1η Σεπτεμβρίου. Μπήκε το φθινόπωρο. Καλό μήνα σε όλους! Θα δούμε το ποίημα "Χινοπωριάτικος αγέρας" του Λάμπρου Πορφύρα. Ξαναθυμήθηκα με χαρά το έργο διαβάζοντας ένα σχολικό ανάγνωσμα μέσης εκπαίδευσης του 1930!
Χινοπωριάτικος αγέρας-ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ
Στα δέντρα, αγέρα, που' σμιγαν και φύλαγαν κρυμμένο
του δάσους το Θεό,
μ' άνοιξες πόρτες να περνώ και δρόμους να διαβαίνω
στον άγιο του ναό.
Σ' ακούω να τρέχεις τις νυχτιές στ' άτι σου καβαλάρης
κάτω από τα κλαδιά,
σ' ακούω στο μύλο να ζητάς μια λέξη να του πάρεις
απ' τη νεκρή καρδιά.
Κι αν, καβαλάρη, κουραστείς, δένεις στο δέντρο τ' άτι
κι αποκοιμιέσαι πια΄
τότε όσα δε μπορείς να πεις-κραυγή θυμούς γιομάτη-
τ' ακούω στη σιγαλιά.
Ακούω σ' αυτή τη σιγαλιά, το φύλλο που πεθαίνει,
του εντόμου τη βοή,
κι ακόμ' ακούω την Άνοιξη βαθιά στη γης να υφαίνει
ανθούς για τη ζωή.
1900
Πηγή: Νεοελληνικά αναγνώσματα δια τους μαθητάς της Ε' τάξεως των Γυμνασίων και Λυκείων, Εκδόσεις Καλοκάθη, 1930
