Σήμερα φιλοξενώ στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ έναν εξαιρετικό μουσικοσυνθέτη.Έχει εκδώσει έξι δισκογραφικές δουλειές με συνεργάτες σπουδαίους ποιητές κι ερμηνευτές. Οι μελωδίες του ευφάνταστες,πλούσιες και κυρίως ελληνικές. Συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Στεφανάκη στην έκδοση του βιβλίου "Μέρες Αλεξάνδρειας",που μεταφράστηκε στα Γαλλικά,στα Ισπανικά και στα Αραβικά. Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά έχει τον αισιόδοξο τίτλο "Δεν νικιέται ο ήλιος" . Συμπράττει για δεύτερη φορά με τον κορυφαίο στιχουργό Μιχάλη Μπουρμπούλη. Ευχαριστώ τον Νικήτα Βοστάνη για τη συνέντευξη αυτή!
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
-Νικήτα μου, πότε άρχισες να καταλαβαίνεις εσύ κι οι γύρω σου την κλίση σου, την ιδιαίτερη αγάπη σου για τη μουσική;
Aπό πολύ μικρός, όταν ο πατέρας μου μας πήγαινε σε κάτι απογευματινά στην Αλεξάνδρεια που έπαιζαν ελληνική μουσική και με μάγευαν οι ορχήστρες και τα όργανα! Πρέπει να ήμουν 6 ετών.
-Μπορείς να θυμηθείς το θέμα και τον τίτλο του πρώτου στιχουργήματος που μελοποίησες;
Έκανα πολλές απόπειρες μελοποίησης κάποιων στίχων που έγραφαν κάτι φίλοι, αλλά το πρώτο τραγούδι που έγραψα και δισκογραφήθηκε είναι "Το φεγγάρι είναι μαχαίρι", σε στίχους Αρετής Κελερμένου. Το πρωτοτραγούδησε η Αφεντούλα Ραζέλη και σε δεύτερη εκτέλεση ο Μπάμπης Τσέρτος.
-Μεγάλωσες στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα. Ποιες πατρίδες πιστεύεις πως κουβαλάς στις συνθέσεις σου; Από τις μουσικές ποιων χωρών έχεις επηρεαστεί;
Κουβαλώ πολλά ακούσματα από την αιγυπτιακή μουσική καθώς και πολλά ξένα όπως: ιταλικά, γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και κλασική μουσική!!! Όμως, μεγάλη μου αγάπη και με ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου είναι η ελληνική μουσική. Θεωρώ ότι είναι μοναδική!
Μια ερώτηση φανταστική. Αν μπορούσες να συμβουλεύεσαι έναν συνθέτη, εν ζωή ή τεθνεώτα για να σου λέει τη γνώμη του γι’ αυτά που γράφεις, ποιος θα ήθελες να είναι αυτός;
Ο Σταύρος Κουγιουμτζής.
-Κι αν ήθελες να ζητήσεις τη γνώμη ενός ποιητή ή στιχουργού για τους στίχους που επιλέγεις ποιον θα διάλεγες;
Τον Μιχάλη Μπουρμπούλη, με τον οποίο μας συνδέουν πολλά τραγούδια και μια πολύ καλή φιλία!!!
-Σου βάζει κάποιος μια μουσική πρόκληση. Ποια θα ήθελες να είναι αυτή; Να γράψεις ένα σπουδαίο τραγούδι κι επιτυχία για έναν καταξιωμένο ερμηνευτή που εκείνη τη στιγμή δεν είναι στην επικαιρότητα ή να δώσεις το πρώτο πολύ καλό τραγούδι κι επιτυχία σ’έναν άγνωστο καλλιτέχνη;
Θα το έδινα σε αυτόν που θα το αγαπούσε και θα το υποστήριζε περισσότερο.
-Περίγραψέ μου τα στοιχεία ενός τραγουδιού που σε συγκινεί.
