Ένα πολύ όμορφο κείμενο ήρθε στα χέρια μου από τη Ζωή Προύσκα. Για την προσπάθεια να κολυμπήσουμε στη ζωή...."Σκέψεις"!
Σκέψεις- ΖΩΗ ΠΡΟΥΣΚΑ
"Αποφάσισα να ανοίξω το παράθυρο πάλι.Αν και έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά, αισθάνομαι ότι με κάθε προσπάθεια μου γίνεται ευκολότερο.Σαν ένα δωμάτιο που γεμίζει με καθαρό αέρα, ο αέρας αυτός εισπνέεται πιο εύκολα από τα πονεμένα μου πνευμόνια. Στην αρχή ομολογώ δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Μου είναι πρωτόγνωρο όλο αυτό και ακόμα το συνηθίζω. Δεν ήξερα καν ότι διέθετα αυτή τη δύναμη. Είναι όμως στα αλήθεια δύναμη; Ο φόβος πάντα με κυριεύει. Δε θέλω να πνιγώ. Ποιος όμως μπορεί να με βεβαιώσει ότι μπορώ να κολυμπήσω; Αν μου έδειχνε κάποιος τον τρόπο θα ήξερα ότι είμαι ασφαλής. Δεν θέλω το κύμα να με παρασύρει. Δεν θέλω όμως ούτε ένα σωσίβιο. Θα μάθω μόνη μου. Έτσι κι αλλιώς δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον εμπιστεύομαι τον εαυτό μου αρκετά. Και τα ρηχά νερά καλά είναι για αρχή μέχρι η αυτοπεποίθηση να με σπρώξει μόνη της στα βαθιά. Πρέπει για μια φορά να είμαι και εγώ θαρραλέα γιατί με έχει κουράσει ο φόβος. Λες να τα καταφέρω; Αν δεν τα καταφέρω τελικά τι θα γίνει; Θέλω να σε ακούσω να λες ότι δεν θα πνιγώ. Μόνο άμα το πεις εσύ θα το πιστέψω και όχι αν το πω εγώ.Γιατί πολλές φορές έχω πει ψέματα στον εαυτό μου, ενώ εσύ ποτέ.Έτσι θέλω να ελπίζω τουλάχιστον. Άρα βουτάω; Ναι και ας ελπίσουμε λοιπόν για το καλύτερο."
