Τον Απρίλιο του 2024 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κάκτος η πρώτη ποιητική συλλογή του Αλέξανδρου-Φοίβου Καλαϊτζή. Τιτλοφορείται "Ουτοπικοί λόγοι - Αδελφικοί δεσμοί". Θα του ευχηθώ η πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά του να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ! Θα δούμε τέσσερα ποιήματα!
"Ουτοπικοί λόγοι - Αδελφικοί δεσμοί" - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΦΟΙΒΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ (Εκδόσεις Κάκτος, Απρίλιος 2024)
Τέσσερα ποιήματα
Η λύπη
Περνούσε ότι περνάει
για να περάσει ότι δεν περνά.
Ξεχνούσε ότι ξεχνάει
για να ξεχάσει ότι ξεχνά.
Πάλι μισούσε,
βιαζόταν βιασμένος από τις αρνήσεις όταν θυμόταν
και ζητούσε ότι σκορπάει μες τον αέρα χνώτα.
Ζωή που ήσουν πρώτα
ωσάν παιδί πρόωρα γεννάει τις τύψεις
που αποκόπταν.
Την αρετή και την κακία
σε μία απέραντη αγάπη ορκιζόταν
τότε λυπόταν
κι από τη λήθη αποσπόταν
της μνήμης δώρο
απόκοσμα όπλα.
Μέσα στους χώρους
τα επίπεδα ανεβοκατεβαίνει
κερδίζει και χάνει
μες την απατηλή του χώρα
της λύπης ο πυρήνας, η χαρά
την πιο μεγάλη ώρα
θα σε λαβώσει, ρώτα.
‘’Τι απέγινε το λυπημένο παιδί, η κόρη των ανέμων
μη το κατάπιε η γη, μη τηνε καίει ο ήλιος;
Ήτανε μοναχή ψυχή και αναστημένη
αφού επέθανε από τη λύπη σκοτωμένη.’’
Είναι η λύπη αθάνατη
για όσους βιάστηκαν να ζήσουν
την αδιαίρετη χαρά
πριν να τηνε κερδίσουν.
Μέσα απ’ το θάνατο όραση
και νίκη επί της λύπης
κι ας ήταν λύπη αθάνατη
τώρα ωχριά και τρέμει
είναι η ζωή ένα κελί
και η πόρτα της σπασμένη,
η μάχη μαίνεται αδερφή
λύπη με περιμένει.
Δίπολα
Αγαπάς να με μισείς
και εγώ μισώ που μ' αγαπάς άνθρωπε ραγισμένε
και απ’ την αλήθεια τσακισμένε,
ύστερα κλαις γκρεμίζεσαι
και αγαπάς που αγαπάς
μόνο μισείς όταν μισείς
τέτοια συγκίνηση
μες στο πηγάδι ρίξε
κι έλα να τα πούμε
με τα μάτια που δεν μισούν
μα ούτε κι αγαπούνε
μάτια ορθάνοικτα
εμπρός τους η πονηρία
αχνά το μισοφέγγαρο η ισότητα
το άλλο μισό η ελευθερία.
Τα χείλη σφίγγοντας, άνθρωποι που θέλουνε να πούνε,
άνθρωποι που δεν είναι ικανοί να ακούσουν
αυτό είναι
η δυστυχία των ανθρώπων.
Ευτυχία
Δεν σκοτώνω ούτε μύγα γιατί έχω
φερθεί άσχημα σε ανθρώπους.
Σελήνη καυτή, γυναίκα μόνη
και η αλήθεια πικρή.
Κανείς για κανέναν
η τακτοποίηση νεκρώνει και η ασφάλεια αστεία αποπλανάει
το πιο νορμάλ απ’ όλα σου τα αγόρια.
Ξέρω είμαστε μοναδικοί αλλά ωστόσο δείχνεις να τους βαριέσαι όλους
μόνο όταν τα χρόνια περνάνε
βάζεις νερό στο κρασί σου
γίνεσαι εσύ νορμάλ
και με πατάς γυμνή.
Ώρα να φύγω και εσύ να κλάψεις.
Τρώνε πίνουνε και του φτωχού δε δίνουνε
τα ακριβά αισθήματα και της λαγνείας η θεωρία
εκεί που η υπερβολή τυραννά το ήθος
εκεί που το μένος μπολιάζει με τη βία,
εκεί όπου ο εγωισμός σοφά
σ' αφήνει μόνη
σου λέω ευτυχία είναι
όταν σε βλέπω να χαμογελάς
και όταν στέκεσαι μονάχη
μες το κρύο.
Ταρώ χαρτιά και μωβ μαλλιά
φωνές και μουσικές, αλλόκοτες πεταλούδες πετούν γελώντας.
Πρόσωπα δύο στις μέρες φοράς
και όλα τα ρούχα μας στοιβάζονται το ίδιο.
Ω Ψ Χ
Όταν τους πόθους τους μεγάλους ησυχάσεις
Το μάθημά μου αν διαβώ το τραγικό,
Σωκρατικά βουβό δίχως αργύρια θα 'ναι το τάλαντο της πίστης.
Ω ψυχή!
Όταν τα χρώματά σου λάμψουνε στο φως
Θα 'ναι η πιο μεγάλη νίκη και λαχτάρα
μες του πελάγου το σκοτάδι είχες χαθεί.
Ήτανε τότε που ημερέψαμε τη νύχτα.
Μέσα στην άβυσσο την στέρφα γη.
Και αγναντέψαμε στα σύννεφα τη νύχτα
Και η ελπίδα χάθηκε κι αυτή.
Μια ερωμένη που κοιμάται απλωμένη
είν’ η προσπάθειά μου κείτεται νεκρή.
Τόσοι στρατιώτες πες μου αλήθεια γιατί φύγαν, ακόμη νέοι, ακόμα ανθοί.
Και η γενιά νικήτρια και η γενιά χαμένη.
Το χρονικό μελλούμενο, το άγχος της λεπτότητας,
Το λάθος της στιγμής και πρέπον του θανάτου.
Γλυκό πικρό
το ευ το δυς
τύχης φωνές πώς να σταθείς;
Μέσα στο αίμα, στο νερό και μες την πίκρα
μες την αγάπη και τον πόνο που θωρείς
των παραδείσων τα κλειδιά αναγνωρίζεις
και της κολάσεως τον τρόπο
για να μπεις.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Αλέξανδρος-Φοίβος Καλαϊτζής, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών και απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Δημόσια Διοίκηση και Πολιτική. Με βαθιά ευαισθησία, γράφει για την ομορφιά στην απλότητα και αναδύει τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. Έπαιξε μουσική σε μουσικές σκηνές αλλά και στον δρόμο στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η ποιητική συλλογή «Ουτοπικοί λόγοι Αδελφικοί δεσμοί» είναι το πρώτο του έργο.
