένια θύρα
Και το κλειδί το πέταξε,
και το κλειδί έχει πέσει
στα πιο βαθειά της θάλασσας,
στου ωκεανού τη μέση
Βουτούν ζητιάνοι κι άρχοντες
και μόλις το ξανοίγουν
τους σπρώχνει πέρα η θάλασσα,
τα κύματα τους πνίγουν.
Κάποιος μια μέρα επρόφθασε
και τ' άρπαξε κι ανέβη
και για το κάστρο το άπαρτο
γοργά καβαλικεύει.
Μα όταν στο κάστρο εστάθηκε
και ξεπεζεύει απ’ τ' άτι
βρήκε τη θύρα ορθάνοικτη,
την Ευτυχία φευγάτη.
Από τα Άμφια
Πηγή: Περιοδικό "Παναθήναια",Τεύχος 35,15 Μαρτίου 1902,Τόμος 3
Ευτυχείς καιροί - ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (ΖΑΝ ΜΟΡΕΑΣ)
Πού είσθε, ευτυχείς καιροί! Εις άρρητον μαγείαν
μ'εβύθιζον του χείλους της οι λόγ' οι ποθητοί ΄
εις τα πυκνά φυλλώματα και εις την ερημίαν
τον βίον μας εκρύπτομεν ευδαίμονες θνητοί ΄
Το βρύον στρώνον τους πρανείς λοφίσκους η μυρσίνη
στολίζουσα της ατραπούς,ανθώδης, τας πλευράς,
μακράν η κελαρύζουσα των καλαμώνων κρήνη,
ελπίδος την καρδίαν μου επλήρουν τρυφεράς.
Και όταν εις τα χείλη μου εγγίζουσα τα χείλη
την κόμην μου εθώπευε δι' απαλών χειρών,
ενώ εν μέσω των δασών φαιδρά και ερωτύλη
εις άσματα ετέρπετο δυάς περιστερών,
ω! πως επέρα ο καιρός, ποία γλυκεία φρίκη
διέτρεχε τα μέλη μου΄ το φύλλωμα κινών
ηκούετο ο ζέφυρος, επήρχετο η λύπη
και έκφρων έτι εις πηγήν ετρύφων ηδονών.
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
Ευτυχία - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
Την ευτυχία πάντα προσμένω
Όλος λαχτάρα και καρδιοχτύπι
Σα να'ναι κάτι καλό χαμένο.
Που το'χα πρώτα και τώρα λείπει.
Σ'αυτόν τον κόσμον δε θέλω χάρη
Και λεημοσύνη δε θα ζητήσω:
Την Ευτυχία που μου'χουν πάρει,
Την Ευτυχία γυρεύω πίσω.
Πηγή: Αμάραντα,1890
Μικρή ευτυχία-ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ
Είναι μια μικρή ευτυχία που ζω∙
στα χέρια μου κρατάω το άσπρο ρίγος της ζωής
στα χέρια μου κρατάω το μαύρο ρίγος του θανάτου,
τα χρόνια μου περνούν κι ανθίζουνε όπως τριαντάφυλλα την άνοιξη
μαδιούνται το χινόπωρο,
αγαπάω τον κόσμο, πονάω για τον κόσμο,
σκέφτομαι και λέω ζωή είναι αγάπη,
σκέφτομαι και λέω θάνατος είναι αγάπη,
δακρύζω από χαρά όταν πυρπολεί τα δέντρα
το ερωτιάρικο αηδόνι,
δακρύζω από τη λύπη που σταμάτησε
στη ράχη του χελιδονιού,
χαίρομαι την αυγή, θλίβομαι τη δύση...
Είναι μια μικρή ευτυχία που ζω∙
και που πεθαίνω.
Πηγή: Πριν από τον θάνατο ,1958
ευτυχία- ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ
σε γνώρισα
σε χρόνο παρελθόντα ή μέλλοντα,
με κάτι από τους γαλαξίες στο βλέμμα σου,
στην κίνησή σου κάτι από γατάκι ή τίγρη,
στο φόρεμά σου κάτι από το φως.
σε κάποιαν άλλη εποχή πρέπει να ζήσαμε μαζί,
σε κάποια χώρα μακρινή σε ξέρω.
ξέρω όταν χαμογελάς κάθε ρυτίδα σου
κι όταν σωπαίνεις
ξέρω το σκοτεινό βελούδο των ματιών σου.
σε νιώθω τώρα μέσα μου να αναδύεσαι,
γεύομαι και μυρίζω κάθε σου τόπο μυστικό.
είσαι ο αρχικός μου κωδικός,
ψυχή αιώνια παρούσα και απρόσιτη
Πηγή: Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο ,1999
Συνταγή ευτυχίας-ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΑΡΝΕΡΟΣ
Μέσα στη βάρβαρη απλοποίηση των παραμυθιών
Οι μεν πιστοί κοιμούνται ευτυχισμένοι
Οι δε ποιμένες γλεντούνε τρισευτυχισμένοι.
