Το καλοκαίρι φεύγει...Οι καλοκαιρινοί έρωτες σβήνουν σαν σχήματα στην άμμο. Τι μένει απ'αυτούς; Ένα μήνυμα στον αγαπημένο του καλοκαιριού στέλνει η ποιήτρια Γιάννα Χριστοφή μέσα από το ποίημά της "Στο γέρμα"!
Στο γέρμα- ΓΙΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΦΗ
Ζυγίσαμε τους εαυτούς μας στην πλάστιγγα της ειλικρίνειας.
Γέμισες τις τσέπες σου με στρογγυλά θαλασσοβότσαλα,
γυαλιστερά κι όμορφα, σαν καλοειπωμένα λόγια.
Πάσκισες να κρύψεις την αδυναμία σου
κ'έκανες την ελαφρότη σου βαρύτερη.
Ό,τι και να πούμε είναι μάταιο,
σαν την παράκληση του μερμηγκιού
που νιώθει τον αφανισμό κάτ' απ'το στέργιο βήμα σου.
Αντίο.
Να με θυμάσαι.
Όταν θα κατεβαίνεις την πλαγιά
φορτωμένος τις αναμνήσεις του καλοκαιριού,
όταν ο ήλιος θα σου χρυσώνει το μέτωπο
μέσα στα κόκκινα δειλινά με τα γαλάζια χαμογέλια.
Να με θυμάσαι.
Όταν ξαπλωμένος κάτ' απ'την κληματαριά
θα νιώθεις να σε παιδεύει
ο μονότονος ρυθμός του μαγγανοπήγαδου
κι όταν θ'αντικρύζεις την καταστροφή
αγγίζοντας τα ξερόφυλλα που θ'αργοπεθαίνουν γύρω σου.
Να με θυμάσαι.
Όταν το χινοπωριάτικο τζίτζιφο
θα σε ποτίσει τη στυφή νοσταλγία
για το χαμό της κεχριμπαρένιας ρώγας.
Όμως μην κλάψεις.
Ποιο τ' όνομά του που ζητάει το θάνατο: δειλός!
ποιο τ'όνομά του που κλαίει πεθαίνοντας: άναντρος!
Μην κλάψεις...
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Ναυτίλος
