Την άνοιξη του 2021 κυκλοφόρησε από το " Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων "Χάρη Τζο Πάτση " η έκτη ποιητική συλλογή της λογοτέχνιδας Μαρίας Σκουρολιάκου, το "Σώμα του χρόνου". Η σοφία και η φθορά του χρόνου, η νοσταλγία, το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία κι αδερφοσύνη ,οι εποχές του έρωτα, το ταξίδι της ποίησης, είναι τα βασικά θέματα που καταπιάνεται η δημιουργός σ'αυτό της το πόνημα. Ποιήματα ελεύθερης γραφής, άλλα παραδοσιακής φόρμας σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, αποφθεγματικά ολιγόστιχα ποιήματα και πεζοποιήματα. Λόγος συμβολικός, υπαινικτικός, συγκινητικός. Πένα που δε συνομιλεί με την ευκολία, αλλά αγαπά τη γλώσσα. Τολμά, πειραματίζεται, προχωρά σε μια ελκυστική λεξιπλασία. Γραφή γνήσια, βαθιά και σίγουρα πολλών αναγνώσεων. Θα μοιραστώ μαζί σας μερικά ποιήματα και θα ευχηθώ το "Σώμα του χρόνου" να είναι "Καλοτάξιδο"!
ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Βαθιά νερά
Αναρχικούς ψαλμούς ανέμισα
στα βάραθρα της μοίρας,
των φυλλοβόλων χρόνων το έρμα
και τα μάταια πετώντας όνειρα.
Είμαι γκρεμός κι είμαι γεφύρι πέτρινο.
Βρύχια νερά διαπλέουν το σώμα μου.
Ρέω στο θάμπος που χαράζει, της αυγής.
Στο σύγκρυο κάθε νύχτας που έρχεται,
γυμνές αιτίες κυλώντας,
ως το δέλτα των γρίφων.
Των αλγεινών στιγμών εξόφλησα τις οφειλές.
Φορώ το μαγικό των στίχων έλυτρο
και πια σωπαίνοντας
ακούω της γης μονάχα, τους αρχαίους ήχους.
***
Η άνοιξη
Ακάθεκτη η άνοιξη
με τον λαό, με τους εργάτες της
χτίζει, γεννάει
και οργασμούς πλασμάτων ευλογεί.
Σφύζουν οι άνεμοι κι οι μέλισσες.
Ηχούν χαρμόσυνα τραγούδια και καμπάνες
σε γάμους καθημερινούς.
Εσύ τί είσαι;
Mε ρωτά
στην άκρη της αυλόπορτας
ως στέκω.
–Ούτε προσκεκλημένος,
ούτε πολίτης της γιορτής.
Είμαι της χθεσινής ημέρας κάτοικος
κι ήρθα
να ονειρευτώ χρωματιστά τον χρόνο.
***
Επτά γραφές
Κάθοδος, σιωπή κι ασκήσεις ατέλειας.
Απογράφοντας διαρκώς αυταπάτες.
Το κακό αλέθει αργά
τους δεσμώτες του ασήμαντου.
Μου λες, αν δεν ήταν τα τείχη…
Μα τα τείχη τα χτίζουμ’ εμείς,
τις βεβαιότητες ξεριζώνοντας,
αρνούμενοι ν’ αφουγκραστούμε
της αρμονίας τους ήχους.
Ολοήμερη ύβρις γεωμετρεί
κι οι εποχές του ανθρώπου λάσπη.
Αίμα, λύπη και το «όχι» σαπίζει
στη λάμψη του νέου Ιανού.
Κρατώ μια θαλερή καταφυγή:
Επτά γραφές,
τα ξεχασμένα μονοπάτια των μύθων,
το σπασμένο ρόδι της ευχής,
δελτία ελίχρυσων στιγμών,
αποσπάσματα μνήμης,
ένα δάσος σκιρτήματα
και το άγραφο ημερολόγιο
της ελπίδας.
Θα μείνω εκεί.
***
Της γης μου
Σε χαλεπούς καιρούς που θριαμβολογούν οι ξέρες κι ώρες σκυφτές, βαθιές χαράζουνε πληγές, άπελπις τεχνουργός σπαράγματα συλλέγω, από αστραφτερούς ναούς. Κάτω από παλίμψηστα επιχρίσματα.
Λέξεις ανάριες που μοσκοβολούν σε στόματα αιώνων. Λυγμοί αρχαίου χορού που τραγωδεί σε θεϊκά πατήματα. Σε μια θυμέλη όπου αναίτια σφάζεται η αγάπη.
Με ξέπλεκα μαλλιά η γλώσσα θρηνωδεί για τους χρησμούς και κατεβαίνει τα σκαλιά της άλλης γης. Εκεί που κατοικούν οι φωτισμένοι. Στις πέτρες τις ακήρατες που υπογράφουνε το φως.
Κι όπως στεγνώνει την ψυχή των οραμάτων η διάψευση και η αφή των ερειπίων καίει τις παλάμες, ο Ηράκλειτος σπρώχνει σοφά του ποταμού το ποίημα…
***
Στους κουρσεμένους δρόμους
Ας μιλήσει ο πόνος.
Για τα σκυφτά κορίτσια,
στα σπλάχνα της Ανατολής
που βάφουν με σιωπή την έρημο.
Για τις γυναίκες, στης Δύσης τα παζάρια,
σε διαδρομές κορμιά που σέρνονται
με πληρωμένες λ- έξεις.
Ας μιλήσει ο πόνος.
Για τα παιδιά τα προδομένα,
που δεν ανθίζει
στο κορμί τους άνοιξη
και ρημαγμένα
απ’ των εισβολέων τα χέρια
στοιχειώνονται
να ζουν πάντα μισά.
