Σήμερα στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ υποδέχομαι τη συνθέτρια Αρετή Κοκκίνου. Είχα και την τιμή πριν από αρκετά χρόνια να μελοποιήσει τέσσερα στιχουργήματά μου ,που ακόμη δεν έχουν πάρει τον δρόμο της δισκογραφίας. Θα μάθουμε περισσότερα για εκείνη στη συνέντευξη που μου παραχώρησε!
-Αρετή μου πότε ξεκινά η εκπαίδευσή σου στη μουσική;
Από παιδί, τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Τότε πρωτοέπιασα κιθάρα.. και δεν την έχω αφήσει ακόμη, ούτε σκοπεύω προς το παρόν. Αφού ασχολήθηκα με τη μουσική κάποια χρόνια κυρίως σαν οργανοπαίκτης (έκανα και μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας με το Γιάννη Δρόλαπα αργότερα) στράφηκα στις θεωρητικές σπουδές, για να με βοηθήσουν στο δημιουργικό κομμάτι της μουσικής που με ενδιέφερε όλο και περισσότερο.
- Ξέρω πως έχεις ασχοληθεί με αρκετά μουσικά όργανα. Τι όργανα παίζεις;
Στην πραγματικότητα παίζω κυρίως κιθάρες. Έχω πιάσει διάφορες κιθάρες στα χέρια μου, ακουστική, δωδεκάχορδη, κλασσική, ηλεκτρική.. Και υπάρχουν και άλλες που θα ήθελα να εξερευνήσω, όπως η άταστη που τη ζηλεύω πολύ. Παίζω επίσης μαντολίνο. Στο πλαίσιο των θεωρητικών μου σπουδών ασχολήθηκα και με το πιάνο. Δεν πέτυχα να γίνω πιανίστα όμως έμαθα καλύτερα το όργανο για να μπορέσω να γράψω καλύτερα για πιανίστες.
-Και πότε άρχισες να σκαρώνεις τα πρώτα σου τραγούδια;
Όταν άρχισα να παίζω σε μπάντες.. Έγραφα και στιχάκια τότε, τώρα δεν αισθάνομαι αυτή την ανάγκη με τόση πληθώρα όμορφων στίχων από ταλαντούχους στιχουργούς που έχω την τύχη να έρχονται στα χέρια μου.
-Υπήρξαν κάποιοι συνθέτες που λειτούργησαν για σένα ως πρότυπα;
Υπάρχουν άπειροι συνθέτες διαφόρων στιλ και εποχών που θαυμάζω,προσπαθώ να παίρνω ιδέες και να εμπλουτίζω τα ακούσματά μου αλλά δεν μου αρέσει η ιδέα του πρότυπου. Δεν ξέρω, βέβαια, τι λειτουργεί υποσυνείδητα...
-Ποιοι παράγοντες εξελίσσουν μια δημιουργό στην πάροδο του χρόνου;
Η μελέτη και η βαθύτερη γνώση, όχι μόνο της μουσικής αλλά και του κόσμου εντός και εκτός μας.
