Κάπου μακριά στο Χαλέπι άνθιζε η ευτυχία της Χάνα. Μέχρι που μια φωτιά τα έκαψε όλα...Θα βαδίσουμε στα χνάρια της ιστορίας της μέσα από το διήγημα της Αθηνάς Παπανικολάου "Η Χάνα από το Χαλέπι"!
Η Χάνα από το Χαλέπι- ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Στο κινητό η φωτογραφία από τον κήπο του σπιτιού της. Έλα να δεις, με φωνάζει από μακριά. Έλα να δεις τον κήπο μας. Εδώ τα γαρύφαλλα κι οι γαρδένιες, εκεί το φούλι και τα γιασεμιά. Α, να κι η αραβική ακακία στη γωνία. Πώς μεγάλωσε; Τη φύτεψε ο πατέρας μου όταν γεννήθηκε ο πρωτότοκός μου.
Να, δες! Στη μέση το συντριβανάκι μας, για να δροσίζει τις ζεστές βραδιές, να ξεδιψάει τα πουλιά και την παρέα της μάνας μου. Έρχεται κάθε απόγευμα γελαστή στο τραπεζάκι. Κάθεται στη γωνιά με τον καφέ ν' αχνίζει στα φλυτζάνια. Το σερμπέτι στα ψηλά ποτήρια δροσερό, από βρασμένο ρόδι. Περιμένει τις φιλενάδες της για το μουχαμπέτι.
Αχ, πού να 'βλεπες αυτά τα ποτήρια με τις χρυσές τους ρίγες! Από τη Δαμασκό τα είχε φέρει ο αδελφός της. Σαν παντρεύτηκα τα έδωσε σε μένα κι ας τα γλυκοκοίταζε η μικρή μου αδελφή.
Όχι, δεν έχω παράπονο κανένα. Στάθηκα τυχερή στον γάμο μου. Καλός άνθρωπος ο άντρας μου, χέρι δε σήκωσε επάνω μου. Και με καλή δουλειά, μαγαζί με υφάσματα στην κεντρική αγορά. Ντύθηκα με τα καλύτερα μεταξωτά και τις μαντίλες μου τις έραβα στο ίδιο χρώμα με το φόρεμα. Είχαν να λένε στη γειτονιά για τα ρούχα και την νοικοκυροσύνη μου. Τέσσερα παιδιά γέννησα, φωνή δεν ακούστηκε από το σπίτι μας. Όλα πήγαιναν στο σχολείο. Μιλούσαν οι δάσκαλοι για τους τρόπους τους και τις καθαρές ποδιές τους.
Αχ, έλα να δεις. Να, εδώ στην αυλή μας πάλι είμαστε. Γιορτάζουμε τα γενέθλια της δεύτερης κόρης. Δες, πόσα γλυκά και φαγητά στο μεγάλο μας τραπέζι. Μοσχοβολούσε όλη η γειτονιά κανέλα και ροδόνερο, μαστίχα και μαχλέπι.
Μήπως σε κούρασα; Αν σε κούρασα με τη φλυαρία μου, να μου το πεις. Εκείνη η μέρα, που έπεσε μες στην αυλή μας η φωτιά απ’ τον ουρανό και τους κατάπιε όλους, έκαψε μέσα μου τα ονόματά τους.
Ο γιατρός, εδώ που ήρθα, λέει «θα θυμηθείς, θέλει τον χρόνο του κι αυτό. Να βλέπεις κάθε μέρα τις φωτογραφίες στο κινητό σου».
Πού ήμουν εγώ, την ώρα εκείνη; Τη γάτα μου έψαχνα στη γειτονιά. Αυτή και 'γω σωθήκαμε. Σωθήκαμε; Δεν ξέρω. Πες μου εσύ τώρα.
Έχει μια θλίψη στα μάτια της η Χάνα από το Χαλέπι, ένα άρωμα γιασεμιού το φυλαχτό της, άνθη λευκά στα καστανά της μάτια, μια τροφαντή γάτα στην αγκαλιά της και στα φωνήεντα της γλώσσας της ένα συντριβανάκι.
Βιογραφικό σημείωμα
H Aθηνά Παπανικολάου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1962.Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, εργάστηκε από το 1987 έως το 2020 ως φιλόλογος στη Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ως Συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων (2016-2017) σε προσφυγικούς καταυλισμούς. Κριτικά της κείμενα για έργα πεζογραφίας και ποίησης είναι δημοσιευμένα στον έντυπο τύπο και σε ηλεκτρονικές σελίδες Λογοτεχνίας. Τον Απρίλιο του 2021 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΝΥΠΝΙΟ η πρώτη συλλογή διηγημάτων της με τον τίτλο «ΓΛΥΦΟ ΝΕΡΟ». Ζει στη Θεσσαλονίκη.
