Σήμερα στη στήλη "Καλοτάξιδο" θα σας παρουσιάσω τον ποιητή Ελευθέριο Πλουτάρχου από τη Λευκωσία. Ο φιλοξενούμενός μου έχει σπουδάσει Επιστήμες αγωγής στη Δημοτική εκπαίδευση. Έπειτα προχώρησε σε μεταπτυχιακές σπουδές στη Συνεχιζόμενη εκπαίδευση κι εργάζεται ως δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες κι έχουν βραβευθεί σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Πρόσφατα εξέδωσε το εκπαιδευτικό/λογοτεχνικό του βιβλίο «Δεκατέσσερις ημέρες στην Αρχαία Ελλάδα: ημερολόγιο από το ταξίδι του Λεωνίδα» από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή που τιτλοφορείται "Των στίχων πανσπερμία ". Αποτελείται από σαράντα ποιήματα που εντάσσονται στις ενότητες Ενδοσκόπηση, Κοινωνικά, Μύθων Διδαχές, Προγόνων Γη και Ερωτικά. Η ποίησή του είναι λυρική, υπαρξιακή, στοχαστική. Ο λόγος του είναι περίτεχνος, αρμονικός, με γλαφυρές εικόνες και συγκινησιακό σφρίγος. Ρέει φυσικά κι αβίαστα κερδίζοντας στην επαφή με τον αναγνώστη. Ο δημιουργός εμπνέεται από την ιστορία, τη μυθολογία, τον έρωτα, τα κοινωνικά ζητήματα, τις προσωπικές εσωτερικές αναζητήσεις . Θα δούμε οκτώ ποιήματα από τη συλλογή "Των στίχων πανσπερμία" και θα ευχηθώ να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ!
Α) ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ:
Διαβάτης της Σιωπής
Διαβάτη εσύ της σιωπής,
οδοιπόρε στοών και σελίδων…
Το πόδι σκοντάφτει,
το χέρι τρυπάει,
το πρόσωπο καίει,
το μυαλό τα 'χει παίξει,
η καρδιά πάει να σπάσει,
η ψυχή μαραζώνει…
Ο χάρτης του χάους
χορεύει μεθυσμένα
στον καμβά της ζωής.
Στην πυξίδα του τέλους
η βελόνα τρελάθηκε.
Το δέντρο της συνάντησης εκεί,
σε περιμένει…
Οι φωνές χαμηλώσαν.
Η σήραγγα απέναντι σε προσκαλεί,
μα συ δεμένος στο χώμα,
με τα μάτια στραμμένα στον κήπο.
Το πουλί πέταξε,
μα τα φτερά έμειναν κάτω στο χώμα.
Το πηγάδι στέρεψε,
μα οι σταγόνες μούσκεψαν το χορτάρι.
Το λουλούδι πατήθηκε,
μα το πέταλο στόλισε τη φωλιά των μυρμηγκιών
π’ αφήσανε τ’ άμυαλα το ψίχουλο.
Κάτω απ’ τον θάμνο
το σημάδι που κρύφτηκε
ψάχνει τον άγνωστο.
Κοιτάζεις πίσω,
αχνάρια νωπά,
σαν να 'ταν χθες.
Το χθες,
τ’ αύριο του χθες,
τ’ αύριο του σήμερα.
Μια τομή στο βιβλίο που χαράζει τ’ αόρατο χέρι
με το χέρι που πληγώνει και πληγώνεται.
Το σημάδι φθηνό μα μεγάλο,
στο δικό σου το χέρι,
με την ψυχή και τον νου να υπαγορεύουν,
με την τρελή ηλιαχτίδα,
με τ’ όπλο τ’ ονείρου.
Πέρασες απ’ τις στοές τις αθάνατες,
πέρασες απ’ τις μυστήριες σελίδες της σιωπής.
Τύχη θα 'χεις αν είδες το άπλετο φως στην άκρη της σήραγγας,
αν ήπιες απ’ το πηγάδι που στέρεψε,
αν άκουσες το κελάηδημα των πουλιών που φύγανε,
αν βρήκες κι εσύ ένα πέταλο απ’ τ’ ανθισμένο λουλούδι,
αν φύλαξες έστω στον κόρφο σου το σημάδι αυτό τ’ ωραίο,
στη βρωμιά του θάμνου που βρέθηκες.
