Σήμερα στη στήλη "Καλοτάξιδο" θα σας παρουσιάσω τον ποιητή Κώστα Δερμούση. Ο καλεσμένος μου είναι εκπαιδευτής και σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης στελεχών επιχειρήσεων, με δράση στην εκπαίδευση ανθρώπινου δυναμικού στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές. Κείμενά του έχουν φιλοξενηθεί σε ανθολογίες και τον λογοτεχνικό τύπο. Η ποίησή του είναι αφηγηματική, λυρική, στοχαστική. Ο λόγος του είναι μεστός, ζωντανός, ευρηματικός, βαθύς. Με πνεύμα κριτικό καταγράφει την καθημερινότητα, φιλοσοφεί για όλα τα ανθρώπινα, συγκινείται, κρυφογελά. Θα δούμε πέντε πολύ ξεχωριστά ποιήματά του από την τελευταία του ποιητική συλλογή «Όταν παρεκτρέπεστε...» που εκδόθηκε τον Φεβρουάριο 2021 από τις Εκδόσεις Βακχικόν!
Από την ποιητική συλλογή "Όταν παρεκτρέπεστε", Εκδόσεις Βακχικόν
Από εδώ και πέρα
Θραύσματα από μνήμες
κυλούν δίχως να χαράξουν,
να ξύσουν,
ν’ αφήσουν αποτύπωμα.
Ύστερα
μεταμορφώνονται σε φιλήδονα αγγίγματα
πυρακτώνοντας επιθυμίες
καταργώντας αμφίβολες ντροπές.
Τώρα αυτοπροβάλλονται ως εντολές
και ακλόνητες προστακτικές.
Μη τολμήσεις να πεθάνεις με το παρελθόν.
Προσπέρασέ το και ζήσε.
Διαπραγμάτευση
-Ο χρόνος μου τελειώνει
-Είσαι εσύ που τελειώνεις
Δεν έχεις τα κότσια να τον ξεκάνεις πρώτος
-Ο χρόνος θα συνεχίσει το έργο του
αφού μας ξεπαστρέψει όλους
μετά δεν θα έχει λόγο ύπαρξης
και αφού κανένας δεν θα υπάρχει
για να τον λογαριάζει
ίσως προτιμήσει ένα θάνατο προσωρινό
μέχρι που κάποιοι χρονομέτρες και χρονοποιοί,
οπορτουνιστές και ιστορικοί του μέλλοντος
-με τη βοήθεια χορηγών-
τον αναστήσουν
του πάρουν μέτρα
και αποφανθούν
περί της μη θνητότητάς του.
Πλάνη
Αφού δεν βρέθηκε κανένας αδαής
να υπερασπιστεί το εν υπνώσει κουφάρι μου
αλλά πολλοί οι πρόθυμοι να με δικάσουν
αναλαμβάνω εγώ την υπεράσπισή μου
και ας είναι η νύχτα αξημέρωτη
τα νεύρα τεντωμένα
και οι αυτόκλητοι ψευδομάρτυρες
όρνια πεινασμένα
έτοιμα να γευθούν απομεινάρια ελπίδων
Χάρη δεν ζητώ
Χειροκροτητής της όποιας γλυκιάς ανταρσίας
ανατροπέας της εικονικής πραγματικότητας
που στοιχειώνει την εμπειρία της ζωής
κατατρώγοντας συνειδήσεις
θηρευτής τρομαγμένων ψυχών
που αιωρούνται στον αέρα
και κρύβονται από το τελευταίο φως της μέρας
λίγο πριν μαραζώσουν και αφανιστούν
μάρτυρας του ίδιου μου του εαυτού
με είδα να χειροδικώ στις σκιές
που με στοίχειωναν για χρόνια
επαρμένος και αλαζόνας
πίστευα πως θα μπορούσα να ταρακουνήσω
το μικρό σας σύμπαν
να ξυπνήσω τις νόθες σκέψεις
στα νεκρωμένα σας κεφάλια
να σας οδηγήσω προς την έξοδο κινδύνου
για να εφεύρετε το φως.
Τέρψις
Όταν δεν έχεις τι να πεις
τότε είναι που βγάζεις το άχτι σου,
μιλάς απνευστί
ακόμα και αν από το λόγο σου
τον άναρθρο και ακατάληπτο
δεν βγαίνει νόημα κανένα.