-Είσαι από τα μορφωμένα μουσικά άτομα. Η διεργασία που πλάθουν ένα κομμάτι οι μουσικά καταρτισμένοι άνθρωποι είναι διαφορετική από εκείνη που ακολουθεί ένας αυτοδίδακτος μουσικός που δε γνωρίζει μουσική;
Σε κάποια σημεία ναι, σε άλλα όχι. Η τραγουδοποιία σίγουρα είναι ένα ειδικό ταλέντο. Ο πραγματικά καταρτισμένος μουσικός δεν είναι απαραίτητα καλύτερος τραγουδοποιός από τον αυτοδίδακτο αλλά έχει πιο ποικίλα εργαλεία στα χέρια του για τη δημιουργία του υλικού του. Και κατάρτιση δεν σημαίνει απλώς απόκτηση πτυχίων με σχολική νοοτροπία αλλά κατανόηση του περιεχομένου των σπουδών και μελέτη διαφόρων μουσικών στιλ. Η αλήθεια είναι ότι όταν γνώρισα καλύτερα τη μουσική (και θεωρώ ακόμα ότι γνωρίζω μια σταγόνα του ωκεανού της μουσικής) άνοιξαν πόρτες και άλλαξε άρδην ο τρόπος γραφής. Άρχισα να επεξεργάζομαι καλύτερα ορχηστρικά κομμάτια και μέρη, και έμαθα να διαχειρίζομαι τις μουσικές ιδέες πιο συνειδητά και όχι μόνο με το ένστικτο. Θεωρώ ότι η γνώση δεν περιορίζει τη φαντασία και το συναίσθημα,αντίθετα τους δίνει απείρως περισσότερο χώρο να εκφραστούν. Ειδικά όταν καταγίνομαι με τραγούδια διαλέγω το μουσικό μου υλικό χρησιμοποιώντας την όποια μουσική γνώση διαθέτω αλλά δουλεύω με τον τρόπο του τραγουδοποιού: Με την κιθάρα στο χέρι πρώτα και μετά αποτύπωση σε νότες, όχι το αντίστροφο. Θέλω να νιώσω την αίσθηση του τραγουδιού ακούγοντάς το πριν το καταγράψω. Όταν δουλεύω κάτι ορχηστρικό, αντίθετα, κινούμαι απ' ευθείας στην παρτιτούρα γιατί εκεί ο σχεδιασμός είναι πιο πολύπλοκος και περιλαμβάνει περισσότερα όργανα από μια κιθάρα και μια φωνή.
-Ποιες στιγμές για σένα είναι πιο συγκλονιστικές,οι στιγμές που συνθέτεις,οι ώρες που δημιουργείς στο στούντιο ή όταν παρουσιάζεις τα τραγούδια σου ζωντανά;
Οι στιγμές της πρωτόλειας δημιουργίας. Απολαμβάνω το στούντιο και το live αλλά η πιο φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή είναι η πρώτη καταγραφή για εμένα.
-Αν σου έλεγα να μας πεις κάποιες κομβικές ευχάριστες στιγμές της σταδιοδρομίας σου, ποιες θα απαριθμούσες;
Τη στιγμή που απέκτησα την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα, που ενορχήστρωσα το πρώτο μου τραγούδι, που πρωτοέγραψα μουσική για θέατρο, που μου ανακοινώθηκε ότι απέκτησα το δίπλωμα σύνθεσης με “Αριστα” .
-Πες μας δυο λόγια για την τελευταία σου δισκογραφική δουλειά «Τα δύσκολα στη μέση».
Το “χαρμάνι” αυτής της δουλειάς περιλαμβάνει δύο αγαπημένες ερμηνεύτριες, τη Μαρία Κανελλοπούλου και την Πένυ Ξενάκη, την Μαρία Παπαδάκη, στιχουργό και συγγραφέα, με την οποία έχουμε συντονίσει αρκετές φορές τις συναισθηματικές και καλλιτεχνικές μας ανάσες και τον έμπειρο Τόλη Κετσελίδη στην κονσόλα του ήχου και την παραγωγή. Ο συνδυασμός δημιούργησε μια δουλειά που αγαπώ πολύ, όπως και τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε αυτή.
-Θα μοιραστείς μαζί μας κάποια μελλοντικά σου σχέδια;
Προχωρεί με γρήγορους ρυθμούς η studio δουλειά με 16 τραγούδια του έργου “Στη Σμύρνη Κάποτε” σε στίχους Θανάση Σάλτα και ερμηνευτές την Θέλμα Καραγιάννη και τον Ισίδωρο Πάτερο. Σε λίγο μπαίνουμε στο στούντιο και για ένα ακόμα μεγάλο κύκλο τραγουδιών από νέους στιχουργούς που αναδείχθηκαν μέσα από τους κύκλους μαθημάτων του Μικρού Πολυτεχνείου, υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου μας στιχουργού Κώστα Φασουλά. Ερμηνευτές των τραγουδιών θα είναι η Αφεντούλα Ραζέλη κι ο Βασίλης Γισδάκης.
* Την Αρετή Κοκκίνου φωτογράφισε η Μανιάνα Τσερκέζου.
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
