Στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 γεννήθηκε ο σπουδαίος μας ποιητής Λορέντζος Μαβίλης. Ένα άκρως ρομαντικό του ποίημα θα γνωρίσουμε σήμερα. Δηλώνει απερίφραστα πως δεν τον ενδιαφέρουν οι δάφνες της δόξας που μπορεί να κερδίσει ένας ποιητής. Η ζωή του νοηματοδοτείται μόνο από την ύπαρξη και το ενδιαφέρον της αγαπημένης του!
Αριστούργημα-ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ
Δε στέρνω εγώ 'ς αγώνα τους φτωχούς
Τους Στίχους μου,που δάφ [νες] δε γυρέυω΄
Αγάπη μου,αφ' της γης τους θησαυρούς
Το γέλοιο σου μονάχα εγώ ζηλεύω.
Και 'ς τους κρυφούς μου μέσα τους καημούς,
Που με μιαν τύχη άσπλαχνη παλεύω ΄
Τους ιλαρούς σου μόνον οφθαλμούς
Σαν δάση κ'ελπίδα μου αγναντεύω.
Και 'ς το γλυκό τους φως αφ' την καρδιά μου
Σα λουλουδάκια ανθίζουνε μικρά
Για σένα μοναχά τα ποιήματά μου.
Αγάπη μου,ελπίδα μου,χαρά μου,
Μου τα βραβεύει κάθε σου ματιά,
Κι ας μη γνωρίσει ο κόσμος τ'όνομά μου.
Πηγές: Τα σονέτα-Λορέντζος Μαβίλης,Έψιλον
& https://el.wikipedia.org
