Τι γίνεται όταν οι ιστορίες των λογοτεχνικών ηρώων μπλέκονται με τις στιγμές των ανθρώπων της διπλανής πόρτας; Τι συμβαίνει όταν η βιβλιοθήκη γίνεται σημείο συνάντησης δυο ερωτευμένων ψυχών; Θα γνωρίσουμε το διήγημα του Χριστόφορου Τριάντη "Στη βιβλιοθήκη"!
Στη βιβλιοθήκη-ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Η Χριστίνα κι ο Δημήτρης ήταν εκπαιδευτικοί, και ήταν αυτό που λένε -κοινότοπα και λίγο χυδαία- παράνομο ζευγάρι. Το σχολείο ήταν το μοναδικό μέρος που μπορούσαν να βλέπονται. Όλες οι άλλες αστικές και ημιαστικές περιοχές ήταν αποκλεισμένες απ’ τα «φονικά» βλέμματα συζύγων, συναδέλφων και γνωστών.
Δεν ήταν η πλήξη και η μοναξιά που τους ένωσαν, αλλά ένα ερωτικό σκηνικό που επιλέγει μαγικά τους πρωταγωνιστές του και δεν ήταν κάτι συνηθισμένο (και επαναλαμβανόμενο), όπως απαιτούν και επιβάλλουν τέτοιες καταστάσεις.
Ο χώρος που μοιράζονταν σκέψεις, λέξεις και φιλιά ήταν η βιβλιοθήκη του σχολείου. Είχε εκατοντάδες βιβλία, αλλά μόνιμα «απόντες» μαθητές και καθηγητές. Ο γραπτός λόγος δεν έχει θέση σε σχολεία και ψυχές. Όταν δεν είχαν μάθημα, πήγαιναν στη βιβλιοθήκη. Υπήρχε και η απαραίτητη μυστικότητα.
Την φίλησε τρυφερά δίπλα στους τόμους με τα μυθιστορήματα της κλασικής λογοτεχνίας. Την κοίταξε στα μάτια και της είπε «Σαν να βγαίνουν απ’ τα βιβλία, οι ήρωες και οι συγγραφείς, για να μας κάνουν συντροφιά».
«Για ποιους λες;»
Πήρε κάποια βιβλία. «Να, η Άννα Καρένινα μάς χαμογελά. Ο Χέμινγουεϊ πίνει στην υγειά μας. Κι ο Στίβενσον μάς προσκαλεί για ένα ταξίδι στα νησιά της ψυχής μας. Λέξεις με δροσιά, άρωμα και φως».
Η Χριστίνα κράτησε στα χέρια της, το βιβλίο που είχε διαβάσει τόσες πολλές φορές, τις «Λευκές νύχτες», του Ντοστογιέφσκι. Το άνοιξε στην τελευταία σελίδα. «Αισθάνομαι ευλογημένη Δημήτρη. Είμαστε σαν τους ήρωες του έργου. Θα σου διαβάσω αυτήν την φράση και θα σου την αφιερώσω: Θεέ μου! Μια ολόκληρη στιγμή ευτυχίας! Μα τάχα αυτό δεν είναι αρκετό ακόμα και για μια ολόκληρη ανθρώπινη ζωή;»
Την αγκάλιασε, του φάνηκε ότι δάκρυσε. Σαν «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας», είναι οι συναντήσεις μας, της ψιθύρισε.
«Το αγαπημένο σου βιβλίο».
«Αγαπημένο βιβλίο κι εσύ η αγαπημένη μου, στην άκρη των λέξεων».