Πηγή:Αίθουσα αναμονής, 2003
Κανόνες ευτυχίας- ΕΛΕΝΗ ΑΡΤΕΜΙΟΥ-ΦΩΤΙΑΔΟΥ
Η ευτυχία γράφεται με ήττα
Πολλές φορές θα πέσεις
στα πεδία των μαχών σου
ανυπεράσπιστος και κάποτε δοσίλογος
με άναρθρες στιγμές
Κι άλλες φορές θα κλείσεις στο κελί τους
δυο τρεις μικρές επαναστάσεις
και τις σημαίες θα διπλώσεις
μην τις ερωτευτεί ο άνεμος
Η ευτυχία γράφεται ανορθόγραφα
Χωρίς κανόνες δίχως τονισμούς
Σαν λέξη μονοσύλλαβη
Σαν δίφθογγος χωρίς διαλυτικά
Πηγή: Η λίμνη των κύκλων,2014
Ευτυχία -ΜΑΡΙΝΑ ΑΡΜΕΥΤΗ
Σύμφωνα με τους δείχτες της οικονομίας
ήταν σε καλή θέση
Παράθυρο με θέα
Κοντά στη θάλασσα
Για να `χουν διέξοδο τα ρέοντα
των τραυμάτων λάφυρα
Γι’ αυτό
κάθε που ξημέρωνε
κοκκίνιζαν τα νερά
και κάθε που βράδιαζε επίσης
Στριμώχνονταν οι λέξεις της
στη σφιγμένη σιαγόνα
όπως οι πρόσφυγες στην προκυμαία
Σύμφωνα με τις στατιστικές
θα έπρεπε να ήταν ευτυχισμένη.
Πηγή: stixoi/info
Ευτυχίες-ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΙΤΟΥ
Ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής
υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.
Γιώργος Σεφέρης
Της ευτυχίας τον ορισμό ζητάς απελπισμένα.
Αταίριαστος ο ενικός για τούτη εδώ την έννοια.
Τη ζέση της παράκλησης δε θα παραγνωρίσω
Ευτυχισμένες πινελιές την κόλλα θα γεμίσω.
Άκου προσεκτικά τις παραινέσεις
και τις αισθήσεις σου όλες
σήμανε να ξυπνήσουν.
Βύθισε
τα γυμνά πέλματα στην άμμο.
Νιώσε
το χάδι του υδάτινου και ασταθούς κορμιού της.
Μύρισε
την αρμύρα της αεικίνητης θάλασσας
και των κυμάτων το τραγούδι άκου.
Της ξάστερης νυχτιάς τα μάγια
ντύσου
και
μέθυσε
διψασμένος
από του φεγγαριού την ασημένια κούπα.
Παίξε
με μια πυγολαμπίδα.
Μοναδική ίσως σου δίνεται ευκαιρία.
Δέξου
μέσα σου το φως
και
πες μ’ ευλάβεια
ευχαριστώ
για το ωραίο παιχνίδι.
Λοιπόν, τι περιμένεις άλλο να σου πω;
Τα λόγια περισσεύουν...
Με τόσα θαύματα που έζησες απόψε
ήδη θα το κατάλαβες ευτυχίες τι σημαίνουν.
(Φόρος τιμής στον Αλεξανδρινό ποιητή ετούτοι εδώ οι στίχοι)
Πηγή: Εφήμερη στην πένα του θεού, 2014
Αναζητώντας την κλεμμένη ευτυχία-ΜΑΡΙΑ ΠΙΣΙΩΤΗ
Αναζητώ το φως
που εξέπνευσε
στης καληνύχτας
την αγκάλη.
Αναζητώ τα ροδοπέταλα
που σκόρπισαν
στ’ ανέμου την ανάσα.
Αναζητώ το χάδι σου
που έδιωχνε
της μοναξιάς μου
τα σκοτάδια.
Αναζητώ τα τέσσερα στοιχειά
με δάκρυ να μαλακώσω
μήπως αναστήσουν τ’ όνειρο
μέσα απ’ τα χλωμά σκεπάσματά τους.
Πηγή: Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου, 2001
Μάσκα ευτυχία- ΞΑΝΘΙΠΠΗ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
Η ευτυχία την Απόκρεω
μας παραπλανά
Μπαίνει, στο πάρτυ με λοφίο
μ’ έξωμη τουαλέτα αμπιγιέ
Μαργαριτάρια που εικάζεις αληθινά
και είναι fake
Μωβ μακιγιάζ ατυχές
που σβήνει τα μάτια και τα χείλη
Δε χάνει το γοβάκι τα μεσάνυχτα
γιατί δεν έχει σχέση με τη Σταχτοπούτα
Μοιράζει βασιλόπουλα με ατίθαση κόμμωση
καλοθρεμμένα
Ποτέ της δε μιλά
παρά μόνο με νεύματα
αμφίσημα, για να μπορεί να ξεγλιστράει
Το όνομά της δύσβατο δυσβάσταχτο δυσκοίλιο
αφήνει δυσωδία όταν προφέρεται
Πηγή: Βαθύς ουρανός, βυθός θάλασσας,Το ροδακιό,2020
Αναταράξεις ευτυχίας- ΑΡΗΣ ΓΕΡΑΡΔΗΣ
Ήρθε από την άλλη γη με τα τρίποδα πρόβατα
τις λευκές νεραντζιές και τα ασημένια αστέρια.
Για μεταλλικές πεταλούδες μιλάει και νέα
κτίρια που κινούνται στους ρυθμούς της τζαζ
προκαλώντας συνεχείς αναταράξεις ευτυχίας.
Κατασκήνωσε στο Σύνταγμα,
έξω απ' το μεγάλο θέατρο
παίζοντας στο όμποε αρχαίες
μελωδίες,προορισμένες ν'ανασταίνουν νεκρούς.
Άλλοι σταυροκοπιούνται με δέος στον ήλιο,
που αδιάφορος όσο ποτέ έδυσε απότομα,
άλλοι τεντώνουν τα τόξα στην αβεβαιότητα.
