Παγκόσμια ημέρα Αλτσχάιμερ σήμερα και πρέπει να μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που "δεν θυμούνται"! Θα σας παρουσιάσω σήμερα ένα ποίημα που επαινέθηκε από την Ελληνική εταιρία Altzheimer,μπαίνοντας στο βιβλίο της εταιρίας ανάμεσα στα 10 καλύτερα και κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Μελοποιήθηκε από τον Χρήστο Γιαννόπουλο και κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2019 στο μουσικό άλμπουμ ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ ΜΗΤΕΡΑ, με τραγούδια αφιερωμένα στο πιο αγαπητό πρόσωπο στη ζωή του κάθε ανθρώπου,τη μάνα...Η Ελένη Μέη Ασημακοπούλου είναι μια εκπληκτική στιχουργός -ποιήτρια που έχει γράψει υπέροχα πράγματα για πληθώρα θεμάτων. Στο τραγούδι αυτό όμως είναι κάτι παραπάνω!Κάνει μια εξομολόγηση ψυχής για ένα θέμα που ζει καθημερινά με τη μητέρα της ,που είναι 93 ετών και έχει άνοια. Τα λόγια της στάζουν αίμα και λατρεία! Η υποβλητική μουσική του Χρήστου Γιαννόπουλου φωτίζει το θέμα. Τι να πούμε τώρα για την ερμηνεία της Ελένης Δήμου ; Ανήκει στη στόφα εκείνη των μεγάλων ερμηνευτριών που ό,τι και να τραγουδήσει μας πείθει απόλυτα πως το έχει ζήσει. Τη δύσκολη κατάσταση της άνοιας δεν την έχει ζήσει,αλλά η ερμηνεία της συγκλονίζει και καθηλώνει! Ας το ακούσουμε! ΑΝΟΙΑ ΤΟ ΕΙΠΑΝΕ!
Άνοια το είπανε
Ποίηση: ΕΛΕΝΗ ΜΕΗ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μουσική: ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ερμηνεία: ΕΛΕΝΗ ΔΗΜΟΥ
Σαν σε κοιτάζω ξέρω πως,δεν με αναγνωρίζεις
το παρελθόν με το παρόν με σύγχυση ορίζεις
Μες το μυαλό σου γίνονται χαμένες από χέρι
μάχες,που άγρια μπήγουν σου της λήθης το μαχαίρι.
Όταν τα μάτια τα ακουμπάς πάνω στο πρόσωπό μου
λογάς,ετούτο που κοιτώ,είναι κάτι δικό μου
κι αίφνης,ξανά μου χάνεσαι και πάλι τα σφαλίζεις
πάνω σε σύννεφα θολά με δίνες τριγυρίζεις.
Παιδί μωρό, τα χρόνια σου τα τωρινά σε θέλουν
κι οι ρόλοι αντιστραφήκανε σε όλα όσα μας μέλλουν
Ψάχνω να βρω την δύναμη εκείνη που κρατούσες
απ ' τα σαράντα χρόνια μου,έως που με γεννούσες..
Άνοια το ονόμασαν το άναστρο σκοτάδι
κάπου εκεί ανάμεσα γυρεύω ένα σου χάδι
Παρηγοριά να στέκομαι να σου κρατώ το χέρι
Ν'αναλογίζομαι συχνά ο χρόνος τι θα φέρει.
Στο αδειανό το βλέμμα σου ψάχνω να βρω εμένα
μα στην ψυχή σου μαίνονται κύματα αγριεμένα
Και στέκομαι αδύναμη εγώ να στα μερέψω
Για να φιλέψω το θεριό,πρέπει διπλά ν'αντέξω.
Άνοια το είπανε μ'ακούς;
μ'αυτό παλεύεις τώρα
Ατέλειωτη της λησμονιάς ξέφρενη κατηφόρα...
Μα μη φοβάσαι Μάνα μου,και ήρεμα κοιμήσου
Κι αν δεν θυμάσαι,εγώ είμ' εδώ.
Εγώ είμαι το Παιδί σου.
Πηγές: https://www.youtube.com
& https://www.giortazei.gr
