Σήμερα στη στήλη μου "Να σε γνωρίσω καλύτερα" υποδέχομαι έναν νέο άνθρωπο, τραγουδοποιό με πολύ σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό του και πολύ ενδιαφέροντα τραγούδια στη φαρέτρα του. Είναι ο Λεωνίδας Μαριδάκης και τον ευχαριστώ θερμά γι'αυτή τη συνέντευξη.
- Λεωνίδα μου, πότε άρχισες να σκαρώνεις τραγούδια;
Έφηβος ακόμα, καθώς μάθαινα κιθάρα, είχα σκαρώσει κάποια τραγουδάκια για τα κορίτσια που μου άρεσαν και τους τα τραγουδούσα κατόπιν στις παρέες που βρισκόμασταν τα καλοκαίρια με κιθάρες κτλ. Γλυκούλια ήταν, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο. Τα πρώτα πιο μεστά τραγούδια που έγραψα ήταν πάνω σε ναυτικά ποιήματα του πατέρα μου. Το πρώτο μάλιστα ήταν το «Κάποτε στη ράδα» γύρω στα 17 μου και το συμπεριέλαβα στο δίσκο «Βάρκα στο σπίτι» πέρυσι. Είχα κάνει τότε έναν ολόκληρο κύκλο τραγουδιών πάνω σε αυτά τα ναυτικά ποιήματα και μάλιστα τότε ο φίλος και σπουδαίος παραγωγός του Δεύτερου προγράμματος Γιώργος Μητρόπουλος, o οποίος τα άκουσε και του άρεσαν, μου πρότεινε να τα βγάλουμε σε δίσκο. Αποφάσισα όμως να μην το κάνω τελικά, ήμουν μόλις 22 χρονών και είχα πολλά να βάλω στην θέση τους. Δεν ένιωθα ακόμα έτοιμος για ένα τέτοιο βήμα.
-Ήθελες από την αρχή αυτά που γράφεις να τα επικοινωνείς στους γύρω σου ή με τη μουσική συνομιλούσατε κατά μόνας;
Όσον αφορά το τραγούδι πάντα έπαιζα και τραγουδούσα αυτά που έγραφα, είτε στις παρέες είτε σε μουσικές παραστάσεις. Αυτό δεν έχει αλλάξει ποτέ. Ωστόσο μέχρι να παρουσιάσω κάτι συχνά δουλεύω τη μουσική στο μυαλό μου ή στα δάκτυλά μου αρκετά για να νιώσω τις δυνατότητες και τις αναπτύξεις που πρέπει να έχει.
-Τα τραγούδια σου είναι συνήθως χαρούμενα και με μια γεύση παραμυθιού. Υπάρχει αυτή η νότα ανεμελιάς γενικά στην καθημερινότητά σου;
Νομίζω πως υπάρχει. Η ανάλαφρη διάθεση, με έναν τόνο χιούμορ συνήθως συνοδεύει την καθημερινότητά μου. Λειτουργώ και συγκεντρώνομαι καλύτερα μέσα σε αυτό το πλαίσιο.
-Όταν είμαστε παιδιά καλλιεργούμε κάποιους μύθους για τη ζωή των καλλιτεχνών. Μπορείς να σκεφτείς κάτι που πίστευες όταν ήσουνα μικρός και τελικά διαπίστωσες πως δεν ισχύει;
Σίγουρα οι ζωές των καλλιτεχνών και η ίδια η τέχνη μου φαίνεται το ίδιο γοητευτική και τότε και τώρα. Ωστόσο αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ μικρός, είναι πόση δουλειά, πόσος κόπος και αγωνία κρύβεται πίσω από αυτό.
- Αν δεν ήσουνα επαγγελματίας μουσικός και τραγουδιστής τι άλλο θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει;
Πολλά. Διατηρώ πάντα μια μεγάλη περιέργεια και ενδιαφέρον για άλλα αντικείμενα καλλιτεχνικά και μη. Αν μου δινόταν δύο – τρεις ζωές πιστεύω θα μπορούσα να ασχοληθώ σοβαρά με αυτή την ευρύτητα των ενδιαφερόντων μου.