Γυναίκες στ'ανοιχτά παντζούρια με λυμένα
μαλλιά σκίζουν τα στήθη μπρος στους διαβάτες
και σε λίγο όλοι μιλούν για επερχόμενα δεινά
μια άγρια επιδρομή ή κάποιο θολό αντίκρισμα
που βίαια θα αποδώσουμε στους εξωγήινους.
Τι περισσότερο έχουμε απ' τη ζωή μας όμως;
Πηγή: Γυάλινες μέρες,Εκδόσεις Πνοή,Αθήνα 2021
Δεν κυνηγώ την ευτυχία- ΒΙΚΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ
Νιώθω την ευτυχία...
Στη θαλπωρή ενός πανωφοριού μάλλινου,
ξεφτισμένου από τα χρόνια,
ξεθωριασμένου από τη μνήμη των χρωμάτων.
Στις τσέπες του ξεχασμένες καραμέλες
ζουν μαζί με αποικίες ονείρων
που υπομένουν για χρόνια στο σκοτάδι.
Με έβλεπες συχνά να το φορώ...
Υπάρχουν πάνω του ακόμη
δειλά αποτυπώματα
από το βλέμμα σου.
Στα κουμπιά του ακόμη καθρεπτίζεται
η μορφή σου.
Ένα μικρό κομμάτι από την περιπλάνησή μου
-σαν σε έψαχνα-
στέκεται ακόμη στο πέτο.
Και τη φυγή σου έχω δέσει γερά πάνω στη ζώνη του
με διπλό κόμπο.
Δεν κυνηγώ πια την ευτυχία...
Γύρω απ' του ονείρου την αέρινη παγίδα.
Πάνω στη ράχη ενός γαλάζιου χελιδονιού.
Ή μέσα στα μάτια ενός ξαγρυπνισμένου πρίγκιπα
που αναζητά νυχθημερόν μια τελειότητα
να δοκιμάσει το χρυσό γοβάκι.
Έχει γεράσει πια...
Ιδιόρρυθμη, αργοκίνητη, τεμπέλα
έχει κουραστεί απ' τις μεγάλες προσδοκίες.
Κουρνιάζει πάνω σε ασφάλειες
και σε νωθρές κρεμάστρες.
Δεν κυνηγώ πια την ευτυχία σε λάθος μέρη.
Είναι εδώ...
Κάθε φορά που θέλω να τη νιώσω,
Ανοίγω τη ντουλάπα μου.
Και σαν φοράω το παλιό μου πανωφόρι...
Φοράω εσένα...
Πηγή: Κρύβομαι κυνηγώ κουτσαίνω,άλφα πι,2021
Η ευτυχία δεν έχει αξιοπρέπεια- ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΣ
Με μια αθωότητα αρχίζει το πράμα.
Ν’ αρέσουμε και να μας αγαπάνε.
Έτσι μπαίνουμε στο παιχνίδι.
Με κάλπικη αθωότητα αφηνόμαστε
στις θωπείες των λέξεων.
Και μετά η αθωότητα υποχωρεί.
Δεν είναι αθώος ο έρωτας, ποτέ δεν ήταν.
Μια βόλτα στα σκοτάδια σου είναι
και στα σκοτάδια του άλλου.
Θα δίνεις τα άγια τοις κυσί και
τα μαργαριτάρια στους χοίρους.
Μέχρι πότε, ρωτάει εκείνη.
Μέχρι να σεβαστείς τον εαυτό σου,
της απαντάει αυτός.
Και μέχρι να τον αγαπήσεις,
θα συμπλήρωνα εγώ.
Κι όλα αυτά ειπώθηκαν πραγματικά
σ’ έναν τόπο όπου αναμειγνύονται
τα ποιήματα και τα εγκλήματα.
Σε ίσες δόσεις.
Και ήμουν μπροστά,
με μια λάμπα θυέλλης.
Πηγή: https://cignialo.gr
Ευτυχώς- ΦΙΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
αυτή η γιορτή είναι μια καλή αφορμή
για να μιλήσεις με κάποιον
αν φυσικά θέλεις
να μιλήσεις
όχι όπως εγώ
που θέλω
παρ’ όλα αυτά οι αφορμές
μου φαίνονται σαν πόρτες ανοιχτές
να τις διαπερνώ και να τρέχω
αντίθετα
όπως όταν ξέρω τι βλέπεις
και τι όχι
μπαίνω στον πειρασμό
αλλά δεν ενδίδω:
Δευτέρα εφτά παρά δέκα π.μ.