Για μένα, μεγάλο ρόλο στο τραγούδι, παίζει να πετύχει η χημεία που έχουν ο συνθέτης, ο στιχουργός και η επιλογή του ερμηνευτή. Αν πετύχει αυτό, το τραγούδι θα μας συγκινήσει όλους.
-Κι αν θέλεις πες μου τα γνωρίσματα ενός τραγουδιού που σ’ αφήνει αδιάφορο.
Όταν γράφεται με γνώμονα μόνο το κέρδος.
-Ως συνθέτης τι πιστεύεις, οι διασκευές που εδώ και δεκαετίες κατακλύζουν την παγκόσμια μουσική, προχωρούν το τραγούδι ή το αφήνουν στάσιμο;
Δεν το προχωρούν γιατί, πάντα η νέα δημιουργία έχει να δώσει πολλά πράγματα. Απλά, κάποιοι καλύπτονται πίσω από την επιτυχία που είχε κάποτε το τραγούδι που επανεκτελούν. Κάποιες φορές είναι τέτοια η παρέμβαση που ξεφεύγει πολύ από το πρωτότυπο.
-Έχεις συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους τραγουδιστές. Μπορείς να μου πεις κάποιους «ανεκπλήρωτους μέχρι στιγμής ερμηνευτικούς σου έρωτες»;
Ναι, θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον Γιώργο Νταλάρα.
-Θα συνεργαζόσουνα ποτέ μ’ έναν ερμηνευτή που έχει σπουδαίο ταλέντο ,αλλά κακό χαρακτήρα;
Εγώ κρίνω πάντα τους καλλιτέχνες γι' αυτό που κάνουν. Όσο για τον χαρακτήρα τους, δεν μπαίνω σ' αυτήν τη διαδικασία! Άλλωστε, κανείς δεν είναι τέλειος...
-Αντίθετα θα συνέπραττες με κάποιον που δεν τον έχεις περί πολλού ως καλλιτέχνη, αλλά τον συμπαθείς ως άνθρωπο;
Αν δεν με αγγίζει σαν καλλιτέχνης, όσο συμπαθής και να είναι, δεν θα συνέπραττα.
-Ποιο τραγούδι σου αποτυπώνει μια πολύ χαρούμενη στιγμή της ζωής σου και ποιο μια πολύ θλιβερή;
Χαρούμενη στιγμή της ζωής μου "Η Μάγια η πριγκίπισσα", σε στίχους Μίρκας Παπαδημητρίου, από τον δίσκο "Εδώ Αλεξάνδρεια", που είναι μια αληθινή εφηβική ιστορία. Θλιβερή, από τον ίδιο δίσκο το τραγούδι "Σε δυο πατρίδες" σε στίχους Αμαλίας Μπορτζοβίτου, γιατί είναι μια αλήθεια που την βιώνουν όσοι αφήνουν τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν για να ζήσουν σε άλλο τόπο.
-Η τελευταία σου δισκογραφική δουλειά λέγεται «Δεν νικιέται ο ήλιος». Αισιόδοξο μήνυμα. Τι σημαίνει για σένα;
Ρεαλιστικός τίτλος! Ναι, δεν νικιέται, εμείς καλούμαστε να παλέψουμε και υπό το φως του ηλίου να δημιουργήσουμε...
-Πες μου λίγα λόγια για τη διαδικασία δημιουργίας και παραγωγής αυτής της δουλειάς.
Σε αυτήν τη δουλειά κάνω μια στροφή στις μελωδίες και στις ενορχηστρώσεις. Κάναμε πολλές συζητήσεις με τον Μιχάλη Μπουρμπούλη και αλλάξαμε πράγματα στην πορεία της ηχογράφησης έως ότου βγει αυτό το αποτέλεσμα.
-Για ποια πράγματα που σου έχουν συμβεί στη σχέση σου με τη μουσική θα ευχαριστούσες μια ανώτερη δύναμη;
Με τις ανώτερες δυνάμεις δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις...
Νικήτα μου,σ’ευχαριστώ πολύ γι’αυτή τη συνομιλία στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ!
