Σαν σήμερα, στις 11 Μαΐου 1854 φεύγει ο ποιητής Δημοσθένης Βαλαβάνης σε ηλικία μόλις 25 ετών. Με μια ζωή γεμάτη στερήσεις, κατάφερε να φοιτήσει στην Ιατρική σχολή και να αποδημήσει όμως , λίγο πριν πάρει το πτυχίο του. Η μελαγχολία διατρέχει τα λιγοστά του ποιήματα που έχουν περισωθεί. Θα δούμε το ποίημά του "Μία μου απόκρισις"!
Μία μου απόκρισις- ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ
Αν ονειρεύθης άγγελον ποτέ μελαγχολίας,
αν ν'ατενίσεις οφθαλμούς σού έτυχε δορκάδας,
γλυκύ να έχουν λάγκευμα της πρωινής Πλειάδος,
εκείνη φέρει την μορφήν αυτής της οπτασίας.
Γελά και παίζει μ'όνειρα του λυκαυγούς ακόμα.
Τα χείλη της μειδίαμα χρυσώνει γοητείας .
εάν την βάφει μαγική βαφή μελαγχολίας,
προς κόσμον της ευρύτερον ίσως πλανά το όμμα.
Λούουν το ρόδον της αυγής αι πρωιναί ακτίνες,
όπου η μάγισσ' άνοιξις την νύκτα το υφαίνει .
ιδού πλην ο μεσημβρινός κ'εξαίφνης το μαραίνει,
μόν' αι απάται δεν γερνούν, του βίου αι σειρήνες.
Και η ζωή μας ύφασμα ονείρου και χιμαίρας,
ψυχρά ως αντανάκλασις ακτίνας τεθλασμένης,
ημελημένον δώρημα τυχαίας ειμαρμένης,
αλλού φαντασιοσκοπεί στιγμές εντελεστέρας.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη,Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα,1979