τότε φοβάμαι εμένα
και τα σκοτάδια που ψάχνω
τρέχω μακριά τους
όσο μου το επιτρέπει
η τάση μου
αυτή που μου ρίχνει τους διακόπτες
και με αφήνει εκεί που νιώθω άνετα
ασφαλής ανασφάλεια
μόνη
κι ολόκληρη
σε αυτήν τη διαρκή κόντρα
σε καταλαβαίνω
με τους εαυτούς παλεύουμε τη νύχτα
όχι με τους άλλους
ευτυχώς οι άλλοι μου
ο περίγυρος
οι φίλοι
όσοι αγάπησα βαθιά
δεν είναι «μαύρα πουλιά»
σαν αυτά που πετάνε μέσα μου
εννοώ
ευτυχώς είναι μέρα
κι έχει φως
ευτυχώς θα σε θυμάμαι ζωντανό
κι εσύ θα με ξεχάσεις
δεν είμαι εκείνη
-το φάντασμα ανάμεσά μας-
με τα ξανθά μαλλιά, τα ακριβά παπούτσια
τις τρύπες
στα μάτια, στα χέρια, στην καρδιά
αυτή νεκρή
μπήκε στο τραίνο
Ηλεκτρικός-Βικτώρια
εκεί που βλέπεις τα πάντα
αλλά δε ρώτησε το αγόρι παραδίπλα
πουλιέται στο πεδίον του Άρεως
και δεν έχει να αγοράσει
παπούτσια σαν τα δικά της
φοράει τα περσινά της
πέδιλα
έχει βρώμικα νύχια και μαλλιά
και πονάει πραγματικά
αν τον ρωτήσεις θα σου πει
«πρέζα είναι και το ζην»
κι αυτός
είναι ένας καλός λόγος
που δεν σ’ αγαπώ σε κάθε τέτοιο πρόσωπο
μπορώ να με δω
εμένα
και τα σκοτάδια που ψάχνω
όμως προτίμησα
ευτυχώς
άγνωστα πρόσωπα,
να μην ταιριάζω για
να μπορώ
να παραμείνω μια ασφαλής ανασφάλεια
έτσι λοιπόν τις Κυριακές
πέφτω για ύπνο νωρίς, ευτυχώς
κι αφήνω την γιορτή στους άλλους
που θέλουν να μιλήσουν
κι εγώ
που θέλω
παρ’ όλα αυτά
από κάθε καλή αφορμή
διαπερνώ και τρέχω
αντίθετα
Πηγή:https://poihtikomixer.wordpress.com/
Περίσσευμα ευτυχίας- ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ
Του έδωσε το χέρι της
και κράτησε στη χούφτα του
της ζωής το λάμπρισμα
και την αιωνιότητα του χρόνου.
Στόχασμα ανερώτητο η επαφή
κι ανείπωτο κάλεσμα η σιωπή.
Την κοίταξε στα μάτια
και είδε στο βλέμμα της
σκίρτημα καρδιάς κι αδημονία
και της ψυχής την αγιογραφία.
Προσκύνημα ιερό η ομολογία,
ακολουθία η μύηση και τ’ όνειρο λατρεία.
Το σάστισμα, συνεσταλμένος λόγος
και η απόκριση ευφρόσυνη μελωδία
για το λευτέρωμα του δισταγμού
και τη λύτρωση του πειρασμού.
Μνήμη αυριανή τ’ απάντημα
κι η ταύτιση περίσσευμα ευτυχίας.
Το ρίγος, θάρρητα του κορμιού
και το φιλί η ευψυχία
στην αποζήτηση τ’ απόκοσμου
στη μοιρασιά και το ξόδι.
Κρησφύγετο οι αυλές της γης
και οι αύρες της ερωτικό δοξάρι.
Πηγή: https://alexandris23.net/
Ευτυχία-ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΡΤΟΥΛΑΜΑΙΟΣ-ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
Πού θες να φτάσεις τι ζητάς να κατακτήσεις
η ευτυχία είναι δίπλα σε κοιτά
έτσι να κάνεις θα την ακουμπήσεις
μες στης ζωής τα πιο ασήμαντα κι απλά
Πού θες να πας ποιον θες να ξεπεράσεις
άνοιξε το παράθυρό σου την αυγή
και θα την δεις από το βουνό να ξεπροβάλλει
την Ευτυχία τη λένε Ανατολή
Μη τρέχεις στις πλατειές τις λεωφόρους
πάρ' της πλαγιάς το μονοπάτι το στενό
βγες ως τ' αγνάντεμα το σούρουπο σαν φτάνει
την Ευτυχία τη λένε δειλινό
Δεν θα τη βρεις στων Σούπερ Μάρκετς τις προθήκες
στων εδεσμάτων στων γλυκών τις λιχουδιές
η Ευτυχία είναι ρόδι είν'αχλάδι
ζεστό ψωμί και τσακιστές ελιές
Μέσα στις χίμαιρες μην την αναζητήσεις
βάλε στη χούφτα σου νερό απ' την πηγή
κόψ' ένα ανθό της μυγδαλιάς να τον μυρίσεις
άσ' το κανάρι λεύτερο να κελαηδεί
Μην ονειρεύεσαι επαύλεις και παλάτια
και λάγνων γυναικών τη συντροφιά
στου κοριτσιού που αγάπησες τα μάτια
θα βρεις την Ευτυχία που ζητάς
Δεν είν' ατίθασο κι αγριεμένο άτι
να το ' μερέψεις να το δέσεις με σκοινιά
είναι γεμάτο με κρασί μικρό κανάτι
χαρά να δίνει σ' όποιον στη ζωή πονά
Η Ευτυχία θέλει πρώτα νου καθάριο
έξω καρδιά και σκέψη ταπεινή
θέλει να λες, καλό θα'ναι και τ' αύριο,
και να το ξέρεις δεν θ'αργήσει, θα φανεί
(1995)
Πηγή: Στους Λαβύρινθους της Ποίησης,38 ποιητές φύσει ή θέσει Μεσογείτες,Ελληνικό Κέντρο Τέχνης & Πολιτισμού,2002
Ευτυχισμένοι όσοι πέθαναν για την αγάπη -ΛΟΥΙ ΑΡΑΓΚΟΝ
Ω, νερένιο μου κηπάριο φρέσκο μου και σκιερό
ο χορός η σκοτεινή καρδιά μου να'ναι
ο έναστρος ουρανός μου δίχως όνομα
η μακρινή μου βαρκούλα ελαφριά στο κωπηλάτισμα
ευτυχισμένοι όσοι έγιναν κωφοί
στο τραγούδι που δεν υπήρχε αγάπη
τυφλοί μέρα με την ημέρα
εάν τα μάτια της πάνω σου μοναχά είναι κλειστά.
