Θα δούμε το διήγημα της Σοφίας Τριανταφυλλίδου "Χορεύοντας μ' έναν άγγελο"!
Χορεύοντας μ' έναν άγγελο- ΣΟΦΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ
Μέναμε στην ίδια πολυκατοικία.
Ήσουν χορευτής.
Εγώ αεροσυνοδός.
Όταν γυρνούσα από τα ταξίδια μου, ήθελα να πατώ στέρεα στο έδαφος και έτσι συνήθως όταν σ' έβλεπα, απέφευγα να σε συναντήσω.
Μια μέρα δεν τα κατάφερα και με πρόλαβες στο ασανσέρ.
Εγώ κοιτούσα το κενό, το προτιμούσα από τα επίμονα μάτια σου.
Βγήκα πρώτη και εσύ με μια τέλεια χορευτική φιγούρα μου έκανες χώρο να περάσω.
Από την επόμενη μέρα πλέον συναντιόμασταν πολύ συχνά.
Έμαθα να ακολουθώ τα βήματά σου. Να στροβιλίζομαι στην αγκαλιά σου.
Εσύ ήσουν πολύ χαρούμενος για μένα που εξελισσόμουν μέρα με τη μέρα σε μια εξαιρετική χορεύτρια.
Μαζί σου έμαθα να πετώ πάλι στα ουράνια, όμως αυτή τη φορά εσύ με κρατούσες σφιχτά πολύ σφιχτά.
Μια μέρα έβαλες το μαύρο κουστούμι σου, αυτό που με τρόμαζε και μου είπες πως θα αργήσεις.
Αργότερα έμαθα πως στον ηλεκτρικό μια σφαίρα τρύπησε το σακάκι σου στο ύψος της καρδιάς.
Και τότε το νερό που τόσο με τρόμαζε υψώθηκε εντός μου, σαν μια τεράστια δεξαμενή που η στάθμη της ολοένα και ανέβαινε, μέχρι που άρχισε να με πνίγει.
Θυμήθηκα τα λόγια σου, πως κάποια στιγμή πρέπει τις χορευτικές φιγούρες μας να τις δοκιμάσω και χωρίς εσένα, και τότε πετάχτηκα έξω από την δεξαμενή σχεδόν μισοπνιγμένη.
Το βράδυ σ' ονειρεύτηκα να ανεβαίνεις σκαλιά, πολλά σκαλιά.
Κουραζόσουν και έπεφτες και πάλι ξαναπροσπαθούσες. Ώσπου στο τέλος τα κατάφερες και έφτασες μέχρι τα ουράνια.
Τότε γύρισες και μου είπες:
-«Θα σε περιμένω εδώ, όσο και αν χρειαστεί.»
