Στις 6 Αυγούστου 2014,φεύγει ο ποιητής Βύρων Λεοντάρης. Στο ποίημά του "Ζωή-χωρίς να ζούμε", μια πικρή οπτική του βίου, ένα ταρακούνημα στον σύγχρονο άνθρωπο, για όσα πολλές φορές περνούν από μπροστά του σαν εικόνες απ'το παράθυρο του αυτοκινήτου,όταν ταξιδεύει. Γι'αυτόν που ζει χωρίς να αισθάνεται...
Ζωή – χωρίς να ζούμε -ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ
“Τόσα φιλιά- μα δίχως χείλη/ τόσες αφές- μα δίχως χέρια
τόσοι φρουροί- μα δίχως πύλη/ τόσες ειδήσεις- δίχως περιστέρια
τόσοι αγώνες- δίχως μάχη/ τόσες μαγείες- δίχως θάμα.
Κρυφά θα φύγει δίχως να ‘χει/ αφήσει ούτε ένα ίχνος η γενιά μας…
Έρωτας- δίχως ν’ αγαπάμε./ Ζωή- χωρίς ποτέ να ζούμε.
Έλα λοιπόν κι απόψε, ας πάμε/ να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε.
Τι μπέρδεμα η ζωή μας, τι ιστορία…/- Σάμπως να υπάρχει πια Ιστορία
δική σου ή άλλη… Τι σκαλίζεις/ τα σπλάχνα του ραδιοφώνου;
Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε γίνει/ σάπια βροχή και τιποτένια.
Ξύσε το λούστρο των νυχιών σου,/ το ρίμελ, το make up και μίλησέ μου.
-Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,/ ανίατα μεσοπόλεμος… Ας πάμε
λοιπόν κι απόψε, ας πάμε πάλι κάπου/ να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…”
Ποιητική συλλογή Ψυχοστασία (1972)
Πηγές: https://tokoskino.me
& http://www.biblionet.gr