-Να σε τοποθετήσω σε μια φανταστική συνθήκη. Αν ένα πνεύμα σε έβαζε να επιλέξεις ανάμεσα σε μια πλουσιοπάροχη ζωή χωρίς καθόλου μουσική δημιουργία και μια φτωχική ζωή με δημιουργική κοσμογονία ,σε ποια πραγματικότητα θα επέλεγες να ζήσεις;
Θα απαντήσω αυθόρμητα. Επειδή είμαι συνθέτης μου ήρθε αμέσως στο μυαλό, λειτουργώντας αυθαίρετα και δημιουργικά -όπως δηλαδή όταν γράφω μουσική- μια συνθήκη πλουσιοπάροχης ζωής μέσα σε μία δημιουργική κοσμογονία... σκέτο ποίημα..! Αστειεύομαι. Η αλήθεια είναι πως και στις δύο περιπτώσεις θα μπορούσα να είμαι και ευτυχισμένος και δυστυχισμένος ανάλογα με τη φάση και τις ανάγκες μου.
-Εγώ πραγματικά σου εύχομαι μια ζωή που να έχει και τα δύο κι ό,τι άλλο θες. Ένα τραγούδι σου λέγεται «Έρωτας ή τίποτα». Είσαι αυτής της λογικής στις σχέσεις ή μια συμβατική συντροφιά είναι καλύτερη από τη μοναξιά;
Μια σχέση και στο σεξ και στην συντροφιά θα πρέπει να καλύπτει τις ιδιαίτερες προσωπικές προτιμήσεις και ανάγκες και των δύο. Και εκεί επάνω μπορούν να ξετυλίξουν μια όμορφη ζωή, αυτό είναι το ιδανικό. Πέρα από αυτό, το «Έρωτας ή τίποτα» το θεωρώ ένα είδος ποιήματος. Αιφνιδιάζει και ξεβολεύει το μυαλό μέσα σε τρεις λέξεις με το ξεκάθαρο και ακραίο δίλημμά του. Έτσι ένιωσα όταν το πρωτοδιάβασα σε έναν τοίχο στα Εξάρχεια και αποφάσισα να το κάνω τραγούδι.
- Σε βάζω σε ένα ακόμα εξωπραγματικό σκηνικό. Αν σου ζητούσαν να κάνεις μια παράσταση χωρίς να παίξεις δικά σου τραγούδια ή τραγούδια άλλων που σε έχουμε συνηθίσει να λες τι διαφορετικό θα επέλεγες να πεις εκείνη τη φορά έτσι για αλλαγή;
Δεν είναι και τόσο εξωπραγματικό. Αυτό το καλοκαίρι μπήκα σε αυτή τη συνθήκη να προτείνω ένα αφιέρωμα στο Μάνο Ελευθερίου. Εκτός από το «Βάρκα στο σπίτι» τα υπόλοιπα τραγούδια της παράστασης δεν τα είχα ξανατραγουδήσει ποτέ και όντως ήταν μια άλλη αίσθηση και συγκίνηση.
- Η τελευταία σου δισκογραφική δουλειά λέγεται «Βάρκα στο σπίτι» από το υπέροχο στιχούργημα του αείμνηστου Μάνου Ελευθερίου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Το έχω ξαναπεί και ξαναγράψει πολλές φορές. Ήταν ένα δώρο Θεού. Κάπου το 2011 είχα φροντίσει να πάρει το δεύτερο άλμπουμ μου στα χέρια του και ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο και ακούω την ευγενική φωνή του - γνώριμη από το ραδιόφωνο- να με καλεί στην εκπομπή του, στον Αθήνα 9.84 fm. Κάναμε μια πολύ ωραία εκπομπή στην οποία ένιωθα την κάθε στιγμή την αγάπη του για τους νέους δημιουργούς. Τις επόμενες ημέρες μου προτείνει ραντεβού για έναν καφέ. Στη διάρκεια της κουβέντας μας, χωρίς να το περιμένω, έβγαλε και μου έδωσε στίχους του προς μελοποίηση. Εκείνη τη στιγμή μου έδειξε, με τον τρόπο του, έναν δρόμο τον οποίο και ακολούθησα.
-Ένα πολύ ταξιδιάρικο και ταυτόχρονα πολύ συγκινητικό τραγούδι. Εσύ με τι ταξιδεύεις νοητικά;
Με ποιήματα, μουσικές, ταινίες... όταν συναντάω αγαπημένους και ξεχωριστούς ανθρώπους, όταν έρχομαι σε επαφή με την φύση. Υπάρχει ένα στοιχείο έμπνευσης σε όλα αυτά.
