Σαν σήμερα,το 2017, έφυγε η ποιήτρια Νατάσα Χατζιδάκι. Αρκετά ποιήματά της είναι εμπνευσμένα από πίνακες κι οι εικόνες τους ...μιλάνε!
Κοιτάζοντας πίνακες ζωγράφων της Αναγέννησης-ΝΑΤΑΣΑ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ
Το πιο μεσαιωνικό τοπίο
μέσα στο έκθαμβο της Αναγέννησης υπάρχει
γεμάτο τροχιές και κουρελιασμένες μαύρες σημαίες
καταφύγια πτωμάτων με τη νίκη της πανούκλας χαραγμένη.
Λεπρούς με δεμένα στουπιά
στα άκρα και στο βδελυρό τους κεφάλι, άωρο.
Συστάδες ανθρώπων πού μεταναστεύουν
με ημιθανή μωρά
ραμμένα στα ράκη τους.
Φωτιές οπού πανέμορφες μάγισσες αλαλάζοντας
μεταναστεύουν, αγνοώντας το τοπίο.
Και το τοπίο πού έρχεται μπροστά τους
εγκαταλείπει στα διάτρητα πόδια τους
τα θλιβερά σφάγια
των τελευταίων επεξεργαστών δέρματος.
Σύροντας και παρατείνοντας την αχρηστία τους,
στις αναπαραγωγικές φωλεές
των υφαντουργών μετάξης
λίγο μετά την αποκοπή των αντιχείρων.
Το πιο μεσαιωνικό τοπίο τέλος δεν έχει.
Ακόμη κι αν ψευδαισθησιακά
σ' ένα άκρο υφάσματος
γυαλιστερό σηκώνει το κεφάλι του
ένα δεντράκι της Αναγέννησης.
Στη θάλασσα της Αναγέννησης μάλλον θα πέσει
στο ποτάμι πού διασχίζει ήρεμο
μια Πόλη του Εικοστού Αιώνα.
Μια Πόλη Αράχνη.
Πηγές: http://www.poiein.gr
& https://el.wikipedia.org