Ευτυχισμένοι όσοι πέθαναν για την αγάπη
ευτυχισμένοι όσοι πέθαναν για την αγάπη
Αυτός που τόσο δυνατά
τα σφαλιστά της χείλη αγαπά
αυτός ανάγκη τίποτα δεν έχει
παρά μόνον κόκκινες αναμνήσεις
αρωματισμένες ίσως ποτέ από σένα
Αυτός που έχει πεθάνει
ίδιος με αυτόν που λυπάται είναι
μα χωρίς εσένα μια παγίδα ο κόσμος
που τα χρώματά του δε φαίνονται
και η μοναξιά του δεν έχει όνομα
Ευτυχισμένοι όσοι πέθαναν για την αγάπη
ευτυχισμένοι όσοι πέθαναν για την αγάπη
Παιδί μου, αγαπημένη μου ψυχή, αυτός λέει
ο χρόνος για να σε γνωρίσει , ω γυναίκα
η αιωνιότητά είναι ένας ίλιγγος
στη φωτιά αναλωμένος βρίσκομαι.
Είπε , ω γυναίκα και σιώπησε
το όνομά σου φαίνεται χόβολη
στο κόκκινο δροσάτο στόμα
στο ποτέ των σφιγμένων δοντιών της
Ευτυχισμένοι όσοι πέθαναν για την αγάπη
ευτυχισμένοι όσοι πέθαναν για την αγάπη
Αυτός είπε , ω γυναίκα και ολοκληρώθηκε
Έτσι η ζωή, έτσι το όνειρο
μες της απεργίας τα μέρη
ή μες στο συνηθισμένο κρεβάτι τους είναι
οι νέοι αγαπούν όταν η ώρα έρθει
ανάμεσα στο περίπου και στην περιπλάνηση
τρελός την τσιγκουνεύεται
και σοφοί αυτοί καμώνονται πως είναι
πετάξτε έξω όποιον την κατηγορεί.
Πηγή: stixoi/info
Ευτυχισμένοι όσοι αγαπούν κι όσοι μπορούν να ξεπεράσουν την αγάπη - ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ
Δυστυχισμένοι οι πτωχοί τω πνεύματι, γιατί έτσι όπως ήταν
πάνω στη γη, θα είναι και κάτω απ’ τη γη.
Δυστυχισμένοι όσοι θρηνούν,
γιατί πια απόκτησαν τη θλιβερή συνήθεια του θρήνου.
Μακάριοι όσοι ξέρουν πως ο πόνος δεν είναι στεφάνι δόξας.
Δεν αρκεί να ‘σαι ο έσχατος για να γίνεις κάποια μέρα ο πρώτος.
Ευτυχισμένος όποιος δεν επιμένει πως έχει δίκιο,
γιατί κανείς δεν έχει, ή έχουν όλοι.
Ευτυχισμένος όποιος συγχωρεί τους άλλους
καθώς κι εκείνος που συγχωρεί τον ίδιο τον εαυτό του.
Ευλογημένοι οι ειρηνοποιοί, γιατί δεν θα καταδεχτούν τη διχόνοια.
Ευλογημένοι όσοι δεν διψούν για δικαιοσύνη,
επειδή ξέρουν πως η μοίρα μας, αντίδικη ή σπλαχνική,
είναι έργο της τύχης, της ανεξιχνίαστης.
Ευλογημένοι οι ελεήμονες, γιατί η ευτυχία τους είναι να
ελεούν κι όχι να περιμένουν την ανταπόδοση.
Ευλογημένοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί βλέπουν τον Θεό.
Ευλογημένοι όσοι καταδιώκονται για χάρη του δίκιου, γιατί
τους νοιάζει περισσότερο το δίκιο απ’ ό,τι η ανθρώπινη
μοίρα τους.
Κανείς δεν είναι το αλάτι της γης,
μα και κανένας δεν υπάρχει που να μην υπήρξε σε κάποια στιγμή της ζωής του.
Ν’ ανάβει το φως του λυχναριού κι ας μην το βλέπει κανένας. Θα το δει ο Θεός.
Δεν υπάρχει εντολή που να μην παραβαίνεται, ακόμα και
αυτά που λέω, κι αυτά που λένε οι προφήτες.
Εκείνος που σκοτώνει κινημένος απ’ το δίκιο, ή από κείνο
που πιστεύει για δίκιο, δεν είναι ένοχος.
Οι ανθρώπινες πράξεις δεν αξίζουν ούτε κόλαση ούτε ουρανούς.
Να μη μισείς τον εχθρό σου, γιατί αν το κάνεις, γίνεσαι κατά
κάποιον τρόπο σκλάβος του.
Το μίσος δεν θα σε ικανοποιήσει περισσότερο απ’ όσο η γαλήνη σου.
Αν σε βάλει σε πειρασμό το δεξί σου χέρι, συγχώρεσέ το-
είσαι και σώμα και ψυχή και είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο,
να καθορίσεις το όριο που τα διαχωρίζει.
