5 Σεπτεμβρίου, Διεθνής Ημέρα Φιλανθρωπίας. Η ημερομηνία του φευγιού της Μητέρας Τερέζας από τα εγκόσμια επιλέχθηκε για να μας θυμίζει την ενσυναίσθηση και την προσφορά προς τον συνάνθρωπο! Θα δούμε το ποίημα "Φιλανθρωπία" του Μιχάλη Λιαρούτσου. Για την κατ'ευφημισμό φιλανθρωπία !
Φιλανθρωπία! -ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΙΑΡΟΥΤΣΟΣ
«Είμαι φτωχός»
πρόλαβε και ψιθύρισε.
Η ξέπνοη φωνή του
μια μαχαιριά στην καρδιά.
Αναίσθητος
ξεπαγιασμένος.
Ο άλλος, ο σύντροφός του,
μόλις είχε διαβεί τον Αχέροντα.
Από μακριά, πολύ μακριά. Από τα βάθη.
Μέρες και μήνες.
Πορεία.
Για λίγο ψωμί. Για λίγη ζωή.
Φτάνοντας.
Το ποτάμι
ορμητικό, παγωμένο.
Χιόνια.
Ο άλλος δεν άντεξε. Πέθανε.
Κι αυτός;
«Είναι φτωχός».
Έτρεξε ο λαός.
Τον λυπήθηκε. Τον πήρε.
«Να μείνω. Μη με διώξετε.
Είμαι φτωχός. Φτωχός σας λέω».
Ήταν φτωχός!
Τι κοφτερό λεπίδι αυτό μπηγμένο στο στήθος!
Έτρεξε λυπημένος ο μικρός λαός.
Έτρεξε ξοπίσω και η φιλανθρωπία.
Των πλουσίων, των μεγαλοκυράδων η φιλανθρωπία.
Χόμπι και διασκέδαση κυρίως γι’ αυτές,
όταν, μάλιστα, έχουν περάσει τα χρόνια
και οι δυνάμεις δεν επαρκούν πια για άλλα.
Κότερα, σπορ αυτοκίνητα,
θαλασσινά παιχνίδια, άλογα,
ιππασία, μακρινά ταξίδια,
σαφάρι αφρικάνικο κυνήγι, άλλα.
Πραγματικά θαυμάσιο χόμπι
η φιλανθρωπία.
Δείχνεις άνθρωπος με αισθήματα.
Επιτέλους είναι και μια αφορμή
για επίδειξη.
Φιλανθρωπικές γιορτές,
φιλανθρωπικές εκδηλώσεις,
έξωμες τουαλέτες, κοσμήματα,
έρχονται και οι τηλεοράσεις,
οι ιδιόκτητες κυρίως,
αλλά και οι κρατικές,
δικές τους κι αυτές,
οι κάμερες στραμμένες συνέχεια
επάνω τους,
στις γυμνές πλάτες τους,
λίγο κυρτές, πλαδαρές,
ο πανδαμάτωρ χρόνος βλέπετε,
όμως οπωσδήποτε
αυτές οι δεξιώσεις, αυτές οι κάμερες,
αυτές οι επιδείξεις λάμψης, πλούτου,
εξώπλατων τουαλετών,
μισοντυμένων σαρκών και
…κοινωνικής συναντίληψης
γεμίσουν κενά, ικανοποιούν ματαιοδοξίες,
πιστοποιούν ότι ζούνε, υπάρχουνε
και θα συνεχίζουν να ζούνε.
Τυχερός
ο καημένος ο φτωχός.
Δε νομίζετε;
Πηγές: Ποιητική συλλογή "Τινά εκ των ένδον",Εκδόσεις Εντός,Καισαριανή 2006
& https://www.giortazei.gr