-Ποιες συμπληγάδες πιστεύεις πως στη σημερινή εποχή εμποδίζουν τα τραγούδια ειδικά των ανερχόμενων καλλιτεχνών να φθάσουν στο ευρύ κοινό;
Από την μία είναι οι νόμοι της αγοράς που θέλουν το κάθε τι να φέρνει αμέσως κέρδος και άρα δε δίνουν μια αληθινή ευκαιρία σε νέα πράγματα να δοκιμαστούν. Από την άλλη παράγεται μια πληθώρα υλικού -καλού ή λιγότερο καλού- που σπρώχνει απεγνωσμένα για λίγο χώρο. Το ίντερνετ σίγουρα είναι μια εναλλακτική διαδρομή για να ψάξει ένα υλικό το κοινό του. Πραγματικά πιστεύω όμως πως ανεξάρτητα από τα μέσα και τις δυσκολίες της κάθε εποχής, το πείσμα, η πολλή δουλειά και το εμπνευσμένο υλικό είναι αυτό που κάνει ένα νέο καλλιτέχνη να βρίσκει το δρόμο του.
- Πιστεύεις πως το διαδίκτυο βοήθησε ή τραυμάτισε τη μουσική και τη διάδοσή της;
Άλλαξε την φυσιογνωμία της. Στην διάδοση βοηθάει σίγουρα. Αλλά εξαρτάται πάρα πολύ από τους χρήστες αν θα απολαύσουν την μουσική ή αν θα την «ξεπετάξουν» μέσα στην ταχύτητα ενός scrolling. Δεν μου αρέσει ούτε να εξιδανικεύω ούτε να δαιμονοποιώ εποχές, πιστεύω πως η κάθε μια έχει τη μαγεία της αν βρεθούν κάποιοι να την ψάξουν. Αντιστοίχως στην εποχή του διαδικτύου εξαρτάται από τον καθένα μας το τι χρήση θα κάνουμε.
- Τι θα ευχόσουν στον Λεωνίδα των επόμενων χρόνων σε σχέση με τη μουσική και τη ζωή του;
Θα του ευχηθώ να βαδίζει μπροστά στη ζωή και στην τέχνη, να συνεχίσει να αλλάζει αγάπη με τους γύρω του και να χαμογελάει.
-Σ΄ ευχαριστώ πολύ για αυτή την κουβέντα! Σου εύχομαι τα καλύτερα!
Και εγώ τη χάρηκα τη συζήτησή μας Αγγελική. Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή συνέχεια.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Λεωνίδας Μαριδάκης γεννήθηκε στα Χανιά και ζει στην Αθήνα.Σπούδασε μουσική (αρμονία, αντίστιξη, φούγκα & σύνθεση) στο Βενιζέλιο Ωδείο Χανίων, στο Κεντρικό ωδείο του Κώστα Κλάβα και στο Ωδείο Νικόλαος Μάντζαρος. Το 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τραγούδια, το «Αβάδιστα» (Universal music), στο οποίο την παραγωγή έκανε ο Νίκος Ξυδάκης και συμμετείχε ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ακολούθησαν συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως η Μάρθα Φριντζήλα, ο Κωστής Μαραβέγιας η Πέννυ Μπαλτατζή, ο Σπύρος Γραμμένος, η Φωτεινή Βελεσιώτου κ.α. και δύο ακόμα άλμπουμ: το «Σε βάθος δρόμου» (metronomos 2010) και το "Βάρκα στο σπίτι" (metronomos 2018), στο οποίο συμμετείχε μεταξύ άλλων με στίχους του στο ομότιτλο τραγούδι ο Μάνος Ελευθερίου. Παράλληλα γράφει συστηματικά μουσική για το θέατρο. Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Σάββας Στρούμπος, ο Γιώργος Παλούμπης, η Λιλλύ Μελεμέ, ο Κωστής Καπελώνης, ο Νίκος Χατζόπουλος, ο Βασίλης Νικολαΐδης και πολλοί άλλοι.
Ενδεικτικά τραγούδια:
https://www.youtube.com/watch?v=7mDznFkkvz8
https://www.youtube.com/watch?v=jcYSQ0zYBG8
https://www.youtube.com/watch?v=6p-PcORLgtg
