Σήμερα στη στήλη «Να σε γνωρίσω καλύτερα» συνομιλώ με μια γυναίκα που είναι στα πρώτα βήματα της διαδρομής της στην ποίηση και τη συγγραφή, τη Θωμαή Τσιμερίκα. Είναι νοσηλεύτρια, μένει στον Πολύγυρο Χαλκιδικής κι ασχολείται με την ποίηση και το παραμύθι. Τα έργα της αποπνέουν ευαισθησία, αμεσότητα και φρεσκάδα. Για να δούμε τι συζήτησε μαζί μου!
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
-Θωμαή μου,πότε άρχισες να γράφεις ;
Από μικρή μάθαινα πολύ γρήγορα ποιήματα,έκανα δικές μου ιστορίες. Μεγαλώνοντας έγραφα μικρά στιχάκια,από το 2012 και μετά έγραφα ποιηματάκια για τις φίλες μου ή για γεγονότα που συνέβαιναν γύρω μου.Το 2017 ήταν μια πολύ θλιβερή χρονιά ….έφυγε για τον ουρανό ένα πολύ κοντινό μέλος της οικογένειας. Νομίζω ότι το γεγονός αυτό ήταν η σφαίρα « πόνος» στην καρδιά. Άρχισα να γράφω συστηματικά για αστεράκια, για ότι είχε σχέση με τον ουρανό, ποιήματα και παραμύθια. Τότε έγραψα το « Ο Φένιος το ψαράκι». Είναι συμβολικό , αναφέρεται κατά το ήμισυ σε αληθινή ιστορία». Νομίζω ο πόνος μέσα μου είχε τόση ανάγκη να αποτυπώσει ,« να εκφράσει» στο χαρτί το συναίσθημά του. Από τότε και μετά γράφω καθημερινά.
-Γράφεις ποίηση και παραμύθι.Τα αγαπάς εξίσου ή προτιμάς κάποιο από τα δύο ;
Συχνά λέω ότι αγαπώ το παραμύθι , αλλά νομίζω και τα δύο έχουν ίδια αξία για μένα. Το παραμύθι το αγαπώ. Η ποίηση είναι το δοξάρι της ψυχής μου .
- Ξέρω πως παρακολουθείς εδώ και κάποια χρόνια μαθήματα δημιουργικής γραφής . Πες μας λίγο γι’ αυτό . Πόσο βοηθούν ; Πώς είναι η δική σου εμπειρία ;
Παρακολούθησα μαθήματα δημιουργικής γραφής στη Θεσσαλονίκη εφτά μήνες στο Script and art.Με την έναρξη της πανδημίας σταμάτησα.Τώρα παρακολουθώ σεμινάριο συγγραφής παραμυθιού δεύτερη χρονιά, σεμινάριο στιχουργικής. Πέρυσι παρακολούθησα το σεμινάριο ποίησης της tabula rasa. Τα σεμινάρια αυτά με βοήθησαν στο να αγαπήσω περισσότερο τη γραφή και να μάθω περισσότερες τεχνικές , αλλά βοήθησαν και στο να είμαι ευτυχισμένη μέσα μου. Τα μαθήματα βοηθούν την εσωτερική μας διάθεση. Έχουν μια αόρατη δύναμη που καθοδηγούν την ψυχή μας με μαγικό ραβδί και νιώθεις υπέροχα.
-Με ποια λογοτεχνικά είδη ασχολείσαι ως αναγνώστρια ;
Διαβάζω μυθιστορήματα , διηγήματα , ποίηση , παραμύθια .
-Θα μας πεις τους αγαπημένους σου λογοτέχνες ;
Τριβιζάς , Κική Δημουλά , Ρίτσος , Βάρναλης , Καβάφης .
-Μια και ασχολείσαι με το παραμύθι , πες μας και κάποια γνωστά παραμύθια που ξεχωρίζεις και γιατί .
Ξεχωρίζω το « Το δέντρο που έδινε» γιατί μας δείχνει την πλεονεξία των ανθρώπων και την καλοσύνη του δέντρου. « Την Χιονάτη και τους 7 νάνους» , γιατί μιλάει για την κακία που είχε η μητριά στη Χιονάτη , κακία που υπάρχει και σήμερα γύρω μας και προσπαθείς να προστατευθείς !!
-Τι πιστεύεις πως δίνει το γράψιμο στη ζωή σου ;
Ευτυχία , γαλήνη , χαρά , λύτρωση , εκτόνωση .
-Ποια άλλο ενδιαφέροντα « κλέβουν» τον ελεύθερο χρόνο σου ;
Διάβασμα και μαθαίνω και κιθάρα .
- Τι ονειρεύσαι για τη διαδρομή σου στη συγγραφή και την ποίηση ; Έχεις συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις. Πόσο κοντά είσαι σε μια προσωπική δουλειά ;
Να έχω έμπνευση και ίσως να εκδώσω κάτι δικό μου !!! Έχω συμμετάσχει σε δύο φεστιβάλ παραμυθιού , στη Θεσσαλονίκη το 2018 , το 2019, όπου εκδόθηκαν ανθολόγια με όλους τους συμμετέχοντες.Συμμετέχω και σε ένα συλλογικό παραμύθι της σχολής αλλά λόγω του κορονωιού δεν εκδόθηκε ακόμη.Συμμετέχω με παραμύθι μου στην εφημερίδα λογοτεχνικό δελτίο.Συμμετέχω συχνά με ποιήματά μου στην εφημερίδα μέσω διαδικτύου λογοτεχνικό βήμα – εφημερίδα των λογοτεχνών. Και στο περιοδικό Κέφαλος.Σε προσωπική δουλειά το σκέφτομαι ……μακάρι να γίνει !!!
- Πες μου μια ευχή για τη νέα χρονιά .
Ειρήνη και υγεία σε όλο τον κόσμο.