Να μη μεγαλοποιείς τη λατρεία της αλήθειας• δεν υπάρχει
άνθρωπος που μέσα σε μια μονάχα μέρα να μην είπε
ψέματα αρκετές φορές, έχοντας κάθε δίκιο.
Να μην ορκίζεσαι, γιατί ο όρκος είναι μονάχα έμφαση.
Να αντιστέκεσαι στο κακό, αλλά χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
Σ’ αυτόν που θα σου χτυπήσει το δεξί μάγουλο,
μπορείς να του γυρίσεις και το άλλο, φτάνει να μην είναι
ο φόβος που σ’ το γυρίζει.
Εγώ δε μιλώ ούτε για εκδίκηση ούτε για συγγνώμη•
η λησμονιά είναι η μόνη εκδίκηση και η μοναδική συγγνώμη.
Το να κάνεις καλό στον εχθρό σου μπορεί να είναι πράξη
δικαιοσύνης και δεν είναι δύσκολο: να τον αγαπάς όμως,
δεν είναι πράξη ανθρώπου, είναι πράξη αγγέλου.
Κάνοντας καλό στον εχθρό σου, έχεις βρει τον καλύτερο
τρόπο να ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία σου.
Να μη μαζεύεις πλούτη εδώ στη γη,
γιατί τα πλούτη γεννούν την απραξία,
κι η απραξία την κατάθλιψη και την ανία.
Σκέψου ότι οι άλλοι είναι δίκαιοι, ή ότι θα μπορούσαν να
είναι και πως, αν αυτό δεν ισχύει, το λάθος δεν είναι δικό σου.
Ο Θεός είναι πιο γενναιόδωρος από τους ανθρώπους, και
θα τους προσμετρήσει με άλλα μέτρα.
Δώσε τα άγια στα σκυλιά και ρίξε τα μαργαριτάρια σου
στους χοίρους• αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις.
Ψάχνε, μόνο για να ‘χεις τη χαρά να ψάχνεις και όχι για τη
χαρά να βρίσκεις…
Η πύλη είναι εκείνη που διαλέγει, όχι ο άνθρωπος.
Μην κρίνεις το δέντρο από τους καρπούς του
ούτε τον άνθρωπο από τα έργα του•
μπορούσαν να ‘ναι και καλύτερα ή χειρότερα.
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο
χτίζονται, όμως το χρέος μας είναι να χτίζουμε σα να
‘τανε η άμμος πέτρα…
Ευτυχισμένος όποιος είναι φτωχός δίχως πίκρα και όποιος
είναι πλούσιος δίχως αλαζονεία.
Ευτυχισμένοι οι γενναίοι, αυτοί που δέχονται με τον ίδιο
τρόπο τη συμφορά ή τις δάφνες.
Ευτυχισμένοι όσοι συγκρατούν στη μνήμη τους λόγια του
Βιργιλίου ή του Χριστού,
γιατί τα λόγια αυτά θα φωτίζουν τη ζωή τους.
Ευτυχισμένοι όσοι αγαπιούνται κι όσοι αγαπούν κι όσοι
μπορούν να ξεπεράσουν την αγάπη.
Ευτυχισμένοι οι ευτυχείς.
Μετάφραση: Δ.Καλοκύρης
Πηγή: Το εγκώμιο της σκιάς (Elogio de la sobra, 1969),Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα,Εισαγωγή, ανθολόγηση, μετάφραση, σημειώσεις: Δ. Καλοκύρης,εκδόσεις Πατάκη
Ευτυχία- ΕΡΜΑΝ ΕΣΕ
Όσο την ευτυχία κυνηγάς,
Δεν είσαι ώριμος να ευτυχήσεις.
Κι ας έχεις όσα αγαπάς.
Όσο για όσα έχασες παραπονιέσαι
Και στόχους έχεις και δεν βρίσκεις γαλήνη,
Ακόμη δεν ξέρεις τι είναι ειρήνη.
Μόνο όταν κάθε επιθυμία απαρνηθείς,
Μήτε σκοπό μήτε και επιθυμία γνωρίζεις,
Την ευτυχία δεν θα την ονοματίζεις.
Τότε δεν φτάνει των γεγονότων
η ροή στην καρδιά σου,
κι η ψυχή σου ηρεμεί.
Μετάφραση: Σμάρω Τάση
Πηγή: Ποιήματα,Έρμαν Έσσε, Εκδόσεις Διώνη,Ποίηση
Η ευτυχία που κρύβω...- ΖΟΡΖ ΝΤΙΑΜΕΛ
Η ευτυχία η λατρευτή που κρύβω
στα χέρια μου τα δυο τα συσπασμένα
είναι,παράξενε αδελφέ μου, εκείνη
που δε μπορείς ποτέ να συχωρέσεις;
Ο έρωτας λες ναν' που με στοιχειώνει,
ναν' η γυναίκα,να'ναι το παιδί,
ή το τραγούδι τούτο που σα φλόγα
μέσα στην καταιγίδα διαρκεί;
Μην είν'το φύσημα που με τραβάει
προς της επαγγελίας μου τα βουνά,
ή τα συφοριασμένα ετούτα αχνάρια
που αφήνω μέσα στη χλωμή αμμουδιά;
Τι άλλο; Αδελφέ μου, μην το ξέρεις;
Ω φίλε μου, ω εσύ βαρύ φορτίο!
Εσύ πληγή που είσαι ζωντανεμένη
απάνω στο πλευρό κάθε χαράς!
