Θα δούμε ένα διήγημα με ήρωα έναν Αρμένιο. Όπως λέει ο συγγραφέας του Χριστόφορος Τριάντης, αποτελεί φόρο τιμής στον αρμενικό λαό που αγωνίζεται. "Ο Αρμένιος, Αράμ Αμιριάν"!
Ο Αρμένιος,Αράμ Αμιριάν -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Οι Γερμανοί γρήγορα κύκλωσαν τη συνοικία. Οι κατοχικές δυνάμεις, είχαν στόχο να αιματοκυλίσουν τη μαχόμενη Αθήνα. Έπρεπε να αποχωρήσουν με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Η συντριβή πλησίαζε. Οι ελεύθεροι λαοί νικούσαν τον φασισμό. Η απελευθέρωση ερχόταν.
Καθημερινά, στο κέντρο και στις συνοικίες της πρωτεύουσας γίνονταν μπλόκα. Αυτήν την Κυριακή, την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου του 1944, δόθηκε η διαταγή να εξουδετερωθούν οι αναρχικοί και οι συμμορίτες (έτσι ονόμαζαν οι κατοχικές αρχές τους αγωνιστές της Αντίστασης) που βρίσκονταν στην περιοχή του Θησείου. Αλλά και στα Πετράλωνα και στο Κουκάκι, οι Γερμανοί έστειλαν πολλούς γκεσταπίτες και δωσίλογους για εκφοβισμό. Άρχισαν αμέσως τις έρευνες και τις συλλήψεις. Στο μπλόκο συμμετείχαν κουκουλοφόροι, ταγματασφαλίτες και προδοτικές δυνάμεις της αστυνομίας. Όλοι ήταν στυλοβάτες της «νέα τάξης» και έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο, να βοηθήσουν τα αφεντικά τους, στην εδραίωση αυτής της «νέας τάξης».
Ο Αράμ, ένας νεαρός Αρμένιος μέλος της αντίστασης, κατάφερε να ξεφύγει, κυριολεκτικά περνώντας από μπαλκόνι σε μπαλκόνι. Οι Γερμανοί κι οι ταγματασφαλίτες, σαν τα λυσσασμένα σκυλιά, τον καταδίωξαν. Έξω από ένα σπίτι τον πυροβόλησαν. Πληγώθηκε. Έτρεξε όμως, γρήγορα και χάθηκε στα σοκάκια του Θησείου, προς την πλευρά που είναι το Μοναστηράκι. Αν και τραυματίας, κατάφερε και βρήκε καταφύγιο μέσα στον ναό του Ηφαίστου.
Ο Αράμ ήταν φοιτητής, στο Χημικό των Αθηνών. Οι γονείς του, ήταν Αρμένιοι της Σμύρνης που είχαν έρθει στην Αθήνα με την καταστροφή του ’22. Από τις πρώτες μέρες της κατοχής, ο Αράμ Αμιριάν μπήκε στην αντίσταση. Ήταν πρώτος στον αγώνα και ειδικός στην κατασκευή βομβών.
Τώρα ψυχορραγούσε. Η πληγή του ήταν μεγάλη. Το αίμα κυλούσε και έβαφε τις αρχαίες πλάκες. Ανέπνεε με δυσκολία. Καθώς έσβηνε, είδε σαν όραμα έναν λευκοντυμένο άνδρα να τον σηκώνει στα χέρια του και να τον ανεβάζει ψηλά κατά την Ακρόπολη. Η θυσία του Αράμ του Αρμένιου, στο Θησείο, έγινε τον Σεπτέμβριο του 1944, λίγο πριν έρθει η Ελευθερία.