Για τ’ άλλα, τα σκελετωμένα
που ψάχνουνε ψωμί και ύπαρξη
κι όλο τα σβήνουν οι πολιτισμένοι
απ’ τις σελίδες του αίματος
ασύστολα.
Ας μιλήσει ο πόνος.
Για τους λαούς που άδικα
συντρίβονται κι είναι
στα άπατα βουνά ο θεός τους.
Που κουβαλούν στα βράχια της σιωπής
αιώνες φρίκης, λεηλατημένα ιερά
κι επιβολή φερμένη από Δούρεια τάματα.
Ότι ο θάνατος φορεί την όψη του Ιανού
και λάμπει στ’ ακριβά συμπόσια
με τους καλοντυμένους δράκους.
Σωρεύει δέσμιους της πλάνης
και ζωντανούς
που δεν μιλούν
πιότερο απ’ τους νεκρούς.
Στους κουρσεμένους δρόμους του ανθρώπου
θρηνώ για τη χαμένη ισότητα.
***
Να φέγγει η ευχή
Έτσι καθώς πέφτουν στη γη τα φύλλα του Νοέμβρη, έρχονται μουσικές απ’ τα παλιά,
κολλάνε οι μελαγχολίες στα ματόκλαδα και γίνονται μικρές θολές σταγόνες. Ύστερα
πέφτουν στης ψυχής το χώμα, βαθιά, να βρέξουνε τα χείλη, αυτών που έφυγαν και οι
φωνές τους βγαίνουνε στου νου τ’ αλώνια. Στιγμές που γονατίζει το κουράγιο κι άλλες
που οργισμένο αίμα πάει να σκοτώσει, της ζωής όλες τις λέξεις.
–Ρε μάνα δε μπορώ.
–Μπορείς. Θα σε συντρέξω.
Έβαζε το κεφαλοδέσι και έδειχνε χαμογελώντας την καρδιά.
Κι άναβε το καντήλι ξημερώνοντας πρωτομηνιά, να
φέγγει η ευχή όλο τον μήνα.
Να φέγγει η ευχή.
***
Ένορκοι
Των λέξεων το αίμα φονικό.
Καταγγέλθηκε προδοσία.
Τα στοιχεία αδιάσειστα.
Με τους εαυτούς μας ενόρκους
αθωωθήκαμε.
Κάποιος αποφάσισε «ένοχοι.»
Μειοψήφησε.
Εξήλθαμε της αίθουσας
πολλούς πόντους ψηλότεροι.
Δεν καταλάβαμε ποτέ
ότι σερνόμαστε.
***
ΣΦΡΑΓΙΔΟΛΙΘΟΙ
Ανάμεσα στη ματαιοδοξία
και στη ματαιότητα
λάμπει ο ήλιος του χαμομηλιού.
*
Σ’ εκείνη την παλιά
φωτογραφία κλείνομαι.
Για να με βρω.
*
Κάθε που σκοτεινιάζει,
κρέμασε την καρδιά
σε αύριο καντήλι.
Ν’ αντέχει όταν ξημερώνει,
του φόβου τις μετωπικές
*
Όταν θρασύνονται τα λόγια
ματώνουν οι σιωπές.
*
ΑΥΡΑ ΕΡΩΤΙΝΗ
Από τα χείλη σου οι λέξεις
Από τα χέρια σου οι στίχοι.
Από το σώμα σου το ποίημα.
*
Στις φλέβες σου
ποτάμι θέλω να κυλώ.
Όχι παραπόταμος
*
Σ’ αυτή τη θάλασσα με ασφάλεια βυθίζομαι.
Στα χέρια σου.
*
Τόσο πολύ σ’ αγάπησα
που τα φτερά μου έκοψα
να περπατώ μαζί σου.
ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ
Αντίδωρο καρδιάς, ποίηση, αυτοέκδοση, Λαμιακός, 1999, 2005
Δακτυλικά αποτυπώματα, ποίηση, εκδ. ''Γαβριηλίδης'', 2005
Ακάθιστος λόγος, ποίηση, αυτοέκδοση, Λαμιακός Τύπος, 2008, Β΄έκδ. εκδ. ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ, 2020
Χρώμα Αύριο, ποίηση, αυτοέκδοση, Λαμιακός Τύπος, 2015
Χρώματα του Αναστάση, ποίηση, εκδ.''ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ'', 2020
ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ποίηση, εκδ.’’ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ’’ 2021
Το αστεράκι του Μάριου, παραμύθι, εκδ. ''ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ'' 2020
Βιογραφικό σημείωμα
Η Μαρία Σκουρολιάκου γεννήθηκε στην Τιθορέα Φθιώτιδας. Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε ως Διευθύντρια. Σπουδάστρια του Ανοικτού Πανεπιστημίου στον Ελληνικό Πολιτισμό. Παρακολούθησε πρόγραμμα Δημιουργικής γραφής του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών, της UNESCO Tεχνών, Λόγου & Επιστημών Ελλάδος, της Π.Ε.Λ, της Ε.Ε.Λ. Ποιήματά της, άρθρα και δοκίμια έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες καθώς και σε πολλές έντυπες και διαδικτυακές ανθολογίες. Έχει δημοσιεύσει κριτικές για πολλούς και σημαντικούς ποιητές. (Η κριτική της για τον Γιάννη Ρίτσο είναι καταχωρημένη στην επίσημη ιστοσελίδα του ποιητή). Το ποιητικό της έργο έχει κριθεί από εξαιρετικούς κριτικούς. Έχει βραβευτεί με το βραβείο «Μάρκου Αυγέρη» της Ε.Ε.Λ το 2017, για την ποιητική συλλογή «Χρώμα Αύριο».