Αγαπητή, σκληρή ψυχή μου, πες μου
απ'τους μαρτύρους συ πιο διαλεχτή:
Για ν'αξιωθώ με το χαμόγελό σου
δίχωε καν άρνηση να φωτιστώ,
τι θα' πρεπε για σε να θυσιάσω;
Μην πρέπει ακέριο μου τον εαυτό,
μπρος στο κατώφλι σου σαν ελαφίνα
να φέρω με σφαγμένο το λαιμό;
Μετάφραση: Νίκος Στρατάκης
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
Ευτυχία-ΑΝΡΙ ΝΤΕ ΡΕΝΙΕ
Αν θέλεις να'σαι ευτυχής, στο διάβα όταν σ'αγγίξει
μην κόβεις το τριαντάφυλλο, στο χέρι σου που απλώνει.
Νεκρό είναι το άνθος από πριν μόλις που έχει ανοίξει
κι ακόμη όταν η σάρκα του θείο αίμα φανερώνει.
Μην εμποδίζεις το πουλί που σκίζει τον αέρα.
Με βέλη και με ξόβεργες να μην το κυνηγάς,
η σκιά του ας είν' στα μάτια σου, αρκετή ως πάει πέρα,
στον ουρανό που πέταξε διόλου μην το κοιτάς.
Την που σου λέει: "Έλα",φωνή, να μην τον αγροικάς
ή την κραυγή του ποταμού, ή το ρυάκι που καλεί σε.
Κάλλιο χαλίκια όχι ακριβές πέτρες να προτιμάς.
Την ηχώ ρώτα,και δίσταζε στο σταυροδρόμι αν είσαι.
Πρόσεξε... μην ντυθείς ποτέ με φανταγμένο χρώμα
που σαν το βλέπουν τρίζουνε τα δόντια οι φθονεροί.
Απ'τις σκηνές, το μάρμαρο των παλατιών ακόμα,
κάνει τον ύπνο σου όλβιο το ξύπνημα αλαφρύ.
Το γέλιο σαν τα δάκρυα, κάνει ρυτίδες ίδια.
Ακόμη,να μην πεις ποτέ: Λέγε,συχνά,Αρκετά...
Η ευτυχία είναι θεός που έχει τα χέια του άδεια
και τη Ζωή με τα κλειστά τα μάτια του κοιτά.
Μετάφραση: Νίκος Στρατάκης
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
Το παλάτι της ευτυχίας- ΕΖΕΝΙΟ ΝΤΕ ΚΑΣΤΡΟ
Όνειρον είδα κ' ήμουνα του έρωτα παλαδίνος,
που μες στις νύχτες κάλπαζα πάνω σε μαύρον άτι,
μες σε κοιλάδες έρημες,βουβές και στοιχειωμένες,
της Ευτυχίας το μαγικό γυρεύοντας παλάτι.
Απόκανα, λιγοθυμώ και πάω να πέσω χάμου.
Η αρματωσιά μου χάλασε κ' έσπασε το σπαθί μου...
Και να που ξάφνου, αέρινο, παράξενο κι ωραίο,
το μαγικόν επρόβαλε παλάτι απέναντί μου.
Χτυπώ την πόρτα δυνατά και ξεφωνίζω: Ανοίχτε!
Ο Τυχοδιώχτης είμ'εγώ κι ο Αποκληρωμένος...
Πόρτες χρυσές ανοίξετε, γιατ' είμαι πεθαμένος!
Με γδούπο ανοίξαν οι χρυσές πόρτες και μπήκα μέσα
κ' έτρεξα εδώ κ' έτρεξα κει κ' έτρεξα πάνου-κάτου,
μα είδα σκοτάδια μοναχά και σιωπή Θανάτου!
Μετάφραση: Κώστας Ουράνης
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
Ω, πόσο ευτυχισμένος- ΖΟΑΟ ΝΤΕ ΝΤΕΟΥΣ
Ω, πόσο ευτυχισμένος, χαρούμενος κ' ευχαριστημένος
θα ζήσει ο άνθρωπος εκείνος,που μιαν ημέρα
θα νιώσει την καρδιά του να χτυπάει πάνω στο στήθος του
και που,σε μαγευτικήν αγωνία,
βλέποντας να λιγοθυμάν τα μάτια σου
όπως λιγοθυμάει στον ουρανό το φως της ημέρας,
διασχίζοντας πάνω στα φτερά της ευτυχίας
τα σύνορα της απερίγραπτης έκστασης,
αγκαλιασμένος μ'εσένα, θα πετάξει
προς όπου όλα είναι Ωραία και Σταθερά!
Μετάφραση: Κώστας Ουράνης
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
Στιγμή ευτυχίας- ΕΡΙΚ ΛΙΝΤΟΡΜ
Ναν'τάχα αλήθεια πως βαστώ στην αγκαλιά μου ένα μωρό;
και στη ματιά του καθρεφτίζετ' η ματιά μου;
Πώς στο κανάλι τα νερά κυλούν καθάρια και λαμπρά;
κι αλήθεια είν' τούτη η ζεστή γη κι οι καταγάλανοι ουρανοί;
Ποιαν ώρα;μέρα; μήνα ποιον; και πώς; και πού του κόσμου;
ποια να'μαι γω; πώς να με λεν; κι ο άγγελός μου;
Πούθες μου βγήκες, γελαντζή, κι ήρθες σε μένανε γραμμή,
ιερό κουκλί μου στρουμπουλό, με το τσουλούφι το ξανθό;
Ζω τη ζωή! Νιώθω τη γης κάτ' απ' τα δυο μου πόδια.
