Σαν σήμερα, στις 2 Φεβρουαρίου 1853, γεννιέται ο μεγάλος σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής. Θα δούμε ένα ποίημά του στο οποίο, κατά την προσφιλή του συνήθεια,στηλιτεύει τα ελαττώματα του Έλληνα κι ειδικά της αστικής κοινωνίας. Αξιοποιεί ένα συγκεκριμένο δίπολο. Δείχνει πρώτα τον Ρωμιό όπως εκείνος θέλει να φαντάζει στους άλλους.Μετά τον απογυμνώνει από το κοσμικό προσωπείο του "φαίνεσθαι" και τον παρουσιάζει όπως είναι στην πραγματικότητα, με την υπερβολή βέβαια της σάτιρας. Στο ποίημά του "Ήθη κι έθιμα ποικίλα εις αμφότερα τα φύλα",περνά γενεές δεκατέσσερις και τα δυο φύλα, ξεκινώντας από τους άντρες!
Ήθη κι έθιμα ποικίλα εις αμφότερα τα φύλα-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ
Ο ανήρ της πρωτευούσης και του έθνους ολοκλήρου
είναι πλήρης αισθημάτων και αγάπης διαπύρου.
Αγαπά πολύ την δόξαν, την κουβέντα,την πατρίδα,
την γυναίκα,τα παιδιά του, τον καυγά και την σταφίδα.
Αγαπά την ησυχία,το φαγί και το κοιμήσι,
και στην τεμπελιά προ πάντων από χρόνους έχει κλίση.
Αγαπά τας συναθροίσεις,τους Συλλόγους,την λιακάδα,
και ανάσκελα πεσμένος μεγαλύνει την Ελλάδα.
Η συζήτησις τον τρώγει,η πολιτική τον τρέφει,
από την βουλήν δεν λείπει κι αιωνίως έχει κέφι.
Είναι βίαιος,θυμώδης,ακατάσχετος,οργίλος,
αλλ'εξαίφνης του της βρέχουν και δεν βγάζει γρυ ο φίλος.
Είναι εύσπλαχνος εις άκρον,και πτωχός αν απαντήσει
με το ένα θα του δώσει,με το άλλο θα τον γδύσει.
Αγαπά για την πατρίδα και το αίμα του να χύνει΄
αλλ'ενόσω έχει αίμα ξεψυχά για την ειρήνη.
Είναι άκρον δημοκράτης και βασιλικός συνάμα,
αγαπά την κωμωδία,πλην λατρεύει και το δράμα.
Εν μια στιγμή συνάπτει αδιάσπαστον φιλίαν,
αλλ'αμέσως τα τσουγκρίζει με μεγάλην ευκολίαν.
Ζει με όνειρα και έχει γλυκυτάτην του ελπίδα
ως υπάλληλος και άπαξ να δουλεύσει την πατρίδα.
Εις τας εκλογάς το ρίχνει στο κρασί και στο τσιγάρο
και καθήκον του νομίζει να ψηφίσει τον κουμπάρο.
Της πατρίδας του νομίζει αδιάσειστον κρηπίδα
να εκδώσει μες στις τόσες και αυτός εφημερίδα.
Μ'ευκολίαν κάθε γλώσσα ομιλεί κι αποστηθίζει
τη δική του όμως γλώσσα βαθμηδόν ξεσυνηθίζει.
Τρέχει στας διαδηλώσεις με αισθήματα μεγάλα,
μα το αίσθημα τ'αφήνει και το βάζει στην τρεχάλα.
Πάσχει από νοσταλγίαν όταν είναι εις τα ξένα
κι όταν έλθει στην πατρίδα,βρίσκει όλα σιχαμένα.
Προς απάσας τας κυρίας έχει ευγενές το ήθος,
και ξυλοκοπεί κατ'οίκον την κυρίαν του συνήθως.
Είναι ξένος εις τα ήθη, εις τους τρόπους και στη σκέψη,
κι είναι τότε μόνον Έλλην,όταν πρόκειται να κλέψει.
Αι γυναίκες στην Ελλάδα και ιδίως στας Αθήνας
διαιρούνται εις κυρίας αφ'ενός και εις κουζίνας.
Αι κυρίαι κατά πρώτον είναι πλήρεις φαντασίας
φλυαρίας υπερμέτρου και πολλής ανοησίας.
Αι κουζίναι αφ'ετέρου στην κουβέντα δεν αντέχουν
αλλ'ευρίσκουν πυροσβέστες και εις έργον ευθύς τρέχουν.
Αι κυρίαι μας διαβάζουν γαλλικάς μυθιστορίας
και τσακώνονται συνήθως μ'όλας τας υπηρετρίας.
Αι κουζίναι αφ'ετέτου Ερωτόκριτον διαβάζουν,
και καμιά φορά τη σκούπα στην κυρία των τινάζουν.
Η κυρία για το σπίτι κάλπικο παρά δεν δίνει,
κι η κουζίνα εις το σπίτι,ό,τι εύρει δεν τ'αφήνει.
Όταν θα'βγει η κυρία στα εμπορικά πηγαίνει,
αλλά τότε και η δούλα τον εξάδελφο προσμένει.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Έρευνα-σκέψεις: Αγγελική Καραπάνου
