Στις 29 Σεπτεμβρίου 1952, έφυγε ο ποιητής κι ακαδημαϊκός Σωτήρης Σκίπης. Θα γνωρίσουμε το υπέροχο ποίημά του "Αρλεκίνοι"! Ο ποιητής μελαγχολεί για όλους αυτούς που υπηρετούν τον κόσμο των ιδεών και βρίσκονται στο περιθώριο της ζωής...
Αρλεκίνοι -ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΚΙΠΗΣ
Προγόνων αμαρτίες στους ώμους φέρνουμε ΄
την κάθε μας ενέργεια η καλοσύνη
από παιδιά σα Λάμια μας ερούφηξεν
είμαστ' εμείς οι αρλεκίνοι.
Και μεθυσμένοι απ' το κρασί των στίχων μας,
πιστέψαμε στη θείαν αποστολή μας,
εκλείσαμε σ'ένα κλουβί τα νιάτα μας
και πάει και πάει η ζωή μας.
Οι κάποιοι θαυμαστές μας μισοπάλαβοι:
άρρωστοι νέοι κι υστερικές γυναίκες,
των ψευδαισθήσεών μας βασιλόπουλα
και βιβλικές Ρεβέκκες.
Πάντοτ' εμπρός για της ιδέας την άμυνα,
μα πίσω μας κοπάδι οι καιροσκόποι
κ' ύστερα; Πάλι δούλοι εμείς και θύματα
κι εκείνοι χαροκόποι.
Και στη φανταστική μας μέσα Κόλαση,
τι αν τους καρφώνουμε με τα καρφιά μας;
Τη γλώσσα τους μας δείχνουν και μας περγελούν
για την ανημποριά μας.
Γιατ' είν' εκείνοι νικητάδες της ζωής
Και της κρυφής κρεμάλας δήμιοι εκείνοι
κι ' είμαστ' εμείς της ψυχοπόνιας θύματα
κι' είμαστ' εμείς οι αρλεκίνοι...
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Ναυτίλος
& https://el.metapedia.org