Διαβάτη εσύ της σιωπής,
οδοιπόρε στοών και σελίδων…
Άστοχοι Λογισμοί
Λευκή νύκτα,
φωτεινό σκοτάδι,
ανάσα κρύα,
φύσημα που προστατεύει το σπασμένο κλαδί,
γυμνό κορμί
μα τόσο ντυμένο.
Ήλιος π’ ανατέλλει απ’ τη δύση,
ποτάμι π’ ανηφορίζει τον λόφο,
αόρατοι αριθμοί στ’ αλφαβητάρι της ύπαρξης.
Κι εσύ με τ’ αυτεξούσιο…
Β) ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
Παιδιά του Πολέμου
Είναι κάτι παιδιά που 'χουν σχολειό
το σχολειό του πολέμου…
Παίζουν κρυφτό σαν ακούνε τις βόμβες,
παίζουν τρεχτό σαν ακούνε οβίδες,
γράφουν τις λέξεις στο χώμα των ερειπίων
και ποτέ δε λαθεύουν αρρώστια και φτώχεια.
Μαθαίνουν αφαιρέσεις μετρώντας νεκρούς,
μαθαίνουν προσθέσεις μετρώντας κασόνια.
Απαγγέλουν απ’ έξω… πόσο αξίζει νερό και ψωμί.
Με βιβλία σχισμένα… με τις σφαίρες στις τσάντες…
στους γκρεμισμένους τοίχους…
στη λάσπη και στη βροχή…
Είναι τ’ αδικημένα παιδιά του πολέμου.
Μόνο Αγάπη
Είναι φορές που πάλευες
μ’ αριθμούς, με σύμβολα,
κανόνες κι εξαιρέσεις.
Όλα να τα μπάσεις σ’ ένα μυαλό
που η ψυχή του γι’ άλλα διψούσε.
Μάταια…
Σαν το κατάλαβες τ’ άλλαξες όλα.
Μόνο μ’ αγάπη.
Κι επάνω στον έλεγχο…
Άριστα!
Γ) ΜΥΘΩΝ ΔΙΔΑΧΕΣ
Ίκαρος
Απ’ την Αθήνα στην Κρήτη τεχνίτη σπουδαίε,
στον Μίνωα φτιάχνεις παλάτι λαμπρό,
μα να φύγεις δε σ’ άφηνε Δαίδαλε καημένε,
γιατί φοβόταν μη χτίσεις το ίδιο αλλού.
Φυλακισμένος μαζί με τον γιο σου σκέφτηκες…
με κερί να κολλήσεις στους ώμους φτερά,
να πετάξεις μακριά στην πατρίδα να πας.
Κι αν ο Ίκαρος σ’ είχε ακούσει…
δε θα πετούσε τόσο ψηλά,
δε θα 'χε λιώσει ποτέ το κερί
και στη θάλασσα μέσα δε θα 'χε χαθεί.
Αν τύχει κι εσύ να πετάς στα φιλόδοξα ύψη,
τον νου σου να έχεις στον ήλιο που καίει
και πάντα ν’ ακούς τη φωνή του πατέρα.
Δ) ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΓΗ
Ηρώων Συνάντηση
Είναι στιγμές που συναντώνται
και μας κοιτάζουν από κει ψηλά στο Πάνθεο.
Ζητούν απ’ τον Θεό άδεια εξόδου,
να επιστρέψουν σε τούτο τον βασανισμένο τόπο,
να μας φωτίσουν τον δρόμο
να μην ξεστρατίσουμε,
να ποτίσουν το δέντρο που φύτεψαν
να μην ξεραθεί,
να κόψουν τα σάπια κλαδιά
να γεννήσει καινούρια.
Λεωνίδα…
Ονήσιλε…
Διάκο…
Γρηγόρη…
Τέσσερα Ψηφία Ματωμένα
Τέσσερα ψηφία,
τέσσερα ψηφία ματωμένα,
τέσσερα ψηφία ματωμένα ξυπνούν μνήμες.
