25 Ιουλίου 1943. Ημέρα σφαγής κι εκτέλεσης 152 αθώων θυμάτων στο χωριό Μουσιωτίτσα στα Ιωάννινα. Ο δάσκαλος Χρήστος Αναγνώστου ,που μέσα στους σημαδεμένους από την τραγωδία μετρά και τον πατέρα του, έγραψε 16 χαϊκού για την ημέρα μνήμης. Με μεγάλη συγκίνηση σας τα παρουσιάζω, μαζί με το σημείωμά του.
Χαϊκού μνήμης-ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ
Το χαϊκού , που στα ιαπωνικά σημαίνει αστείος στίχος, είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Αποτελείται από 3 στίχους με λέξεις 5 συλλαβών ο πρώτος και ο τρίτος και 7 ο μεσαίος (5,7,5),δηλαδή 17 συνολικά συλλαβές. Αποτελεί τη πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. Επειδή οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν την ολότητα μιας στιγμιαίας εμπειρίας, ο ποιητής του χαϊκού περιγράφει νοερά μια ιδέα, αφήνοντας έτσι τη φαντασία του αναγνώστη να τη συμπληρώσει όπως εκείνος νομίζει. Παραδοσιακά ένα ποίημα χαϊκού πρέπει να διαρκεί και να διαβάζεται όσο κρατάει μια αναπνοή.
Γνώρισα για πρώτη φορά αυτή τη μορφή ποίησης από τον μεγάλο δάσκαλο - καθηγητή μου τον Νικηφόρο Καχριμάνη . Ο ίδιος έγραψε πάνω από 2.000 χαϊκού, μια σημαντική κληρονομιά σε ποιότητα και ποσότητα. Διαβάζοντας τα χαϊκού του Καχριμάνη μπορεί εύκολα να διακρίνεις το υψιπετές ύφος και περιεχόμενο, που θυμίζουν Κάλβο.
Ο ίδιος στην εισαγωγή της πρώτης του με χαϊκού ανέκδοτης συλλογής που έχει τίτλο 365+1 χαϊκού "καθ' έκαστην ημέραν" αναφέρει. " Τα 365 +1 χαϊκού δεν έχουν "τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα" της γιαπωνέζικης-σχετικής-γραφής, εκφράζουν σκέψεις, απόψεις, προβληματισμούς, αναζητήσεις, διαπορήσεις από το σύγχρονο κοινωνικό περίγυρο και ακόμα ιχνογραφούν, αποτυπώνουν κάποιες εντυπώσεις από το φυσικό χώρο της χώρας μας, απεικονίζουν με της γραφίδας τη γλώσσα, τη γλωσσική έκφραση, μεταγράφουν την οπτική-ζωντανή - γλώσσα του "εν τη φύσει καλού", τις διάσπαρτες ομορφιές, οράματα, ακούσματα, γίνονται κατά κάποιον τρόπο καρτ-ποστάλ με τις ανάλογες λεζάντες..... "
Τα" χαϊκού μνήμης", τα οποία έγραψα σε στιγμές έντονης συγκινησιακής φόρτισης σε εκδηλώσεις μνήμης για τους 152 αδίκως εκτελεσθέντες συγχωριανούς μας από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, είναι αφιερωμένα στη μνήμη αυτών, στους χωριανούς που τα έζησαν και βρέθηκαν και αυτοί κοντά στο θάνατο και που για χρόνια φέρουν τα τραύματα στην ψυχή τους και τέλος στον πατέρα μου, που από τα 11 χρόνια του φέρει το σημάδι της σφαίρας στο μάγουλό του, για να θυμίζει σε όλους τις θηριωδίες των στρατευμάτων κατοχής στον άμαχο πληθυσμό.
Χρήστος Αναγνώστου
Χαϊκού μνήμης-ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ
Ιούλης μήνας,
αντί πανηγύρεως
η εκτέλεσις!!
Η Εντελβάις
το θάνατον σκόρπισεν
ωσάν θηρίον.
Δύο ξαδέρφια
χτυπιούνται από βόλι
νεκρός ο μικρός!
Βόλι θανάτου
τετράχρονο κτύπησε
στερώντας ζωή !
Μετσίτι τόπος,
παιδίου μαρτύριον
Νεκρανάστασις!
Έγνοια της βάβως
ψάχνει το αγγόνι της
τραυματισμένο.
Πύρινη μέρα
σαν χαλάζι τα βόλια
σπέρνουν σιωπή!
Μάνας φουστάνι
ασπίδα γενόμενο
σώζει παιδί της.
Το αίμα παιδιών
νέα Ηρωδειάδα
στη Μουσιωτίτσα !!
Σπιθάρι τόπος,
ποτισμένος με αίμα,
Αθανασίας!!
Ξεροπήγαδο!
Μαρτύρων αγλάισμα
της Μουσιωτίτσας!!
Αίμα αθώων,
στοίχειωμα των ανθρώπων
τότε και τώρα
Ψυχές αθώων
ζητάνε δικαίωση
πανανθρώπινη!
Ρίγανη, θρούμπι
ευωδίασμα μνήμης
αθώων ψυχών!!
Πέτρα και χώμα
αιώνιοι μάρτυρες
του μέγα κακού!
Χρέος Ανθρώπων,
Σπιθάρι προσκύνημα
το αιώνιο!