Άλλωστε, υπερεκτιμημένα τα αφηγήματα, οι διαλέξεις, οι ημερίδες
οι συνεστιάσεις, οι παρουσιάσεις συγγραμμάτων
οι κατά συρροή συναθροίσεις διαβασμένων γνωστικών
που σέρνουν τα ξεχάρβαλα αυτιά τους
και τις καλολαδωμένες γλώσσες τους
σε στρογγυλά τραπέζια, γόνιμους διαλόγους, αντιπαραθέσεις,
και καταθέσεις ψυχών ηδυπαθών νάρκισσων.
Αυτοί οι τελευταίοι είναι
που κοιτούν μέσα στο τίποτα
ψάχνοντας να βρουν το κάτι
ενώ εκεί το μόνο που υπάρχει εν αφθονία
είναι η οσμή όσων πέρδονται
πιστεύοντας ότι μετέχουν σε ευωχία
καμαρώνοντας τους ανεπαρκείς τελάληδες
σκουπίζοντας τις ριπές από τα σάλια που εκτοξεύονται
μαζί με λέξεις, ερωτηματικά, θαυμαστικά και επιφωνήματα.
Εξαθλιωμένες φράσεις που τρεκλίζουν
παλεύοντας να φτάσουν στα διψασμένα στόματα
ενός κοινού που παραληρεί
θωπεύοντας με νοήματα που δεν κατανοεί
κολακευόμενο ωστόσο να δείχνει ότι ερωτοτροπεί μαζί τους
ενώ ταυτόχρονα λοξοκοιτάζει προς την έξοδο,
υπονοώντας «Μην είναι ώρα; Τελειώνουμε επιτέλους;»
Αλλοίμονο, τέτοιες σκέψεις είναι ανάρμοστες.
«Τι κρίμα, θέλουμε και άλλο!
Εσάς πώς σας φάνηκε; Δεν ήταν τέλεια;
Μιλάει υπέροχα! Να ξαναέλθουμε!»
Ν' αφήσουν κάτι πίσω τους
Δεν θέλησαν ούτε απαίτησαν
να είναι και να παραμείνουν ζωντανοί
θαρρείς πως είχαν συνθηκολογήσει
με την ψευδαίσθηση
μιας αζήτητης αυτοθυσίας
με την αντανάκλαση
μιας κατ’ επίφαση
πράξης ηρωικής αλλά και μάταιης
που κληροδοτεί το εσκεμμένο της απώλειας
την αίγλη και την υστεροφημία.
Με τέτοια υπερβολή και τόσο ξόδεμα
παραφρόνησαν
μέχρι που διέκοψαν κάθε προσπάθεια
ανεύρεσης διασήμων εχθρών
σταμάτησαν πλέον να φτιάχνουν σφραγίδες, θυρεούς, οικόσημα
έπαψαν να ελπίζουν
για το αποτύπωμα που θα παρέδιδαν στην επόμενη γενιά.
Αποκαμωμένοι από την αντίληψη της θλίψης τους
ξεκρέμασαν τους καθρέπτες από τους τοίχους,
έσβησαν κεριά και θυμιάματα
λησμόνησαν τις δογματικές καταβολές τους
και πίστεψαν προς στιγμή
πως θα γίνονταν άνθρωποι κανονικοί
αλλά όχι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των άλλων.
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Είναι Εκπαιδευτής & Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης στελεχών επιχειρήσεων. Έχει συνεργαστεί με Ελληνικές και διεθνείς εταιρίες ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού, εκπαιδεύοντας στελέχη στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει εκδώσει τη ποιητική συλλογή «Θάλασσα Φθινοπώρου» (αυτοέκδοση, 1994), ενώ κείμενά του φιλοξενούνται σε ιστότοπους λογοτεχνίας, περιοδικά του χώρου και ανθολογίες. Η συλλογή ποιημάτων του «Όταν παρεκτρέπεστε...» εκδόθηκε τον Φεβρουάριο 2021 από τις Εκδόσεις Βακχικόν.
Βρείτε την ποιητική συλλογή "Όταν παρεκτρέπεστε" του Κώστα Δερμούση στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://ekdoseis.vakxikon.gr
