Στις 3 Νοεμβρίου 1895 γεννήθηκε η ποιήτρια και φιλόλογος Δώρα Μοάτσου-Βάρναλη, σύζυγος του μεγάλου μας ποιητή. Ίσως η βαριά σκιά του ογκόλιθου Κώστα Βάρναλη, ν'αδίκησε το έργο της. Τα ποιήματά της ωστόσο ήταν απτά στον καθένα,άκρως ρεαλιστικά και συγχρόνως γεμάτα συναίσθημα. Θα δούμε το ποίημά της "Σε παρθεναγωγείο του παλιού καιρού". Μοναξιά,στέρηση, ρομαντισμός, ερωτικά απωθημένα κι ο χρόνος που δεν κυλάει αποτυπώνονται εύστοχα σ'αυτό το αξιόλογο ποίημα. Βαγόνι του παρελθόντος αυτό το κομμάτι της εκπαίδευσης, που ευτυχώς εγκαταλείφθηκε...
Σε παρθεναγωγείο του παλιού καιρού-ΔΩΡΑ ΜΟΑΤΣΟΥ-ΒΑΡΝΑΛΗ
Όξω χιονίζει , κ'είναι πέντε η ώρα...
Άναψαν μέσ'στο διάδρομο το γκάζι.
Εδώ μέσα η ζωή μας όλων μοιάζει
σαν έξω από τον τόπο κι απ' τη χώρα.
Παρθένες,καρτεράμε τ'άξια δώρα
ναρθούνε σ'όλες όπως μας ταιριάζει.
Τα βράδια την ψυχή μας την ταράζει
της ηδονής η αναμονή κι η γνώρα.
Τι νάναι της αγάπης το μυστήριο;
Και το κορμί μου τρέμει με τη σκέψη
και το μυαλό δε θέλει να δουλέψει
και γίνεται σωστό βασανιστήριο.
Δε θα βρεθεί κανείς να με κυττάξει;
Μέσ'σ'ένα χρόνο κλείνω τα δεκάξη.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Σκέψεις-έρευνα: Αγγελική Καραπάνου
