Ένα συγκλονιστικό ποίημα θα δούμε σήμερα. Το πνεύμα του καλοκαιριού μιλάει κι οι άνθρωποι πρέπει να το ακούσουν..."Κατευόδιο" της Κατίνας Μέτσιου! Δραματικά επίκαιρο!
Κατευόδιο-ΚΑΤΙΝΑ ΜΕΤΣΙΟΥ
Έχουμε όλο το καλοκαίρι μπροστά μας.
Ηλιοκαμένη πολιτεία και σάρκα λιγοστή.
Κοιτάς τις πεδιάδες που φόρεσαν καπέλα ψάθινα
μα ο ναυαγοσώστης ήλιος
δεν έσωσε ποτέ κανέναν.
Στους κορμούς των δέντρων οι ναυαγοί
γράφουν τώρα την ιστορία τους.
« Ήμουν στέγη στο πατρικό σου σπίτι.
Οι άνθρωποι έλιωσαν,
οι τοίχοι πέταξαν
και απέμεινα να αιωρούμαι.
Άστεγη στέγη τώρα,
κρυφοκοιτάζω στα μάτια σου
τη θλίψη που δεν βλέπεις.»
«Ήμουν το φύσημα του αέρα
στις ξυπόλητες πατούσες σου.
Με έστησες στον τοίχο ένα βράδυ
και με ξέκανες.
Έμαθες να φοράς παπούτσια
ακόμα και στις σκέψεις σου
γιατί κουράστηκες να κυνηγάς
τα όνειρα και την σκιά σου.»
«Είμαστε οι γλάστρες
που πότιζε η μάνα σου.
Την αγαπούσες έλεγες
μα το χώμα μας τώρα ξερό
και τα λουλούδια μας από καιρό
'γιναν μοιρολόγια στους τάφους.
Εμείς δεν μπορούμε πια
ούτε να κλάψουμε για σένα.»
« Είμαι το καλοκαίρι»… λέει το καλοκαίρι.
Ο πιο πικρός ναυαγός από όλους.
«Ξενύχτησα με τις αγάπες σου
μα έπρεπε να τις ξεχνάω το πρωί.
Γιατί η αγάπη είναι μουντζούρα
κι όλοι θέλουν ένα καλοκαίρι
αψεγάδιαστο.
Κατάσαρκα σου έδωσα την ηδονή
μα δεν μπόρεσες πίσω να μου δώσεις
ούτε ένα αντίο.»
Στους κορμούς των δέντρων ανάποδα
διαβάζεις την μοίρα σου.
Έχουμε όλο τον θάνατο μπροστά μας.
Πηγή: Το τίποτα που πλέει ευτυχισμένο,Φίλντισι,2020
