Σαν σήμερα, στις 5 Μαΐου 1941, η Ιθάκη καταλαμβάνεται από τους Ιταλούς. Για το νησί-σύμβολο θα δούμε ένα ξεχωριστό ποίημα - διάλογο με τον μυθικό Οδυσσέα! Θα μπορούσε να είναι μια συνομιλία και με καθέναν από μας που τραβά για το ταξίδι της ζωής... Θ' απολαύσουμε την Ιθάκη της Έφης Αιλιανού!
Ιθάκη-ΕΦΗ ΑΙΛΙΑΝΟΥ
Μακρύς δεν ήταν κι άσωστος ο δρόμος.
μα ,έτσι βαθιά που επλάτυνε η ψυχή σου
με τους ανέμους, τα στοιχειά, και τις αγάπες,
τι να την κάνεις, τώρα πια, λέω, την Ιθάκη.
Κι αν ήρθες, για να φύγεις είναι πάλι.
Μια άλλη κανάκευες βαθιά σου Ιθάκη
που τώρα έχει ανεπίστροφα βουλιάξει...
Τι να' γινε η ορμή και τα φτερά σου
κ' εκείνη η εξαίσια λάμψη των ονείρων
που αχνόφεγγε στου γυρισμού το δρόμο!...
Το βλέπεις τώρα πια πως δεν υπάρχει
μήτε γυναίκα, μήτε γιος, μήτε συντρόφοι.
Όλα, καπνός που σβήνει στον αιθέρα.
Κάλλιο κ' εσύ να βούλιαζες μαζί της.
τι αιώνια τώρα πια θε ν' αρμενίζεις
στο πέλαο της πίκρας το αφρισμένο:
Δεν έχει άλλη φυγή για σε, Οδυσσέα.
Ένας μονάχα ο γυρισμός: στο χώμα.
Πηγή: Ποιητική ανθολογία άγκυρας της νέας ελληνικής γενιάς,1971