Μνήμες πικρές,
μνήμες σκληρές,
μνήμες νωπές.
Κι ας περάσαν τα χρόνια…
Ο γέρος αγναντεύει από μακριά το σκλαβωμένο περιβόλι…
η μάνα πηγαινοέρχεται στα οδοφράγματα με τη φωτογραφία…
η γριούλα στον συνοικισμό με τ’ όνειρο…
Ν’ ανάψει το καντήλι στους τάφους των προγόνων…
να πιει καφέ με τη γειτόνισσα στο κατεχόμενο χωριό…
να ξεδιψάσει το γιασεμί που 'χε φυτέψει πριν απ’ τον διωγμό…
Η δασκάλα των εγκλωβισμένων θυμάται με δάκρυ…
Δεν ξέχασαν…
δε θα ξεχάσουν…
μέχρι ο θάνατος να σβήσει τις μνήμες.
Τέσσερα ψηφία ματωμένα,
τέσσερα ψηφία…
Ε) ΕΡΩΤΙΚΑ
Μέρα του Μάη
Το μικρό το μπουμπούκι
τη μαγεία ξυπνά των χρωμάτων
σαν δειλά ξεπροβάλλει απ’ το πέπλο
που η φύση στοργικά τ’ αγκαλιάζει.
Το μικρό τ’ αηδόνι
στη ζεστή - σαν βρεθεί - του φωλιά
τη γλυκιά μελωδία αρχινά.
Κι ο ουρανός μ’ αστέρια γεμίζει το βράδυ,
στις ψυχές συννεφιά δε μετράει.
Ένας όμορφος κόσμος γεννιέται
στ’ απαλό τ’ αεράκι του Μάη.
Και στο φως το γαλήνιο
οι καρδιές συναντώνται κι ανθίζουν…
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Ελευθέριος Πλουτάρχου γεννήθηκε το 1975. Κατάγεται από το χωριό Καλοπαναγιώτης και διαμένει στη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κύπρου (Επιστήμες της Αγωγής–Δημοτική Εκπαίδευση, 1999) με μεταπτυχιακές σπουδές στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (Επιστήμες της Αγωγής – Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση, 2012). Εργάζεται από το 1999 ως δάσκαλος σε δημοτικά σχολεία της Κύπρου. Το 2021 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Των στίχων πανσπερμία» και το πρώτο του εκπαιδευτικό/λογοτεχνικό βιβλίο «Δεκατέσσερις ημέρες στην Αρχαία Ελλάδα: ημερολόγιο από το ταξίδι του Λεωνίδα», από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Ποιήματά του έχουν διακριθεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες ποίησης. Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου και αρκετών άλλων λογοτεχνικών και πολιτιστικών συνδέσμων/ομίλων σε Κύπρο και Ελλάδα.
"Ποιητική συλλογή: Των στίχων πανσπερμία
Από το οπισθόφυλλο:
Πρόθεσή μου είναι να μεταφέρω μηνύματα στις καρδιές και στις ψυχές μας, μέσα από «ποιητικές εικόνες». Η μεταφορική χρήση της έννοιας της λέξης πανσπερμία αφενός αποτυπώνει την προσπάθεια επικοινωνίας ενός συνονθυλεύματος σκέψεων και συναισθημάτων που προκαλούνται αναπόφευκτα από τα γεγονότα, τη συνύπαρξη και τις εμπειρίες. Αφετέρου εκφράζει την ποικίλη θεματολογία των σαράντα ποιημάτων που είναι ενταγμένα σε πέντε ενότητες: Ενδοσκόπηση, Κοινωνικά, Μύθων Διδαχές, Προγόνων Γη και Ερωτικά. Επιπρόσθετα, χαρακτηρίζει έναν «ποιητικό πειραματισμό», με αυθαίρετη χρήση στοιχείων μοντέρνας και παραδοσιακής ποίησης.
Βρείτε την ποιητική συλλογή " Των στίχων πανσπερμία" στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.universepaths.com
