Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική συλλογή της ποιήτριας Βιργινίας Μαρουλά με τίτλο "Συνεπιβάτες στ' όνειρο". Λόγος πολύ ζωντανός,λυρικός και τολμηρός. Θα δούμε απ' αυτή τη δουλειά τις "Μικρές οικογενειακές τραγωδίες". Ευχόμαστε το βιβλίο της να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ , με πολλούς συνεπιβάτες!
Μικρές οικογενειακές τραγωδίες-ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΜΑΡΟΥΛΑ
Από το πηγάδι
θα ανασύρω
τις αναμνήσεις εκείνες
που όσο και αν θέλεις
δεν μπορείς να σβήσεις,
οι περισσότερες έχουν εσένα
μέσα μπαμπά.
Οι πληγές σου ανοίγουνε
κατά καιρούς
και με πονάνε.
Ήμουνα ένα μικρό κορίτσι,
ήθελα να παίζω, να χαρώ,
σε έβλεπα συνέχεια
να προσπαθείς
να μου το στερήσεις αυτό.
Να μοιάσω σε εσένα
επιθυμούσες πολύ,
εγώ δεν σου είπα ποτέ,
πόσο χαράμισες τη δική σου ζωή.
Μη με χτυπάς,
σταμάτα, πονάω να σου λέω,
έκρυβα τα δάκρυά μου
μη με δεις να κλαίω,
έκανα τη γενναία,
τη δυνατή,
δεν σε κατηγορώ,
που δεν κατάφερα
να γίνω μεγάλη και τρανή.
Μικρές οικογενειακές τραγωδίες,
στέκουν από το παράθυρο
και σε κοιτούν οι μοίρες.
Πολύβουος του μυαλού μου
έχει ξεκινήσει να μοιάζει σαματάς.
Ό,τι πιστεύεις ό,τι υπάρχει
μέσα σου και ό,τι ξεχνάς.
Τα απογεύματα
όταν μέναμε στο σπίτι,
την κακή μας καταριόμασταν
την τύχη.
Γεμάτοι με απωθημένα
είχαμε γεμίσει πολλά,
φοβόμουν κάτι μην πω
και το πάρεις στραβά.
Είχα ανάγκη μια αγκαλιά,
με έσπρωχνε το είναι σου
μακριά,
γιατί δεν αντιδρούσες
και εσύ μαμά,
καθόσουν αμίλητη
και αμέτοχη
σε όλα αυτά.
Πόσο παράξενο
είναι να σε βλέπω στο παγωμένο
δωμάτιο του νοσοκομείου,
αδύναμο,μικρό,
αν έχει καμιά σημασία
για σένα να ξέρεις
ότι σε συγχωρώ.
Μικρές οικογενειακές τραγωδίες,
των παιδικών χρόνων,
οι παρατεταμένες οι αγωνίες,
των οραμάτων σου οι αφετηρίες.
Πελάγη τα λάθη και εσύ βουτάς,
πως αλλάζει κάτι όταν στα μάτια
τα κοιτάς.
Κάνεις ένα βήμα έξω να βρεθείς,
ακούς που λένε,
Θα γίνει καλά ο ασθενής.
Ποιητική συλλογή: "Συνεπιβάτες στ'όνειρο"