Μέσα στην πάλη την τραχιά μου αναγεννήθηκε η καρδιά,
αλήθεια, πάει τόσος καιρός,χίλιες χιλιάδες χρόνια,
που ζούσα μες στην προσμονή μόνο για τούτη τη στιγμή!
Μετάφραση: Νίτσα Παπαζαχαρίου
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
Η ευτυχία- ΝΤΟΡΙΑ ΣΑΦΙΚ
Υπήρχε τάχατες
Πριν από σε
Η ευτυχία;
Υπάρχει τάχατες
Χωρίς εσέ
Η ευτυχία;
Ή μήπως τάχατες
Μόνο για μας
Δημιουργήθηκε;
Μετάφραση: Μαν.Γιαλουράκη
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
Ένα τραγούδι γνήσιας ευτυχίας-LI TAΪ-PO
Το φόρεμά της ένα σύννεφο, ένας ανθός το πρόσωπό της,
το μπαλκόνι της λάμποντας με τις πρώτες δροσοσταλίδες
είναι τάχα κορφή κάποιου σμαράγδινου βουνού
η φεγγαρόλουστη σκεπή του Παραδείσου;
Είναι το σπάνιο άρωμα που φτάνει από το μαγεμένο λόφο
και σκορπά την πάχνη από τα λούλουδα
και της καρδιάς τη λεπτή καταχνιά΄
τέτοια ομορφιά δεν ξανάδανε ποτέ τα Παλάτια της Κίνας,
μέσα στα πέπλα της πιο ανάλαφρη κι από το χελιδόνι.
Και τώρα συντροφικά, η αγαπημένη του και τα λουλούδια,
δροσίζουν για πάντα την καρδιά του Αυτοκράτορα,
καθώς ακούει τ’ αγέρι να στενάζει μέσα στα κλαριά,
και καμαρώνει του κορμιού της το λύγισμα
στο μυρωμένο κιόσκι.
Μετάφραση: Αμαλία Τσακνιά
Πηγή: κινέζικη ποίηση, Πλέθρον,Αθήνα 1982
Ευτυχία- ΝΤΙΕΓΚΟ ΒΑΛΕΡΙ
Στη ζωή μου, μια εποχή 'ταν κ'ένας τόπος
που σ'είδα καταπρόσωπο,ευτυχία!
Της άρρωστης, βασανισμένης μάνας μου,
είχες την πονεμένην,αγνήν όψη.
Με φίλησες. Θαρρώ,το πρώτο εκείνο
φιλί σου,ακόμα καίει το μέτωπό μου
και κάθε μου άλλη γλύκα την πικραίνει.
Ύστερα, ήρθε η εποχή,που κατοικούσες
στου ορίζοντα το βάθος, στους γαλάζιους
και στους ξανθούς τους πεδινούς μου λόφους:
και μ' αρκούσε την αγκαλιά ν' ανοίγω
σα φτωχός άγιος,για να σε κρατήσω
από μακριά, έτσι,ολάκερη απλωμένη
στο παιδικό μου στήθος... Κ' ήρθεν η ώρα
που ένιωσα ότι μου λείπεις: μια ζεστή ώρα
της άνοιξης,που όλα στον κόσμο ανθούσαν
και τόση χαρά υπήρχε,που μπορούσες
να τη δρέψεις παντού και να την κλείσεις
μες στην καρδιά σου που,όμως,δε δυνόταν
τίποτα. Πιο άπληστα όλο σε ζητούσα
καλώντας σε με απελπισμένη αγάπη...
Κ' ήρθε ο έρωτας με τ'άπειρα τα μάτια
και τη βαθιά γυναίκια σάρκα,κ'ήρθε
με τα παιχνίδια του όλα,με τα δάκρυα,
τα θλιβερά του ψέματα,με δώρα
κ'εγκαταλείψεις. Όμως,που είχες πάει,
που είχες χαθεί,μικρή και τέλεια
ευτυχία μου, που'χα απ'του δρόμου ελπίσει
να βγεις κάθε γωνιά,ω ζητιανεμένη
σε φιλικές καρδιές,ω γυρεμένη
σε γη και σ'ουρανό! Ήσουν για πάντα
χαμένη, ήσουν για πάντα πιο χαμένη
κι από νεκρή μες στην αιώνια νύχτα.
Καιρός πάει από τότε! Κ' η ζωή σ'έχει
τώρα,πάλι,στο σπίτι μου οδηγήσει
σαν τον μαρτιάτικο άνεμο,που φέρνει
το πράσινο στα δέντρα. Μες στο σπίτι,
στο θλιμμένο αυτό σπίτι, σκάει το γέλιο
μικρού παιδιού: το γέλιο σου τέτοιο ήταν
του αλλοτινού καιρού,το άπειρο δώρο
του Θεού. Μα η τέλεια μέρα που θα σ'έχω
μες στην καρδιά μου ολάκερη,όπως τότε,
θα' ρθεί. Κ' ίσως να δει, όταν θ'ανταμώσω
το αγκάλιασμα της μάνας μου, πως δίχως
να κοιμηθεί, ΕΚΕΙ μ'είχε ακαρτερήσει.
Μετάφραση: Άρης Δικταίος
Πηγή: Ποιητική Ανθολογία Κλέωνος Παράσχου
Έρευνα- Επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
Η αναδημοσίευση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού ιστότοπου ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ επιτρέπεται ΜΟΝΟ με την παράθεση πηγής και ενεργού συνδέσμου (link).
