Στις 3 Φεβρουαρίου 2004 μας αποχαιρέτησε ο ποιτής και δοκιμιογράφος Ζήσιμος Λορεντζάτος. θα δούμε ένα λυρικότατο ομοιοκατάληκτο ποίημά του. "Σωπαίνω"!
Σωπαίνω-ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ
Άγριες ανεμώνες και κοχύλια
Ψάρια με το θάνατο στα χείλια
Το μεγάλο πράσινο σμαράγδι
Θα το πιάσουμε στο παραγάδι
Στο βυθό που αράζουνε συντρίμμια
Τα καβούρια στρώνουνε κιλίμια
Η οχιά ψηλά στον ουρανό
Μπαίνει στον πρώτο κεραυνό
Με το σεργιάνι της οχιάς
Στη γλώσσα μπαίνει της φωτιάς
Κι η οχιά σφιχτά κουλουριασμένη
Στο δίσκο του ήλιου μέσα μπαίνει
Πηγή: Νεοελληνική ποιητική ανθολογία Παπύρου, Δύο Αιώνες Νεοελληνικής Ποίησης, Πάπυρος
