Σαν σήμερα, στις 3 Φεβρουαρίου 2004 έφυγε ο λογοτέχνης και κριτικός λογοτεχνίας Ζήσιμος Λορεντζάτος. Θα δούμε κάποια αποσπάσματα από την ποιητική του συλλογή "Μικρά Σύρτις" .
Μικρά Σύρτις (Αποσπάσματα)-ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ
Εδώ στο κοκκινόχωμα με το έρμο πεύκο
Στο πέτρινο βουνό που το μουλάρι βοσκάει την ανηφόρα
Και το θυμάρι πετάει την κάφτρα του στο πρώτο τίναγμα τής άνοιξης
Μια μοίρα δοκιμάζω μαγικά στραμμένη
Μέσα στον κόσμο τού πολέμου και τής αναρχίας
Προς τη Μεγάλη Ενότητα που συνοψίζουν
Σε τούτη την αφετηρία τής πατρικής μου γης
Λίγοι φελλοί κατράμι σάπια ροκανίδια
Μια τράτα που τραβούν λοξοί ψαράδες
Ένα νησί θεονήστικο από συννεφιά
********************************
Με ανθρώπους που πασχίζουν θ'απομείνω
Άνθρωπος μικρής τροχιάς με δύσκολο ριζικό
Που στρέψανε το ρέμα του και το ποτάμι στάθη
Και το Στοιχειό τού ποταμού πετάχτηκε στην άκρη
Άνθρωπος μικρής τροχιάς με δύσκολο ριζικό
Μέσα στο ξένο κατασκεύασμα τής ιστορίας
Με σπίτι για το σώμα του αλλά δίχως σπίτι
Ένας που μέγαρα είχεν άλλοτες και μαρμαρένιες προκυμαίες
Με πλήθη που κατέβαιναν από νωρίς αδειάζοντας την πόλη
Να προβοδίσουν μετ'ελπίδος λέει και ολοφυρμών
Οι μεν εταίρους οι δε υιέας. Και τούτοι παραβγαίναν ώς την Αίγινα
Σαν καρποφόρα που τα γέλασαν καλοκαιριά
Μεγίστη ελπίδι τών μελλόντων προς τα υπάρχοντα
Το τέλος τους γράφτηκε αργότερα στις Συρακούσες
Το άλογο που τούς κράταγε φίδια καλλιγωμένο
Δρασκέλησε μια νύχτα τ'ουρανού τις πλάκες
Και από οίας λαμπρότητος ες οίαν τελευτήν
Κατάντησαν
Πηγή: Νεοελληνική Ποιητική Ανθολογία Παπύρου,Δύο Αιώνες Νεοελληνικής Ποίησης,1995
